Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

Īda, ae, or Īdē, ēs, f., = Ἴδα or Ἴδη.

  1. I. A high mountain in Crete, where the infant Jupiter was hid, watched over by the Curetes, and fed by Amalthea; now Psiloriti, Verg. A. 12, 412; Ov. M. 4, 293; id. Am. 3, 10, 25; id. F. 4, 207; 5, 115 al.; in Prop. 3, 1, 27, this mountain and no. II. are confounded.
    1. B. Deriv.: Īdaeus, a, um, adj., of or belonging to Ida, Idean: mons, i. e. Ida, Verg. A. 3, 105; Mel. 2, 7, 12: antra, Ov. M. 4, 289: Juppiter, Verg. A. 7, 139: Dactyli, Plin. 37, 10, 61, § 170; the same, Digiti, Cic. N. D. 3, 16, 42: bustum, raised by the Cretans to Jupiter, Mart. 9, 35, 1.
  2. II. A high mountain in Phrygia, near Troy, still called Ida, Mel. 1, 18, 2; Plin. 5, 30, 32, § 122; Verg. A. 2, 801; 10, 158; Ov. F. 4, 79; id. M. 10, 71; and 12, 521 (Ide) et saep.
    1. B. Deriv. Īdaeus, a, um, adj., of or belonging to Mount lda, Idean; poet. also for Phrygian or Trojan: silva, Verg. A. 2, 696: pices, id. G. 3, 450: vertices, Prop. 2, 2, 14; Ov. M. 14, 535: parens deum, i. e. Cybele, who was worshipped on Mount Ida (acc. to others this belongs to Mount Ida of Crete), Verg. A. 10, 252; Ov. F. 4, 182: Sollemne, i. e. in honor of Cybele, Juv. 11, 194: chori, Verg. A. 9, 112: judex, i. e Paris, Ov. F. 6, 44: pastor, Cic. Att. 1, 18, 4: hospes, Ov. H. 16, 303: hospes numinis Idaei, i. e. Scipio Nasica, Juv. 3, 138: cinaedus, Ganymede as stolen away from Ida, Mart. 10, 98, 2: urbes, Phrygian, Verg. A. 7, 207: naves, i. e. Trojan, Hor. C. 1, 15, 2: sanguis, i. e. of Romans descended from the Trojans, Sil. 1, 126.
      Confounded with Idaeus, I. B.: Idaeum Simoënta Jovis cum prole Scamandro, Prop 3 (4), 1, 27.
  3. III. A Trojan female, Verg. A. 9, 177.

1. Īdaeus, a, um, adj., v. the preced. art. I. B. and II. B.

2. Īdaeus, i, m.

  1. I. A herald and charioteer of Priam, Verg. A. 6, 485.
  2. II. Another Trojan, Verg. A. 9, 500.

Īdălĭum, ĭi, n., = Ἰδάλιον,

  1. I. a mountaincity in Cyprus, sacred to Venus; now Dalin, Plin. 5, 31, 35, § 135; Verg. A. 1, 681.
    Called also Īdălĭa, ae, f., Verg. A. 1, 693; 10, 52 (where domus is nom. sing., not plur.; v. Wagn. ad loc.).
  2. II. Deriv. Īdălĭus, a, um, adj., of or belonging to Idalium, Idalian; poet. also for Cyprian: vertex, the Idalian mountain, Prop. 2, 13, 54 (3, 5, 38 M.): Venus, id. ib. 5, 760: astrum, i. e. Venus, Prop. 4 (5), 6, 59: acus, of Venus, Claud. Rapt. Pros. 2, 16: sagitta, i. e. dart of love, Sil. 5, 19: volucres, doves, Stat. Achill. 1, 372: suci, i. e. Cyprian, id. S. 1, 3, 10.
    Subst.: Īdălĭē, ēs, f., Venus. Ov. M. 14, 694.

Īdas, ae, m., = Ἴδας.

  1. I. Son of Aphareus, king of Messene, who took part in the Calydonian boar-hunt, Prop. 1, 2, 17; Ov. M. 8, 305; id. F. 5, 701.
  2. II. A companion of Diomedes, Ov. M. 14, 504.
  3. III. One slain in the wedding of Perseus, Ov. M. 5, 90.
  4. IV. A Trojan, slain by Turnus, Verg. A. 9, 575.
  5. V. A Thracian, Verg. A. 10, 351.

idcirco or iccirco, adv. [id-circa], on that account, for that reason, therefore (freq. and class.; cf.: itaque, igitur, ergo; ideo, propterea; quare, quam ob rem, etc.).

