Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

lătĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. n. [lateo], to be hid or concealed, to lie hid, hide, lurk (rare but class.).

  1. I. In gen.: ille ignavissimus Mihi latitabat, Plaut. Trin. 4, 2, 83: latitans Oppianicus, Cic. Clu. 13, 38: latitans aper, Hor. C. 3, 12, 11.
    Of inanim. and abstr. subjects, Lucr. 1, 875 sq.: in terram latitare minute, id. 1, 890; 1, 642: invisis atque latitantibus rebus confidere, * Caes. B. C. 2, 14.
    1. B. Latitare aliquem, to hide from any one (post-class.), Dig. 35, 1, 8.
  2. II. In partic., jurid., to lie hid, keep out of the way, in order not to appear before court: qui fraudationis causa latitarit, Edict. Praet. ap. Cic. Quint. 19, 60; Gai. Inst. 3, 78: si latitare ac diutius ludificare videatur, Cic. Quint. 17, 54; id. Dom. 31, 83; Dig. 42, 4, 7, § 3 sq.