Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

2. ē-do, dĭdi, dĭtum, 3, v. a., to give out, put forth, bring forth (freq. and class.).

  1. I. In gen.: foras per os est editus aër, Lucr. 3, 122; cf.: sputa per fauces tussi, id. 6, 1189: urinam, Plin. 28, 4, 7, § 38; cf. stercus, Col. 2, 14: animam, to breathe out, i. e. to die, expire, Cic. Sest. 38, 83; Ov. H. 9, 62; cf.: extremum vitae spiritum, Cic. Phil. 12, 9: vitam, id. Fin. 5, 2, 4; id. Planc. 37, 90: clamorem, to send forth, utter, id. Div. 2, 23; cf.: miros risus, id. Q. Fr. 2, 10, 2: fremitum patulis sub naribus (equus), Lucr. 5, 1076: voces, Cic. Tusc. 2, 8: dulces modos, Ov. F. 1, 444: questus, id. M. 4, 588: hinnitus, id. ib. 2, 669: latratus, id. ib. 4, 451 et saep.: Maeander in sinum maris editur, discharges itself, Liv. 38, 13; 39, 53 fin.: clanculum ex aedibus me edidi foras, have slipped out, Plaut. Most. 3, 2, 9.
  2. II. In partic., to bring forth any thing new, to produce, beget, form, etc.
    1. A. Of what is born, begotten (mostly poet. and in post-Aug. prose): progeniem in oras luminis, Lucr. 2, 617: crocodilos dicunt, cum in terra partum ediderint, obruere ova, deinde discedere, Cic. N. D. 2, 52; so, partum, Liv. 1, 39; cf.: aliquem partu, Verg. A. 7, 660; Ov. M. 4, 210; 13, 487: aliquem maturis nisibus, id. F. 5, 172: geminos Latona, id. M. 6, 336: nepotem Atlantis (Pleïas), id. F. 5, 664 al.: (draconem) Qui luci ediderat genitor Saturnius, idem Abdidit, Cic. Poëta Div. 2, 30, 64; cf.: Electram maximus Atlas Edidit, Verg. A. 8, 137.
      In the pass.: hebetes eduntur, Quint. 1, 1, 2.
      More freq. in the part.: in lucem editus, Poëta ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115 (a transl. of the Euripid. τὸν φύντα); cf. Ov. M. 15, 221: editus partu, id. ib. 5, 517; 9, 678; id. F. 5, 26: Venus aquis, id. H. 7, 60; cf.: Limnate flumine Gange, id. M. 5, 48; for which: de flumine, id. H. 5, 10 (cf. Zumpt, Gramm. § 451): ille hac, Ov. M. 10, 298; cf.: Maecenas atavis regibus, Hor. C. 1, 1, 1: infans ex nepte Julia, Suet. Aug. 65 et saep.
      1. 2. Transf.: (tellus) Edidit innumeras species, Ov. M. 1, 436; cf. Liv. 21, 41: frondem ulmus, puts forth, Col. 5, 6, 2: ea (sc. academia) praestantissimos in eloquentia viros edidit, Quint. 12, 2, 25.
    2. B. Of literary productions, to put forth, to publish (class.): de republica libros, Cic. Brut. 5, 19; so, librum contra suum doctorem, id. Ac. 2, 4, 12: annales suos, id. Att. 2, 16, 4: orationem scriptam, Sall. C. 31, 6: aliquid, Cic. Leg. 1, 2, 7; Quint. 5, 10, 120; 3, 1, 18; 2, 1, 11; Hor. A. P. 390 et saep.
    3. C. Transf., to set forth, publish, relate, tell, utter, announce, declare = exponere; esp. of the responses of priests and oracles, the decrees of authorities, etc.: apud eosdem (sc. censores) qui magistratu abierint edant et exponant, quid in magistratu gesserint, Cic. Leg. 3, 20, 47; cf. Hor. S. 2, 5, 61: ede illa, quae coeperas, et Bruto et mihi, Cic. Brut. 5, 20: nomen parentum, Ov. M. 3, 580; 9, 531; Hor. S. 2, 4, 10: veros ortus, Ov. M. 2, 43; cf.: auctor necis editus, id. ib. 8, 449: mea fata tibi, id. 11, 668 et saep.
      With acc. and inf.: Apollo Pythius oraculum edidit, Spartam nulla re alia esse perituram, etc., Cic. Off. 2, 22, 77; cf. Liv. 40, 45; 22, 10; 42, 2.
      With dupl. acc.: auctorem doctrinae ejus falso Pythagoran edunt, id. 1, 18; cf. id. 1, 46; 27, 27 fin.: haec mihi, quae canerem Titio, deus edidit ore, Tib. 1, 4, 73: iis editis imperiis, id. 29, 25; cf.: edito alio tempore ac loco (with constitutum tempus et locus), Quint. 4, 2, 98: opinio in vulgus edita, spread abroad, Caes. B. C. 3, 29, 3; cf. Nep. Dat. 6, 4: consilia hostium, i. e. to divulge, betray, Liv. 10, 27 et saep.