  1. I. Absol. (rare): idcirco moneo vos ego hoc, Plaut. Rud. prol. 28: ille Cliniae servos tardiusculus est: Idcirco huic nostro tradita’st provincia, Ter. Heaut. 3, 2, 5: quod id quod factum sit, aliud alii videatur esse, et idcirco alius alio nomine id appellet, Cic. Inv. 1, 8, 11; Caes. B. C. 1, 42, 3: data Romanis venia est indigna poëtis. Idcircone vager scribamque licenter? Hor. A. P. 265: et idcirco disceptatione sublata pellitur e medio sapientia, Lact. 5, 1, 5.
  2. II. Rel. (so most freq.).
    1. A. Corresp. to causal sentences, with quod, quia, quoniam, or si: idcirco arcessor, nuptias quod mihi apparari sensit, Ter. And. 4, 2, 7: negant, sapientem idcirco virum bonum esse, quod eum sua sponte bonitas delectet, sed quod, etc., Cic. Rep. 3, 16; cf. id. Fam. 9, 1, 2; Quint. 5, 10, 119: idcirco quidam, comoedia necne poëma Esset, quaesivere, quod acer spiritus ac vis Nec verbis nec rebus inest, etc., Hor. S. 1, 4, 45: quia natura mutari non potest, idcirco verae amicitiae sempiternae sunt, Cic. Lael. 9, 32: idcirco, judices, quia veram causam habebam, brevi peroravi, id. Inv. 1, 48, 90: neque enim, quia movetur qui ingreditur, idcirco qui movetur ingreditur, Quint. 5, 9, 6; 2, 2, 2: idcirco enumerabimus, non quia, etc., Col. 7, 5, 7; Plaut. Rud. 3, 3, 38: meminerimus idcirco te in istam provinciam missum, quoniam, etc., Traj. ap. Plin. Ep. 10, 32 (41); Col. 7, 5, 7: haec idcirco, quoniam, etc., Dig. 47, 2, 92; ib. 49, 1, 10, § 4: non, si Opimium defendisti, idcirco te isti bonum civem putabunt, Cic. de Or. 2, 40, 170: non enim, si Cicero recte sentinam reipublicae dixitidcirco probem illud quoque, etc., Quint. 8, 6, 15: nec si pugnent inter seidcirco ars non erit, id. 2, 17, 33; cf.: nec, si te validus jactaverit auster in alto. Idcirco navem trans Aegaeum mare vendas, Hor. Ep. 1, 11, 16.
      Rarely with si omitted: non possis oculo quantum contendere Lynceus: Non tamen idcirco contemnas lippus inungi, Hor. Ep. 1, 1, 29.
    2. B. With a clause denoting the purpose, with ut, ne, or pron. rel.: idcirco nemo superiorum attigit, ut ipse tolleret, Cic Verr. 2, 4, 4, § 7: quae ut fieret, idcirco pugnatum esse arbitror, id. Rosc. Am. 47, 137: cum prooemium idcirco comparatum sit, ut judex fiat conciliator, Quint. 4, 2, 24: quod si idcirco fieret, ut, etc., id. 8 praef. § 27; 12, 2, 12: sese idcirco ab suis discedere noluisse, quo facilius civitatem in officio contineret, ne omnis nobilitatis discessu plebs propter imprudentiam laberetur, Caes. B. G. 5, 3, 6: vos suspicarier, Me idcirco haec tanta facinora promittere, Qui vos oblectem, etc., Plaut. Ps. 1, 5, 150: idcirco capite et superciliis semper est rasis, ne ullum pilum viri boni habere dicatur, Cic. Rosc. Com. 7, 20: idcircone nobilitas rem publicam reciperavit, ut, etc., id. Rosc. Am. 49, 141; cf. id. Rab. Perd. 8, 23: idcirco ut possim linguam contemnere servi, utile consilium dedisti, Juv. 9, 119.

ĭdĕa, ae, f., = ιδέα, a (Platonic) idea, archetype, Sen. Ep. 58 med. (in Cic. Or. 3, 10; id. Ac. 1, 8, 30; id. Tusc. 1, 24, 58, as Greek).

ĭdĕālis, e, adj. [idea], existing in idea, ideal (late Lat.): forma, Mart. Cap. 7, § 731: quaedam prudentia, id. 8, § 816 al.

īdem, ĕădem, ĭdem (masc. eidem, freq. in MSS. and inscrr.; v. Lachm. ad Lucr. 1, 120; rarely isdem or eisdem; plur. nom. eidem; dat. and abl. eisdem; usu. contr. idem, isdem; not iidem, iisdem; v. Neue, Formenl. 2, 198 sqq.), pron. [from the pronom. root I, whence is, and the demonstr. suff. dem; root of dies, day, time; hence, just, exactly, Corss. Aussp. 2, 855], the same.

