Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dē-mens, entis,

  1. I. adj., out of one’s mind or senses; mad, raving; foolish (cf. amens) (class. and very freq.; for syn. cf.: amens, excors, vecors, insanus, vesanus, delirus, alienatus mente): qua perturbatione animi quae, sanus cum esset, timebat ne evenirent, ea demens eventura esse dicebat, Cic. Div. 2, 55 fin.: summos viros desipere, delirare, dementes esse dicebas, id. N. D. 1, 34, 94 (for which, delirare et mente esse captum, id. Off. 1, 27, 94): ego te non vecordem, non furiosum, non mente captum, non tragico illo Oreste aut Athamante dementiorem putem, id. Pis. 20, 47; cf. Orestes, Hor. S. 2, 3, 133 and 135; 1, 6, 97; 1, 10, 74; id. Od. 1, 37, 7; Juv. 15, 1: Pentheus, Verg. A. 4, 469: in tranquillo tempestatem adversam optare dementis est, Cic. Off. 1, 24, 83; cf. id. Rep. 1, 1: quem fugis, ah, demens? Verg. E. 2, 60: non tacui demens, id. A. 2, 94 et saep.
  2. II. Poet. transf., of inanimate subjects: manus, Tib. 1, 10, 56: somnia, Prop. 3, 8, 15 (4, 7, 15 M.): furor, id. 1, 13, 20: discordia, Verg. A. 6, 280: falx, id. ib. 3, 7: strepitus, Hor. Od. 3, 19, 23: cura alieni pericli, Val. Fl. 6, 474: cf. ratio, Nep. Paus. 3, 1: otium, Plin. 2, 23, 21, § 85.
    Sup.: causa dementissimi consilii, Cic. Phil. 2, 22, 53; Auct. Harusp. resp. 26.
    Adv.: dēmenter, foolishly, madly (rare): tanta res tam dementer credita, * Cic. Cat. 3, 9, 22; Ov. M. 4, 259: dementissime testabitur, Sen. Ben. 4, 27 fin.

dēmento, āre, 1, v. a. and n. [demetior].

  1. I. Act., to drive mad, to craze, deprive of mind: dementatus, Cassiod. Amic. 21: ἐξιστάναι ἰδιωτικῶς, Gloss. Graec. Lat.; esp. to bewitch, delude: propter quod magiis suis dementasset eos, Vulg. Act. 8, 11.
  2. II. Neut., to rave, be out of one’s mind: semper dementabat, Lact. Mort. Pers. 7, 9.

dēmo, mpsi (msi), mptum (mtum), 3, v. a. [contr. from de-emo; cf. adimo and abemito], to take off, take away, to withdraw, subtract, remove (class. and very freq.; for syn. cf.: adimo, eripio, furor, rapio, prehendo, capio, sumo, excipio).

  1. I. Lit.: addita demptaque quaedam, Lucr. 2, 770; cf.: cum aliquid additur aut demitur, Cic. Ac. 2, 16: si quid ad eas (leges) addi demi mutarive vellet, Liv. 31, 11 fin.: lubet scire quantum auri erus sibi dempsit, Plaut. Bac. 4, 4, 14 (for which, shortly after, sibi novem abstulit): aurum sibi, Ter. Eun. 4, 1, 13: secures de fascibus, Cic. Rep. 2, 31; so, clipea de columnis, Liv. 40, 51: de capite (from the sum total) medimna DC, Cic. Verr. 2, 3, 33; cf. ib. 35 (twice): una dempta uncia deunx, dextans dempto sextante, dodrans dempto quadrante, bes dempto triente, Varr. L. L. 5, § 172 Müll.: de stipendio equitum aera, Liv. 7, 41: non hilum de tempore mortis, Lucr. 3, 1100; cf.: partem de die, Hor. Od. 1, 1, 20; Ov. Tr. 5, 2, 20 et saep.: quam minimum ex osse, Cels. 8, 4; cf.: aliquid ex cibo, id. 6, 6, 16: fetus ab arbore, Ov. H. 20, 9; cf.: sucum a vellere, id. A. A. 3, 214.
    With simple abl.: fetus arbore, id. M. 14, 689: juga equis, id. ib. 7, 324; id. F. 2, 74; cf.: juga bobus, Hor. Od. 3, 6, 42: vincla pedibus, Ov. M. 3, 168; cf.: vincula nobis, id. F. 3, 320: nubem supercilio, Hor. Ep. 1, 18, 94 et saep.: soleas (when about to recline at table), Plaut. Truc. 2, 4, 16; cf.: Ov. A. A. 2, 212: haec (epistola) casu ad turrim adhaesit … dempta ad Ciceronem defertur, *Caes. B. C. 5, 48, 8: odorem vino, Cato R. R. 110: barbam, to shave, Suet. Caes. 67.
  2. II. Trop.: nulla dies nobis maerorem e pectore demet, Lucr. 3, 921; so, mihi et tibi et illis molestiam, Ter. Ad. 5, 3, 33: nobis acerbam necessitudinem, Sall. J. 102, 5: plus dignitatis patribus (with detrahere, and opp. addere), Liv. 2, 60: silentia furto, i. e. to disclose the theft, Ov. M. 2, 700 et saep.
    Without a dat.: metum omnem, Ter. Ad. 4, 7, 18: dolorem, Lucr. 2, 21: sollicitudinem, Cic. Att. 11, 15 fin.: curas his dictis, Verg. A. 2, 775; 3, 153 et saep.: ex dignitate populi (opp. adicere), Liv. 34, 54; cf.: de vi magistratus, id. 3, 33 fin.: lex ipsa per se dempto auctore, even without its author, Liv. 2, 42; cf.: dempto fine, without end, Ov. Tr. 3, 11, 2: addere aut demere ad haec (verba), Vulg. 1 Mac. 8, 30.