Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

frūgĭfer, ĕra, ĕrum (archaic gen. sing. fem. frugiferaï, Enn. ap. Charis. p. 7 P.; cf. Mart. 11, 90, 5, and v. infra), adj. [frux + fero], fruit-bearing, fruitful, fertile (class.).

  1. I. Lit.: ut agri non omnes frugiferi sunt, qui coluntur, sic animi non omnes culti fructum ferunt, Cic. Tusc. 2, 5, 13: terraï frugiferaï, Enn. ap. Charis. p. 7 P. (Ann. v. 479 Vahl.); hence comically used to denote Ennius himself: attonitus legis Terraï frugiferaï, Mart. 11, 90, 5: spatia frugifera et immensa camporum, Cic. N. D. 2, 64, 161: et ferta arva Asiae, Poët. ap. Cic. Or. 49, 163: cedrus, Plin. 13, 5, 11, § 53: nuces, Ov. de Nuce, 19: messes, id. M. 5, 656: numen, i. e. Ceres, id. P. 2, 1, 15; so, Frugifer, an appellation of Osiris among the Egyptians, Arn. 6, 196.
  2. II. Trop., fruitful, profitable: cum tota philosophia frugifera et fructuosa nec ulla pars ejus inculta ac deserta sit, tum nullus feracior in ea locus nec uberior quam de officiis, Cic. Off. 3, 2, 5: hoc illud est praecipue in cognitione rerum salubre ac frugiferum, te, etc., Liv. praef. § 10.