  1. I. In gen.: deinde quod nos eadem Asia atque idem iste Mithridates initio belli Asiatici docuit, Cic. de Imp. Pomp. 7, 19: quam (sphaeram) ab eodem Archimede factam posuerat in templo Virtutis Marcellus idem, id. Rep. 1, 14: id, quod eidem Ciceroni placet, Quint. 10, 7, 28: jure erat semper idem vultus (Socratis), Cic. Tusc. 3, 15, 31: idem semper vultus eademque frons, id. Off. 1, 26, 90: tu autem eodem modo omnes causas ages? aut in iisdem causis perpetuum et eundem spiritum sine ulla commutatione obtinebis? id. Or. 31, 110: non quod alia res esset: immo eadem, id. Clu. 29, 80: etiam si verbo differre videbitur, re tamen erit unum et omnibus in causis idem valebit, id. Caecin. 21, 59: ad causas simillimas inter se vel potius easdem, id. Brut. 94, 324.
  2. II. In partic., idem is used,
    1. A. When two predicates are referred to the same subject.
      1. 1. When the predicates are of the same kind it may often be rendered, at the same time, likewise, also, etc., or = is (ea, id) with quoque, etiam, simul, etc.: cum Academico et eodem rhetore congredi conatus sum, Cic. N. D. 2, 1, 1; cf.: oratio splendida et grandis et eadem in primis faceta, id. Brut. 79, 273: avunculus meus, vir innocentissimus idemque doctissimus, id. N. D. 3, 32, 80: jam M. Marcellus ille quinquies consul totum (auspicium) omisit, idem imperator, idem augur optimus, id. Div. 2, 36, 77: ubi Xenocrates, ubi Aristoteles ista tetigit? hos enim quasi eosdem esse vultis, id. Ac. 2, 44, 136; cf.: viros fortes, magnanimos, eosdem bonos et simplices esse volumus, id. Off. 1, 19, 63: Caninius idem et idem noster cum ad me pervesperi venisset, etc., id. Fam. 9, 2, 1: amicus est tamquam alter idem, a second self, id. Lael. 21, 80: ad idem semper exspectandum paratior, id. Off. 2, 15, 53: nam idem velle atque idem nolle, ea demum firma amicitia est, Sall. C. 20, 5; cf.: quos omnes eadem odisse, eadem metuere in unum coeëgit, id. J. 31, 14: Hisdem diebus, for eisdem, Pall. 10, 13: hic finis belli, … idemque finis regni, Liv. 45, 9, 2; 2, 12, 2: quae ab condita urbe Roma ad captam urbem eandem Romanigessere, id. 6, 1, 1: ut pars militum gladiatores, qui e servitio Blaesi erant, pars ceteram ejusdem familiam vincirent, Tac. A. 1, 23: erepta mihi prius eorundem matre, Quint. 6 prooem. 4: fervida aestas, longinqua itinera sola ducis patientia mitigabantur, eodem plura quam gregario milite tolerante, Tac. A. 14, 24.
      2. 2. When the predicates are in contrast with one another it may be rendered, nevertheless, yet, on the contrary: (Epicurus) cum optimam et praestantissimam naturam dei dicat esse, negat idem esse in deo gratiam, Cic. N. D. 1, 43, § 121; cf. Curt. 5, 1, 14.
    2. B. Esp.
      1. 1. Connected or corresp. with the pronouns ego, tu, hic, ille, iste, qui, and with unus: idem ego ille (non enim mihi videor insolenter gloriari, etc.) idem inquam ego recreavi afflictos animos, etc., Cic. Att. 1, 16, 8: ego idem, qui, etc., id. Or. 7, 23; cf.: habitae sunt multae de me contioneshabuit de eodem me P. Lentulus consul contionem, id. Sest. 50, 107: cedo nunc ejusdem illius inimici mei de me eodem contionem, id. ib. § 108: de me eodem, id. ib. 51, 109: quin tu igitur concedis idem, etc., id. Rep. 1, 39 fin. Mos.; cf.: cognoram te in custodia salutis meae diligentem: eundemque te, etc., id. Att. 4, 1, 1: Sopater quidam fuit, etc. … huic eidem Sopatro eidem inimici ad C. Verrem ejusdem rei nomen detulerunt, id. Verr. 2, 2, 28, § 68: cum est idem hic Sopater absolutus, id. ib. 2, 2, 29, § 70: hoc idem facere, id. Rep. 1, 35: ab hisce eisdem permotionibus, id. de Or. 1, 12, 53: idem ille tyrannus, id. Rep. 1, 42: in eisdem illis locis, id. Verr. 2, 1, 21, § 56: eandem illam (sphaeram), id. Rep. 1, 14: eum et idem qui consuerunt et idem illud alii desiderent, id. Off. 2, 15 fin.: idem iste Mithridates, id. de Imp. Pomp. 7, 19 (Klotz, Orell., B. and K.; older edd., idem ipse): musici qui erant quondam idem poëtae, id. de Or. 3, 44, 174; cf.: beneficentia, quam eandem benignitatem appellari licet, id. Off. 1, 7, 20: quod idem in ceteris artibus non fit, id. Fin. 3, 7, 24 fin.: exitus quidem omnium unus et idem fuit, id. Div. 2, 47, 97: in qua (causa) omnes sentirent unum atque idem, id. Cat. 4, 7, 14; cf. in an inverted order: ut verset saepe multis modis eandem et unam rem, id. Or. 40, 137: neque ego aliter accepi: intellexi tamen idem, non existimasse te, etc., id. Fam. 9, 15, 3; id. Att. 3, 12, 1; 8, 3, 3.
      2. 2. As a word of comparison, with et, ac, que, ut, qui (quae, quod), quam, quasi, cum, or (mostly poet.) with the dat., the same as, identical with, of the same meaning as, etc.: si quaeratur, idemne sit pertinacia et perseverantia, Cic. Top. 23, 87: videmus fuisse quosdam, qui idem ornate ac graviter, idem versute et subtiliter dicerent, at the same time and as well as, id. Or. 7, 22; cf. id. Sull. 18, 51: imperii nostri terrarumque idem est extremum, id. Prov. Cons. 13, 33; cf. id. Cael. 28, 67: disputationem habitam non quasi narrantes exponimus, sed eisdem fere verbis, ut actum disputatumque est, id. Tusc. 2, 3, 9: idem abeunt, qui venerant, id. Fin. 4, 3, 7: quoniam earum rerum quas ego gessi, non est eadem fortuna atque condicio, quae illorum qui, etc., id. Cat. 3, 12, 27: non quo idem sit servulus quod familia, id. Caecin. 20, 58: qui (servi) et moribus eisdem essent, quibus dominus, et eodem genere ac loco nati, id. Verr. 2, 3, 25, § 62: eandem constituit potestatem quam si, etc., id. Agr. 2, 12, 30: eodem loco res est, quasi ea pecunia legata non esset, id. Leg. 2, 21, 53; cf.: sensu amisso fit idem, quasi natus non esset omnino, id. Lael. 4, 14.
        With cum: tibi mecum in eodem est pistrino vivendum, Cic. de Or. 2, 33, 144: hunc eodem mecum patre genitum, etc., Tac. A. 15, 2: in eadem mecum Africa geniti fides, Liv. 30, 12, 15; 28, 28, 14.
        With dat.: (Homerus) Sceptra potitus, eadem aliis sopitu’ quiete est, Lucr. 3, 1038; cf.: invitum qui servat idem facit occidenti, Hor. A. P. 467; so Ov. M. 13, 50; id. Am. 1, 4, 1 al.: quod non idem illis censuissemus, Cic. Fam. 9, 6, 3; Just. 2, 4, 10: ille eadem nobis juratus in arma, Ov. M. 13, 50.
        In neutr. with gen.: si idem nos juris haberemus quod ceteri, Cic. Balb. 12, 29: tibi idem consilii do, quod, etc., id. Fam. 9, 2, 2: omnes qui ubique idem operis efficiunt, Lact. 5, 4, 1: non habet officii lucifer omnis idem, Ov. F. 1, 46.
        Advv.: eādem, eodem, v. h. v.

