Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

consessus, ūs, m. [consido].

  1. I. Abstr., a sitting together or with (only post-class.): communis ei, Lampr. Alex. Sev. 4: consessum alicui offerre, the permission to sit with one, id. ib. 18; so of permission to sit: liberum habere, Cod. Th. 6, 26, 16.
    Far more freq. and class. in prose and poetry,
  2. II. Concr., a collection of persons sitting together, an assembly (in courts of justice, the theatre; etc.), Cic. Verr. 2, 1, 7, § 19; id. Mil. 1, 1; id. Planc. 1, 2; id. Quint. 3, 12 al.; * Suet. Aug. 44; Tac. A. 13, 54 al.; Lucr. 4, 76; Verg. A. 5, 340; 5, 577: quibus cum a cuncto consessu plausus esset multiplex datus, Cic. Sen. 18, 64: in ludo talario, id. Att. 1, 16, 3: ludorum gladiatorumque, id. Sest. 50, 106; id. Har. Resp. 11, 22; cf. in plur.: theatrales gladiatoriique, id. ib. 54, 115.

con-sīdo, sēdi (also -sīdi, Enn. ap. Gell. 4, 7, v. Sat., v. 14 Vahl.; Tac. A. 1, 30 fin.; Gell. 5, 4, 1; cf. Wagner ad Verg. E. 7, 1; Neue, Formenl. II. p. 501), sessum, 3, v. n., to sit down (esp. of a multitude), take a seat, be seated, to settle (freq. in all periods and species of composition); constr. with in and abl., sub and abl., ante, the simple abl., or absol.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.
          1. (α) Absol.: salutatio hospitalisfuit, positisque sedibus consederunt, Liv. 42, 39, 8: scio apud vos filio in conspectu matris nefas esse considere, Curt. 5, 2, 22: illi jussi considere affirmant, etc., id. 7, 6, 6: nec aut recubet aut considat pastor, Col. 7, 3, 26: vix consideramus, et nox, etc., Plin. Ep. 6, 20, 14.
          2. (β) With designation of place: si videtur, considamus hic in umbrā, Cic. Leg. 2, 3, 7; cf.: in pratulo propter Platonis statuam, id. Brut. 6, 24: certo in loco, id. Sen. 18, 63: in arā, Nep. Paus. 4, 4: in molli herbā, Verg. E. 3, 55: in illo caespite, Ov. M. 13, 931: examen in arbore consederat, Liv. 21, 46, 2: in rupe, Curt. 3, 1, 4: in sellā, id. 5, 2, 13: in turre consedit avis, id. 4, 6, 11: dormienti in labellis (apes), Cic. Div. 1, 36, 78: sub argutā ilice, Verg. E. 7, 1: hic corylis mixtas inter ulmos, id. ib. 5, 3: ante focos scamnis longis, Ov. F. 6, 305: super ripam stagni, id. M. 6, 373: transtris, Verg. A. 4, 573: ipsae (apes) medicatis sedibus, id. G. 4, 65: solio medius consedit avito, id. A. 7, 169: mecum saxo, Ov. M. 1, 679: tergo tauri, id. ib. 2, 869.
            Impers.: in silvam venitur et ibi considitur, Cic. de Or. 3, 5, 18.
            Of soldiers in battle array: triarii sub vexillis considebant, sinistro crure porrecto, scuta innixa umeristenentes, Liv. 8, 8, 10.
    2. B. In partic.
      1. 1. In assemblies of the people, courts of justice, theatres, etc., to take one’s place, take a seat, sit, hold sessions, to be in session: cum in theatro imperiti homines consederant, Cic. Fl. 7, 16; so of senators, Suet. Aug. 35.
        Of judges: quo die primum judices, citati in hunc reum consedistis, Cic. Verr. 2, 1, 7, § 19; Liv. 26, 48, 9; Ov. M. 11, 157; 12, 627: ad jus dicendum, Liv. 34, 61, 15: introductum in tabernaculum (Persea) adversus advocatos in consilium considere jussit, id. 45, 7, 5; Suet. Calig. 38: in orchestrā, id. Aug. 44: inter patres, Tac. A. 13, 54.
