Lewis & Short

rĕ-sĭdĕo, sēdi, 2, v. n. and a. [sedeo], to sit back, remain sitting anywhere (cf. resisto); to remain behind, to remain, rest, linger, tarry, abide, reside (syn. remaneo; class.).

  1. I. Lit.: sine mente animoque nequit residere per artus pars ulla animai, Lucr. 3, 398: piger pandi tergo residebat aselli, Ov. F. 3, 749: in tergo, id. M. 10, 124; cf.: Acidis in gremio (latitans), resting, id. ib. 13, 787: in hoc facto de cautibus antro, residing, id. ib. 1, 575; cf.: Erycina Monte suo residens, id. ib. 5, 364: in villā, Cic. Mil. 19, 51: si te interfici jussero, residebit in re publicā reliqua conjuratorum manus, id. Cat. 1, 5, 12: corvus altā arbore residens, Phaedr. 1, 13, 4 (but the correct read., Cic. Fin. 3, 2, 9, is residamus; v. Madv. ad h. l.).
    In perf.: Lydum patriis in terris resedisse, Tyrrheno datum novas ut conderet sedes, Tac. A. 4, 55: in oppido aliquo mallem resedisse, quoad arcesserer, Cic. Att. 11, 6, 2: erravitne viā seu lassa resedit, Incertum, remained behind, Verg. A. 2, 739; cf.: fessus valle, id. ib. 8, 232: lassus in humo, Ov. A. A. 3, 3, 696: medio rex ipse resedit Agmine, id. M. 7, 102: orba resedit Exanimes inter natos natasque, id. ib. 6, 301: saxo resedit Pastor, id. Tr. 4, 1, 11.
    Act. (very rare): dorsum meum residebat, App. M. 8, p. 209, 23.
      1. 2. To sit up, assume a sitting posture (late Lat.): et resedit qui erat mortuus, Vulg. Luc. 7, 15.
    1. B. Meton., to sit inactive, to remain idle or listless (rare): artifex cum exprimere vellet Athamantis furorem Learcho filio praecipitato residentis poenitentiā, sitting listlessly subdued by remorse, Plin. 34, 14, 40, § 140: miles residet, Petr. 112.
      Hence, act., to keep or celebrate a holiday: venter gutturque resident esuriales ferias (v. esurialis), Plaut. Capt. 3, 1, 8.
      Pass.: nec vero tam denicales (quae a nece appellatae sunt, quia residentur mortuis) quam ceterorum caelestium quieti dies Feriae nominarentur, because they are kept in honor of the dead, Cic. Leg. 2, 22, 55 Creuz (codd. leg. residentur mortui; B. and K. resident mortui; cf.I.supra).
  2. II. Trop., to remain behind, remain, be left (a favorite word with Cic.; syn.: resto, supersum); constr most freq., in aliquā re: in corpore perspicuum est, vel exstincto animo vel elapso, nullum residere sensum, Cic. Tusc. 1, 43, 104; cf. id. Fam. 5, 16, 4: si ex tanto latrocinio iste unus tolletur, periculum residebit, id. Cat. 1, 13, 31: ne quas inimicitias residere in familiis nostris arbitretur, id. Att. 14, 13, B, § 4; cf.: in vobis resident mores pristini, Plaut. Truc. prol. 7: qui ullas resedisse in te simultatis reliquias senserit, Cic. Deiot. 3, 8: si quid amoris erga me in te residet, id. Fam. 5, 5, 3: etiam nunc residet spes in virtute tuā, id. ib. 12, 3, 2: quorum non in sententiā solum, sed etiam in nutu residebat auctoritas, id. Sen. 17, 61: quorum in consilio pristinae residere virtutis memoria videtur, Caes. B. G. 7, 77.
    With dat.: cum horum tectis et sedibus residere aliquod bellum semper videtur, Cic. Dom. 23, 61.
    With apud: apud me plus officii residere facile patior, Cic. Fam. 5, 7, 2: hujus incommodi culpa ubi resideat, facilius possum existimare quam scribere, id. Att. 1, 17, 3: si qua (ira) ex certamine residet, Liv. 40, 7.
    Business t. t., to be or remain behind, i. e. to be unaccounted for, in default: pecunia publica resedit apud aliquem, Dig. 8, 13, 4, § 3.