ĭdentĭdem (not idem-), adv. [idem + ti (= ἔτι) + dem (root dies), v. Corss. Ausspr. 2, p. 456; 855], repeatedly, several times, often, now and then, at intervals, ever and anon; continually, constantly, habitually (class.; cf.: subinde, interdum): ne te uxor sequatur, respectas identidem, Plant. Men. 1, 2, 51; so, haec ego admirans, referebam tamen oculos ad terram identidem, Cic. Rep. 6, 18 fin.: scindens dolore identidem intonsam comam, Att. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 62: cogitato identidem, tibi quam fidelis fuerim, Plaut. Mil. 4, 8, 54: et quaeso identidem circumspice, id. Trin. 1, 2, 110: quid Chalcidico Euripo in motu identidem reciprocando putas fleri posse constantius? Cic. N. D. 3, 10, 24: palpebrae aptissime factae ad claudendas pupulas et ad aperiendas, idque providit ut identidem fieri posset cum maxima celeritate, id. ib. 2, 57, 142; id. Rab. Post. 12, 34: L. Cassius identidem in causa quaerere solebat, cui bono fuisset, id. Rosc. Am. 30, 84: novis identidem armis novos hostes exsistere, Curt. 9, 4, 18: cum identidem interrogaret, Quint. 6, 3, 49; id. 86: revolvor identidem in Tusculanum, Cic. Att. 13, 26, 1; Auct. Her. 2, 18, 27: cum se illi identidem in silvas ad suos reciperent, * Caes. B. G. 2, 19, 5: nullum amans vere, sed identidem omnium Ilia rumpens, Cat. 11, 19: cum identidem legem Aemiliam recitaret, Liv. 9, 32, 6; 26, 44, 4: nunc identidem nosmet ipsi instemus. Res enim communis agitur, ut frequenter et assidue consequamur artis rationem studio et exercitatione, Auct. Her. 4, 56, 69; so, omne id tempus suspensos ita tenuit animosut identidem jam in urbem futurus videretur impetus, etc., Liv. 5, 39, 6: equi currum vehentes identidem (habenis) verberabantur, Curt. 4, 15, 33.