      Poet.: arma violentaque bella, i. e. to sing, celebrate in song, Ov. Am. 1, 1, 1.
      Hence,
      1. 2. Jurid. and polit. t. t., to give out, promulgate, proclaim, ordain: qua quisque actione agere volet, eam prius edere debet. Nam aequissimum videtur, eum, qui acturus est, edere actionem, etc., Dig. 2, 13 (tit. De edendo), 1 sq.: verba, Cic. Quint. 20, 63; cf. judicium, id. ib. 21: tribus, said of the plaintiff in a causa sodaliciorum, to name the tribus (since he had the right, in order to choose the judges, to propose to the defendant four tribus, from which the latter could reject only one, and then to choose the judges according to his own pleasure out of the remaining three, Cic. Planc. 15, 36 sqq.: judices editi (= editicii), id. ib. 17, 41; cf. Wund. Cic. Planc. p. LXXVI. sq., and see editicius: socium tibi in hujus bonis edidisti Quintium, hast mentioned, Cic. Quint. 24 fin.: quantum Apronius edidisset deberi, tantum ex edicto dandum erat, id. Verr. 2, 3, 29; 2, 2, 42: mandata edita, Liv. 31, 19; cf. id. 34, 35: ederet (consul) quid fieri velit, to command, id. 40, 40; cf. id. 45, 34.
          1. (β) Transf. beyond the jurid. sphere: postquam hanc rationem cordi ventrique edidi, etc., Plaut. Aul. 2, 8, 12.
    4. D. Of other objects, to produce, perform, bring about, cause (freq. and class.): oves nullum fructum edere ex se sine cultu hominum et curatione possent, Cic. N. D. 2, 63, 158: vitales motus, Lucr. 3, 560: proelia pugnasque, id. 2, 119; 4, 1010; Liv. 8, 9; 21, 43 al.; cf. caedem, id. 5, 13; 10, 45 al.: strages, Verg. A. 9, 785 and 527: aliquantum trepidationis, Liv. 21, 28; cf. tumultum, id. 36, 19: ruinas, Cic. Leg. 1, 13 fin.: scelus, facinus, to perpetrate, id. Phil. 13, 9 fin.: annuam operam, i. e. to perform, Liv. 5, 4; cf. id. 3, 63; Suet. Tib. 35: munus gladiatorium (with parare), to exhibit, Liv. 28, 21; Suet. Calig. 18; cf. ludos, Tac. A. 1, 15; 3, 64; Suet. Caes. 10 al.: spectaculum, Tac. A. 14, 17; id. H. 2, 67; Suet. Caes. 44 et saep.: gladiatores, Suet. Aug. 45 et saep.: exemplum severitatis, Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 5; so more freq.: exempla in aliquem, Ter. Eun. 5, 6, 21; Caes. B. G. 1, 31, 12; Liv. 29, 9 fin. and 27; cf.: scelus in aliquem, Cic. Sest. 27.
  3. III. To raise up, lift, elevate: corpus celerem super equum, Tib. 4, 1, 114.
    Hence,
      1. 1. ēdĭtus, a, um, P. a. (set forth, heightened; hence, like excelsus).
    1. A. Prop., of places, elevated, high, lofty (cf.: altus, celsus, excelsus, sublimis, procerus, arduus, praeceps, profundus), opp. to flat, level (cf.: collis paululum ex planitie editus, Caes. B. G. 2, 8, 3; id. B. C. 1, 43, 2; Sall. J. 92, 5; Tac. A. 15, 27—very freq. and class.): Henna est loco perexcelso atque edito, Cic. Verr. 2, 4, 48; Caes. B. G. 3, 19, 1 (with acclivis); 7, 18, 3; id. B. C. 3, 37, 4; Sall. J. 92, 5; 98, 3; Liv. 2, 50 et saep.
      Comp., Caes. B. C. 1, 7, 5; 1, 43, 2; Sen. N. Q. 7, 5.
      Sup., Auct. B. Alex. 28; 31; 72; Just. 2, 1, 17 al.
    2. * B. Trop.: viribus editior, stronger, Hor. S. 1, 3, 110.
      Adv. does not occur.
      1. 2. ēdĭtum, i, n.
    1. A. A height: in edito, Suet. Aug. 72: ex edito, Plin. 31, 3, 27.
      Plur.: edita montium, Tac. A. 4, 46; 12, 56: in editis, Treb. Trig. Tyr. 26.
    2. B. Transf., a command, order, Ov. M. 11, 647; cf. Liv. 25, 12, 4.