Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. narrātus, a, um, Part., v. narro.

narro, āvi, ātum, 1, v. a. [for gnarigo (gnarigavit, Fest. p. 95) from gnarus; Sanscr. gnā, know; Gr. γιγνώσκω; cf.: nosco (gnosco), ignoro], to tell, relate, narrate, report, recount, set forth (syn.: memoro, nuntio, trado).

  1. I. Lit.: quid mihi istaec narras? Ter. Hec. 5, 2, 18: ego tibi ea narro quae tu melius scis, quam ipse, qui narro, Cic. Fam. 9, 6, 6: garrula pericula, Juv. 12, 82.
    With acc. and inf.: mihi Philargyrus narravit, te interdum sollicitum esse vehementius, Cic. Fam. 6, 1, 6: Clitarchus tibi narravit Darium ab Alexandro esse superatum, id. ib. 2, 10, 3: ne narres te sudavisse ferendo Carmina, Hor. Ep. 1, 13, 16: narrare virtutem alicujus, Ter. Ad. 4, 1, 20; Plin. 6, 22, 24, § 84: cibos suos homini narrabimus, set forth, explain, id. 20 praef.: narrat, ut virgo ab se integra etiam tum siet, Ter. Hec. 1, 2, 70.
    Pass.: ut ita narrentur ut gestae res erunt, Cic. Inv. 1, 20, 29: haec inter paucos palam secreto narrantur, id. Fam. 8, 1, 4: in comoediis res ipsa narratur, id. ib. 9, 22, 1: quae in provinciis facta narrabantur, Liv. 39, 6, 6; Quint. 3, 8, 11; 4, 2, 76; Plin. Ep. 7, 27, 3; Suet. Calig. 22: rationessatis narratas, Tac. A. 11, 11.
    With de: quā (epistulā) Crassi libertum ais tibi de meā sollicitudine macieque narrāsse, Cic. Att. 3, 15, 1: mores ejus, de quo narres, id. de Or. 2, 59, 241: de quibus nos narrabimus, Auct. Her. 3, 14, 24; cf. in the foll.: male, bene narrare, to tell bad or good news: male narras de Nepotis filio, Cic. Att. 16, 14, 4: Othonem quod speras posse vinci, sane bene narras, id. ib. 13, 33, 2.
    Of things: quid istaec tabellae narrant? Plaut. Pers. 4, 3, 29: si res publica tibi narrare posset, quomodo sese haberet, Cic. Fam. 3, 1, 1: cum ejus oratio de animo tuo, de sermonibus, quos de me haberes cotidie, mihi narraret, id. ib. 3, 1, 1: narratur and narrant, it is said, they say: Paridis propter narratur amorem Graecia Barbariae lento collisa duello, Hor. Ep. 1, 2, 6; Ov. H. 6, 19: versiculos in me narratur scribere Cinna, Mart. 3, 9, 1; but narratur with acc. and inf. is rare: nunc Chamavos et Angrivarios immigrāsse narratur, Tac. G. 33 init.: eoque terrore aves tunc siluisse narratur, Plin. 35, 11, 28, § 121 (Jan. narrantque; cf. Zumpt, Gram. § 607): narrant, et in Ponto Caecian in se trahere nubes, Plin. 2, 47, 48, § 126; 2, 106, 110, § 236; 32, 7, 24, § 75 et saep.: narror, narraris = narratur de me, de te, to be the subject of talk, it is said of me, thee, etc.: rideor ubique, narror, ostendor, Quint. Decl. 14, 12 init.: dulcis in Elysio narraris fabula campi, Mart. 12, 52, 5: Sibi narrare, to inform one’s self, learn: Cape has tabellas; tute hinc narrato tibi, quae me miseria contabefecit, Plaut. Ps. 1, 1, 18.
  2. II. Transf., in gen., to say, speak, tell: narra, quid est, quid ait? Plaut. Poen. 5, 2, 67: ego quid narres nescio, Ter. And. 3, 1, 19; id. Phorm. 2, 3, 54: non possum satis narrare quos ludos praebueris intus, id. Eun. 5, 7, 9: quantum distet ab Inacho Codrus, Hor. C. 3, 19, 3.
    Hence, narro tibi, I tell you, I assure you, in fact, seriously, a form of asseveration: narro tibi: plane relegatus mihi videor, postea quam in Formiano sum, Cic. Att. 2, 11, 1: narro tibi, haec loca venusta sunt, abdita certe, id. ib. 15, 16, B; 15, 21, 1: navita de ventis, de tauris narrat arator, talks, Prop. 2, 1, 43: ne res per quemquam narraretur, Just. 1, 9, 19.
    1. B. Esp., to dedicate: librum alicui, Plin. praef. § 1.
      Hence, P. a. as subst.: narrātum, i, n., that which is told or narrated: hoc quoque, Tiresia, praeter narrata petenti Responde, Hor. S. 2, 5, 1.