Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word humentibus could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

hūmectātĭo, v. umectatio.

hūmecto, v. umecto.

hūmectus, v. umectus.

hūmĕfăcĭo, v. umefacio.

hūmĕo, v. umeo.

hŭmĕrāle, hŭmĕrus, etc., v. umerale, umerus, etc.

hūmesco, hūmĭdus, etc., v. umesco, umidus, etc.

ūmectātĭo (hūmec-), ōnis, f. [umecto], a moistening, watering, moisture: oris nauseabilis, Cael. Aur. Tard. 3, 2, 18: inimica (agri), Cassiod. Var. 10, 26.
Absol., Isid. 4, 7, 4; 20, 2, 16.

ūmecto (less correctly hū-), āvi, ātum, āre, 1, v. a. and n. [umectus].

  1. I. Act., to moisten, wet (poet. and in post-Aug. prose): quā niger umectat flaventia culta Galaesus, waters, Verg. G. 4, 126: et sacer umectat fluvialia rura Capenas, Sil. 13, 85: statque umectata Vomano Adria, id. 8, 439: terras veneno, id. 3, 210: effigiem, id. 5, 5: et lacrimis salsis umectent ora genasque, Lucr. 1, 919; Verg. A. 1, 465; 11, 90; Ov. M. 9, 655: dum meus umectat flaventes Lucifer agros (rore), bedews, Claud. Rapt. Pros. 2, 121: ejus (agni) os pressis umectare papillis, Col. 7, 3, 17.
    Poet.: (mulier) tenet assuetis umectans oscula labris, Lucr. 4, 1190.
  2. II. Neutr., of the eyes, to be moist, tearful, to weep: ardent (oculi), intenduntur, umectant, conivent, Plin. 11, 37, 54, § 145; 10, 3, 3, § 10.

ūmectus (less correctly hū-), a, um, adj. [umeo], of a moist nature, moist, damp, wet (ante- and post-class. for umidus): terra exhalat auram atque auroram umidam, umectam, Pac. ap. Varr. L. L. 5, 4, 9, § 24: locus umectus, Cato, R. R. 6, 3; Varr. R. R. 1, 24, 4; Lucr. 4, 634: sapor vini, Pall. Oct. 14, 18: qualitas caeli, id. 1, 16, 6.
Comp.: ventres umectiores, Macr. S. 7, 15 med.: nubes, App. de Deo Socr. p. 47.
Sup.: mulier umectissimo est corpore, Macr. S. 7, 6 med.; 7, 10.

ūmĕ-făcĭo (less correctly hū-), no perf., factum, ĕre, 3, v. a. [umeo-facio], to make moist, to moisten, wet (post-class.): de halitu terrae aut maris nebula exsistit, quae dispersa umefacit, quicquid texerit, Lact. de Ira Dei, 10: spongia crebro umefacta, Plin. 32. 10, 48, § 138.

ūmĕo (less correctly hū-), no perf. nor sup., ēre, 2, v. n. [v. umor], to be moist, damp, wet (poet. and post-Aug.; most freq. in part. pres.).

  1. A. Verb. finit.: calidā qui locus umet aquā, Ov. F. 4, 146: stagnata paludibus ument, id. M. 15, 269: ument genae, id. H. 8, 64: arbor lacrimis cadentibus umet, id. M. 10, 509.
  2. B. Part. pres.: frigida pugnabant calidis, umentia siccis, Ov. M. 1, 19: umentes terrae (Nilo), Plin. Pan. 30, 4; Ov. M. 1, 604: litora, Verg. A. 7, 763: umentes spongias, Suet. Vesp. 16: umens caelum, Flor. 2, 4, 2: fluvius, Sil. 13, 123: genae, Tib. 1, 9, 38; so, oculi, Ov. M. 11, 464: oculi atque ora, Sil. 9, 30: umentemque Aurora polo dimoverat umbram, i. e. the cool night, Verg. A. 3, 589: umentis rores noctis, Sil. 2, 469: astra, Stat. Th. 3, 2.

ŭmĕrāle (not hŭ-; v. umerus), is, n. [umerus, II. B.], a covering for the shoulders, a (military) cape: si miles tibiale vel umerale alienavit, Dig. 49, 16, 14.

ŭmĕrus (incorrectly spelled hŭmĕ-rus in many edd.), i, m. [cf. ὦμος].