ĭdĕo, adv. [id-eo, i. e. this for this], for that reason, on that account, therefore (class.; esp. freq. in Quint.; cf.: eo, idcirco; ergo, igitur, itaque).

  1. I. Relatively.
    1. A. With causal particles, quod, quia, quoniam.
          1. (α) With quod: ideo quod plerique deducuntur ad molas, Varr. R. R. 2, 6, 5: re quidem ipsa ideo mihi non satis facio, quod nullam partem tuorum meritorum consequi possum, Cic. Tusc. 1, 8, 6; so, ideo quod, id. Rosc. Am. 30, 85; id. Att. 3, 14, 2; cf. id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 23: ne me foliis ideo brevioribus ornes, Quod timui, etc., Hor. Ep. 1, 19, 26: vel ideo, quod exercere potest utrimque judicium, Quint. 10, 1, 131; 10, 5, 16.
          2. (β) With quia: ideo quia uxor ruri est, Plaut. Merc. 3, 1, 46; id. Men. 1, 1, 2; so, ideo quia, introducing a reason, Cic. de Off. 1, 30, 110: ut mulieres ideo bene olere quia nihil olebant, videbantur, Cic. Att. 2, 1, 1: qui ideo felicia bella vestra esse, quia justa sint, prae vobis fertis, Liv. 45, 22, 5; Cic. Fam. 13, 7, 3: nec medicina ideo non erit ars, quia unctiocum coquorum ei sit arte communis, Quint. 2, 21, 11: atque ideo nondum est perfectus orator, non solum quia aliud in alio magis eminet, sed quod non una omnibus forma placuit, id. 12, 10, 2; id. 9, 2, 69: competit enim actio, non ideo, quia nunc abest, sed quia umquam beneficio furis abfuit, Dig. 47, 2, 47.
          3. (γ) With quoniam: ideo supervacaneum esse contendunt, quoniam comprehensibilis natura est, Cels. praef. med.: quae omnia ideo noscenda sunt, quoniam, etc., id. 2, 19: immo ideo magis propera, quoniam id nunc aggressus est, Sen. Ep. 76; Plin. 20, 18, 76, § 200: hoc ideo adjectum est, quoniam multa genera sunt missionum, Dig. 3, 2, 2.
    2. B. With intentional particles, ut, ne, quo, quin.
          1. (α) With ut: quas (alvos) ideo videntur medias facere angustissimas, ut figuram imitentur earum, Varr. R. R. 3, 16, 15: ideo C. Claudius Pulcher retulit, ut C. Verres posset auferre? Cic. Verr. 2, 4, 4, § 7: hanc ideo rationem subjecimus, ut, etc., id. Inv. 2, 23, 70: neque vero nunc ideo disputabo, quod hunc statum rei publicae non magnopere defendendum putemsed, ut doceam Rullum, etc., id. Agr. 3, 2, 4: quos non ideo excuso, quia non probem, sed ut sint magis admirabiles, Quint. 10, 7, 31.
          2. (β) With ne: an ideo aliquid contra mulieres scripsit, ne, etc., Cic. Verr. 2, 1, 41, § 106: ideoque decemviros conubium diremisse, ne, etc., Liv. 4, 6, 2: non tamen omittenda, vel ideo, ne occupentur, Quint. 4, 1, 33: nec ideo Rhenum insedimus, ut Italiam tueremur, sed ne quis alius Ariovistus regno Galliarum potiretur, Tac. H. 4, 73.
          3. * (γ) With quo: quod id ideo facerent, quo facilius deminuerent hostes, Varr. L. L. 5, § 90 Müll.
          4. * (δ) With quin: non, quin breviter reddi responsum potuerit, non recipi reges, ideo potius delectos patrum ad eum missos, quam, etc., sed ut, etc., Liv. 2, 15, 2.
    3. C. Non (nec) ideo, with conditional particle si, or referring to an abl. absol.: non, si non potuero indagare, eo ero tardior; sed velocior ideo si quivero, Varr. L. L. 5, § 5 Müll.; id. R. R. 1, 18, 3: vestrae sapientiae est, judices, non, si causa justa est viris fortibus oppugnandi M. Caelium, ideo vobis quoque vos causam putare esse justam, etc., Cic. Cael. 9, 21; his et talibus recitatis, … non ideo Thrasea decessit sententia, Tac. A. 14, 49: si tamen tempestate fuerit abreptus, non ideo minus erit gubernator, Quint. 2, 17, 24; 5, 11, 34.
  2. II. Absol. (rare): te velle uxorem aiebat tuo nato dare, Ideo aedificare hoc velle aiebat in tuis, Plaut. Most. 4, 3, 34: ex illa investigatione naturae consequi volebat, bono ut esset animo. Ideo enim ille summum bonum εὐθυμίαν appellat, etc., it was for this reason that, etc., Cic. Fin. 5, 29, 87: ideo conducta Paulus agebat sardonyche, Juv. 7, 143: nam ideo dictus εἴρων, agens imperitum, Quint. 9, 2, 46: nihil laboras: ideo, cum opus est, nihil habes, Phaedr. 4, 23, 16; Quint. 5, 10, 2: atque ideo ad Pompeium contendit, Caes. B. C. 3, 11, 1: me nemo ministro fur erit, atque ideo nulli comes exeo, Juv. 3, 47; 7, 23; 8, 251 al.; so, ideoque, Quint. prooem. § 9; 25; 1, 4, 19; 1, 5, 42; 1, 6, 22 et saep.; cf.: ideoque et medius ille orationis modus maxime convenit, id. 6, 2, 19; 7, 4, 13: videbat id sine rege Persarum non posse fieri, ideoque eum amicum sibi cupiebat adjungi, Nep. Alc. 9, 5: ideoque necesse est, etc., Lucr. 4, 490; 495; 678 al.; Suet. Caes. 45; 86 al.: considerandum est, num cui saepius horum aliquid eveniat, neque ideo corporis ulla difficultas subsequatur, Cels. 2, 2: nec ideo iram ejus lenient = nec tamen ideo, Tac. A. 1, 12; Verg. G. 2, 96; Suet. Aug. 45: non tamen his ulla umquam opsonia fiunt rancidula, aut ideo pejor gallina secatur, Juv. 11, 135.