      2. 2. Milit. t. t., to encamp, pitch a camp, take post somewhere; with in and abl.: quo in loco Germani consederant, Caes. B. G. 1, 49; so Sall. J. 49, 1; Liv. 4, 17, 12; 10, 4, 11.
        With sub: sub monte consedit, Caes. B. G. 1, 48; 1, 21; Sall. C. 57, 3: trans flumen, Caes. B. G. 2, 16: contra eum duūm milium spatio, id. ib. 3, 17: nuntiant Jugurtham circiter duūm milium intervallo ante eos consedisse, Sall. J. 106, 5: prope Cirtam haud longe a mari, id. ib. 21, 2: inter virgulta, id. ib. 49, 5: superioribus locis, id. ib. 51, 3: ubi cuique vallis abdita spem praesidii aut salutis aliquam offerebat, consederat, Caes. B. G. 6, 34; cf. Curt. 7, 7, 31: haud procul, id. 4, 12, 4.
      3. 3. To settle down for a long time or permanently, to take up one’s abode, to establish one’s self: qui etiam dubitem, an hic Antii considam, Cic. Att. 2, 6, 2: antequam aliquo loco consedero, neque longas a me neque semper meā manu litteras exspectabis, id. ib. 5, 14, 1: Belgas propter loci fertilitatem ibi consedisse, Caes. B. G. 2, 4: in Ubiorum finibus, id. ib. 4, 8; cf. id. ib. 1, 31: vultis et his mecum pariter considere regnis? Verg. A. 1, 572: terrā, id. ib. 4, 349.
        With in and acc.: in novam urbem, Curt. 7, 4, 23.
      4. 4. Of inanim. objects, esp. of places, to settle, sink down, sink in, give way, subside, etc.: in Veliterno agro terra ingentibus cavernis consedit arboresque in profundum haustae, Liv. 30, 38, 8; cf.: terra in ingentem sinum consedit, id. 30, 2, 12: (Alpes) jam licet considant! may now sink down, Cic. Prov. Cons. 14, 34: omne mihi visum considere in ignis Ilium, to sink down, Verg. A. 2, 624; 9, 145; cf.: Ilium ardebat, neque adhuc consederat ignis, Ov. M. 13, 408: in cinerem, Stat. Th. 3, 185: cum omnia sacra profanaque in ignem considerent, Tac. H. 3, 33 fin.: quā mitescentia Alpium juga considunt, sink, i. e. are lower, Plin. 3, 25, 28, § 147: patiemur picem considere, et cum siderit, aquam eliquabimus, Col. 12, 24, 2: donec consideret pulvis, Curt. 5, 13, 12: cum in cacuminibus montium nubes consident, Plin. 18, 35, 82, § 356: tumidi considunt fluctus, Sil. 17, 291.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen.: multa bona in pectore consident, Plaut. Trin. 2, 2, 24; Cic. Univ. 2: justitia cujus in mente consedit, id. Fin. 1, 16, 50; id. Har. Resp. 12, 24.
      Poet.: totam videmus Consedisse urbem luctu, sunk or immersed in grief, Verg. A. 11, 350 (in luctum esse demersum, Serv.).
    2. B. In partic.
      1. 1. (Acc. to I. B. 3.) To settle down permanently, sink: in otio, Cic. Att. 2, 4, 2: hoc totum (genus dicendi) in mediocritate consedit, id. Or. 27, 96: antequam ego incipio secedere et in aliā parte considere, i. e. change the subject, Sen. Ep. 117, 4.
      2. 2. (Acc. to I. B. 4.) To lose force, abate, subside, diminish; to be appeased, quieted, to cease: ardor animi cum consedit, omnis illa vis et quasi flamma oratoris exstinguitur, Cic. Brut. 24, 93: consederit furor, id. Ac. 2, 27, 88: ferocia ab re bene gestā, Liv. 42, 62, 3: primus terror ab necopinato visu, id. 33, 7, 5: bella, Sil. 16, 218: quia praesentia satis consederant, Tac. A. 1, 30 fin.: consedit utriusque nomen in quaesturā, i. e. has since that time ceased, Cic. Mur. 8, 18.
        1. * b. Of discourse, to sink; to conclude, end: eorum verborum junctio nascatur a proceris numeris ac liberissed varie distincteque considat, Cic. de Or. 3, 49, 191.