  1. I. Prop., the upper bone of the arm, Cels. 8, 1.
  2. II. Meton.
    1. A. The upper part of the arm (so only poet. for the usual lacertus): innixus dextro plena trahens umero, upperarm, arm, Prop. 1, 20, 44: umeros exsertus uterque, Stat. Th. 5, 439; 4, 235; Ov. F. 1, 409.
    2. B. The shoulder (of a man; opp. armus of an animal, v. h. v.; the predom. signif. of the word): meus est ballista pugnus, cubitus catapulta est mihi, Umerus aries, Plaut. Capt. 4, 2, 17: id conexum in umero laevo, id. Mil. 4, 4, 44: sagittae pendebant ab umero, Cic. Verr. 2, 4, 34, § 74; cf. Hor. C. 1, 21, 12: umerum apertum gladio appetit, Caes. B. C. 2, 35: Chloris albo sic umero nitens, Hor. C. 2, 5, 18: sparsum odoratis umerum capillis, id. ib. 3, 20, 14: pars umeri ima tui, Ov. A. A. 3, 307.
      Plur.: (virgines) quas matres student Demissis umeris esse, Ter. Eun. 2, 3, 23: scutum, gladium, galeam in onere nostri milites non plus numerant quam umeros, lacertos, manus, Cic. Tusc. 2, 16, 37: ut bracchia modo atque umeri ad sustinenda arma liberi ab aquā esse possent, Caes. B. G. 7, 56: pedites tantummodo umeris ac summo pectore exstare, id. B. C. 1, 62: cum Milo umeris sustineret bovem vivum, Cic. Sen. 10, 33: quod pupillum filium ipse paene in umeros suos extulisset, id. de Or. 1, 53, 228: densum umeris vulgus, Hor. C. 2, 13, 32: nube candentes umeros amictus Augur Apollo, id. ib. 1, 2, 31; so, candidi, id. ib. 1, 13, 10: umeris positurus arcum, id. ib. 3, 4, 60: et quae nunc umeris involitant, deciderint comae, id. ib. 4, 10, 3 et saep.: ex umeris armi fiunt, Ov. M. 10, 700; so id. ib. 12, 396; cf.: terrestrium solus homo bipes: uni juguli, umeri, ceteris armi, Plin. 11, 43, 98, § 243.
      1. 2. Umerus is also used of animals (as, on the other hand, armi is of men; v. armus); of oxen, Cic. N. D. 2, 63, 159.
        Of cocks, Col. 8, 2, 9.
    3. C. Of the middle part of a thing, the back, ridge (post-Aug.).
      1. 1. Of trees and plants: certum est ab umeris arborum surculos petendos, Plin. 17, 14, 24, § 105; Col. 3, 10, 5; id. Arb. 3, 1.
      2. 2. Of mountain ridges: montium flexus crebrique vertices et conflexa cubito aut confracta in umeros juga, Plin. 2, 44, 44, § 115 (al. numeros): virides umeros, Stat. Th. 6, 714.
      3. 3. Of a country: Rhegium oppidum in umero ejus (Italiae) situm, a quo veluti cervicis incipit flexus, Plin. 3, 5, 6, § 43; so, duo haec oppidasita sunt utrāque ex parte velut in umeris Helladis, id. 4, 7, 11, § 23.
  3. III. Trop., in plur., the shoulders; as in Engl., when speaking of bearing a burden: tota ut comitia suis, ut dictitabat, umeris sustineret, Cic. Mil. 9, 25: rem publicam umeris sustinere, id. Fl. 37, 94: cum expertus esset, quam bene umeris tuis sederet imperium, Plin. Pan. 10, 6; 57, 4: sumite materiam vestris qui scribitis aequam Viribus, et versate diu, quid ferre recusent, Quid valeant umeri, Hor. A. P. 40.

ūmesco (less correctly hū-), no perf. nor sup., ĕre, 3, v. inch. n. [umeo], to grow moist or wet (poet. and in post-Aug. prose): (equi) umescunt spumis, Verg. G. 3, 111: cortex non umescit, Plin. 17, 14, 24, § 107: terra umescens rore occulto, id. 18, 34, 77, § 339: solum, Pall. Sept. 10, 3: vidimus umescentes oculos tuos, Plin. Pan. 73, 4.