ĭdĭŏgrăphus, a, um, adj., = ἰδιόγραφος, written with one’s own hand: liber Vergilii, autograph, Gell. 9, 14, 7.

ĭdĭōma, ātis, n., = ἰδίωμα, a peculiarity in language, idiom, Charis. p. 255 P.

ĭdĭōta, ae, m., = ἰδιώτης, an uneducated, ignorant, inexperienced, common person (cf. rudis): quidni et tu idem illitteratum me atque idiotam diceres? Lucil. ap. Non. 38, 24: quae non modo istum hominem ingeniosum atque intelligentem, verum etiam quemvis nostrum, quos iste idiotas appellat, delectare possent, Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; cf. id. Pis. 26, 62: ludos nobis idiotis relinquet, id. ib. 27, 65: posteaquam rem paternam ab idiotarum divitiis ad philosophorum regulam perduxit, id. Sest. 51, 110: quoniam respondere nos tibi non quimus, quos idiotas et rudes vocas, Gell. 1, 2, 6: idiotae, the common throng, the fickle mass, Quint. 8, 3, 22.

ĭdĭōtĭcus, a, um, adj., = ἰδιωτικός, uneducated, ignorant, unskilful (post-class.): rudem, impolitam et idioticam compellare, Tert. Testim. An. 1.

ĭdĭōtismus, i, m., = ἰδιωτισμός, the common or vulgar manner of speaking, Sen. Contr. 3 praef. § 5; 2, 11 fin.

Idistaviso or Idisiaviso [the latter form ex conj. Grimm; Germ. from Idisi, maiden, and Viso, meadow; cf. Grimm, Deutsche Mythol. p. 372 ed. II., qs. the maiden’s meadow; is approved by Nipperd. ad loc., and has been adopted in the text by Halm; the MS. form, explained as splendid meadow, from ancient Germ. id = nitens, the sup. of which is idista, Grimm, Gram. Einl. p. xlii, is retained by Ritter], a plain bordering on the Visurgis, (the modern Weser); perh. near the modern Minden, Tac. A. 2, 16.

Idmon, ŏnis, m., = Ἴδμων.

  1. I. The father of Arachne, a native of Colophon, Ov. M. 6, 8.
    1. B. Deriv.: Idmŏnĭus, a, um, adj., of or related to Idmon, Idmonian: Arachne, Ov. M. 6, 133.
  2. II. A prophet in Argos, the son of Apollo and Cyrene, one of the Argonauts, Ov. Ib. 506; Hyg. Fab. 14.
  3. III. A Rutulian, messenger of Rutulus, Verg. A. 12, 75.
  4. IV. The physician of Adrastus, of Epidaurus, Stat. Th. 3, 398.

īdōlēum or -īum, ii, n., = εἰδωλεῖον, an idol-temple, Tert. Cor. Mil. 10 med.; Hier. Ep. 22, 29: scanned īdŏlĭum, Prud. Apoth. 186; στεφ. 11, 52; Symm. 1, 612.

īdōlĭcus, a, um, adj., = εἰδωλικός, of or belonging to idols, idolatrous, idol-: res, Tert. Idol. 13: templum, Paul. Nol. Carm. 22, 61 (here scanned with o short).

īdōlīum, ii, v. idoleum.

īdōlŏlatres, ae, m., = εἰδωλολάτρης, an idol-worshipper, idolater, Tert. Idol. 1 sq.; 14; id. Apol. 24 al.

īdōlŏlatrīa, ae, f., = εἰδωλολατρεία, idol-worship, idolatry, Tert. Idol. 1 sq.; Hier. in Jesai. 57.

īdōlŏlā̆tris, ĭdis, f., = εἰδωλολατρίς, she who worships idols, an idolatress, Prud. Ham. 403 (MSS. idololatrix).

īdōlŏthytus, a, um, adj., = εἰδωλόθυτος, of or belonging to sacrifices to idols: sollemnia, Tert. Idol. 13: voluptates, id. Spect. 13.

īdōlum or -on, i, n., = εἴδωλον.

  1. I. an image, form, esp. a spectre, apparition, ghost: idola atque atomos vincere Epicuri volam, Lucil. ap. Non. 478, 29: mox apparebat idolon, senex macie et squalore confectus, etc., Plin. Ep. 7, 27, 5 (in Cic. Fin. 1, 6, 21; Fam. 15, 16, 1 and 2, written as Greek).
  2. II. In the Church fathers, an idol: idolorum cultor, Aug. in. Psa. 78, 3; id. Serm. 123, 3: venerator idolorum, id. Conf. 8, 2: deficere a cultu idolorum, Lact. Mort. Pers. 2, 6; Tert. Idol. 1 sq.; id. Spect. 13 et saep.
    Scanned īdŏlum, Prud. adv. Symm. 2, 48; Sedul. 5, 146 al.

Īdŏmĕneus (quadrisyl.), ĕi, m., = Ἰδομενευς, a king of Crete, the leader of the Cretans against Troy, Verg. A. 3, 401; Ov. M. 12, 358; Hyg. Fab. 81; 270.

Idŏmĕnius, a, um, adj., pertaining to the Macedonian city Idomene, Idomenian: Idomeniosne (to be scanned as a quinquesyl.) petam montes? Cat. 64, 178.

ĭdōnĕē, adv., v. idoneus fin.

ĭdōnĕĭtas, ātis, f. [idoneus], fitness, meetness, usefulness (late Lat.): servi, Aug. Serm. de Div. 106, 3.

ĭdōnĕus, a, um, adj. [Sanscr. root indh-, idh-, to kindle; prop. bright, conspicuous; cf. Idus], fit for something (esp. for an action), meet, proper, becoming, suitable, apt, capable, convenient, sufficient (of persons and things; class. and very freq. in prose and poetry; syn.: aptus, opportunus); constr. most commonly with ad, qui, the dat., or absol.; less freq. with in aliquid, the abl., or the inf.

        1. (α) With ad: tot quidem non potuisti adducere homines magis ad hanc rem idoneos, etc., Plaut. Poen. 3, 2, 6: non essem ad ullam causam idoneus, judices, si hoc non viderem, Cic. Clu. 6, 17: ad amicitiam esse idoneus, id. Lael. 17, 62: loco pro castris ad aciem instruendam opportuno atque idoneo, Caes. B. G. 2, 8, 3: cum statim auditoris animum nobis idoneum reddimus ad audiendum, Auct. Her. 1, 4, 6: est enim (lex) ratio mensque sapientis, ad jubendum et ad deterrendum idonea, Cic. Leg. 2, 4, 8: scientia opportunitatis idoneorum ad agendum temporum, id. Off. 1, 40, 142: ad captandos lacertos tempestates non sunt idoneae, id. Att. 2, 6, 1: consilia idonea ad hoc nostrum negotium, id. ib. 5, 6, 1 al.
        2. (β) With qui, or a rel. adverb: video hercle ego te me arbitrari, Euclio, hominem idoneum, Quem senecta aetate ludos facias, Plaut. Aul. 2, 2, 74; cf. Ter. And. 3, 2, 12; 4, 4, 18: utrum ille (Pompeius) idoneus non est, qui impetret, etc., Cic. de Imp. Pomp. 19, 57: tibi fortasse idoneus fuit nemo, quem imitarere, id. Verr. 2, 3, 16, § 41: idonea mihi Laelii persona visa est, quae de amicitia dissereret, id. Lael. 1, 4: et rem idoneam, de qua quaeratur, et homines dignos, quibuscum disseratur, putant, id. Ac. 2, 6, 18: nequeo mearum rerum initium ullum invenire idoneum, Unde exordiar narrare, quae, etc., Ter. Hec. 3, 3, 1.
        3. (γ) With dat.: erit alius (discipulus) historiae magis idoneus, Quint. 2, 8, 7; 12, 10, 49: idoneus arti Cuilibet, Hor. Ep. 2, 2, 8: non sat idoneus Pugnae ferebaris, id. C. 2, 19, 26: vixi puellis nuper idoneus, id. ib. 3, 26, 1: cum idoneos rhetori pueros putaverunt, Quint. 2, 3, 1: Falernum mihi semper idoneum visum est deversorio, Cic. Fam. 6, 19, 1: castris idoneum locum deligit, Caes. B. G. 6, 10, 2; 7, 35, 4: ad cibos viribus conservandis idoneos redeunt, Quint. 2, 10, 6: (volunt poëtae) simul et jucunda et idonea dicere vitae, Hor. A. P. 334: metuensque futuri In pace, ut sapiens, aptarit idonea bello, id. S. 2, 2, 111: ut patriae sit idoneus, serviceable, Juv. 14, 71.
          With dat. gerundi (post-Aug.): Julius, qui perferendis militum mandatis habebatur idoneus, Tac. A. 1, 23 fin.
        4. (δ) Absol.: cujus (Cethegi) eloquentiae est auctor, et idoneus quidem mea sententia, Q. Ennius, etc., a proper, sufficient voucher, Cic. Brut. 15, 57: auctor, Quint. 1, 4, 20; 2, 4, 42: qui si adductus gratia minus idoneum hominem praemio affecisset, etc., i. e. deserving, worthy, Cic. Balb. 3, 7; cf. id. Off. 2, 15, 54: idoneus suae rei quisque defensor, Quint. 4, 1, 46: imperator, id. 12, 3, 5: juvenis, id. 10, 5, 21: debitor, safe, able to pay (opp. inops), Dig. 4, 4, 27 fin.; so, tutor, ib. 26, 1, 9; 27, 8, 1: homines, ib. 35, 2, 88; cf. Sen. Ben. 4, 39: servi conscii, tempus idoneum, locus opportune captus ad eam rem, Cic. Rosc. Am. 24, 68: tempora, Quint. 12, 11, 18; cf.: lex promulgata idoneo die, id. 2, 4, 35: minus idoneis (verbis) uti, Cic. de Or. 1, 34, 154; cf.: aptum atque idoneum verbum, Quint. 9, 4, 144: vox actoris, id. 12, 7, 1: lectio, id. ib. 8 praef. § 28: cautio, Dig. 40, 4, 50: paries, safe, sound, ib. 39, 2, 36: navis, ib. 19, 2, 13: pignora, sufficient, satisfactory, ib. 22, 1, 33.
          Comp. (post-class.): si persona idoneior accedat ad emptionem, Dig. 18, 2, 4, § 6; cf. ib. 47, 23, 2; 43, 29, 3; 50, 6, 5 fin.; Tert. adv. Herm. 18; Anim. 18 (al. idonior or idoneor).
          Subst.: in deligendis idoneis judicium et diligentiam adhibere, Cic. Off. 2, 18, 62: cum idoneis collocutus, Liv. 34, 25, 7: nullo idoneo respondente, Suet. Ner. 44; Quint. 7, 4, 39: novum illud exemplum a dignis et idoneis ad indignos et non idoneos transfertur, Sall. C. 51, 27: per idoneos et secreti ejus socios, Tac. A. 2, 39: apud idonea provinciarum, i. e. at proper stations, id. ib. 4, 5.
          (ε) With in and acc.: infirmi et in nullam spem idonei, Sen. Contr. 5, 33: componere materias in hoc idoneas, ut, etc., Quint. 6, 3, 15.
          *(ζ) With abl. (like dignus): res idoneas dignitate suā judicare, Auct. Her. 3, 3, 5.
          (η) With inf. (poet. and postclass.): fons etiam rivo dare nomen idoneus, i. e. large enough, Hor. Ep. 1, 16, 12: si torrere jecur quaeris idoneum, id. C. 4, 1, 12: accendi idonea, Sen. N. Q. 1, 15, 1.
          Comp.: idoneor (late Lat.), Dig. 18, 2, 4, § 6; 47, 23, 2; Tert. adv. Herm. 18; id. de Anim. 18.
          Hence, adv.: ĭdōnĕē, fitly, suitably, properly, duly, sufficiently (very rare): exordium est oratio animum auditoris idonee comparans ad reliquam dictionem, Cic. Inv. 1, 15, 20: ergo cavendum est idonee. Quid est idonee? Satisdato utique aut pignoribus datis, enough, Dig. 40, 5, 4: cavere, ib. 5, 3, 41; 27, 8, 1: magis idonee reficere parietem, more safely, solidly, ib. 39, 2, 41.
          Comp.: idonius, Tert. Pall. 3 med.

īdos, n., = εἶδος, Lat. species, a form, shape, Sen. Ep. 58, 17 sqq. (written sometimes as Greek).

īdūlis, e, adj. [Idus], belonging to the Ides: idulis ovis dicebatur, quae omnibus idibus Jovi mactabatur, Paul. ex Fest. p. 104 Müll.; cf. Fest. S. V. SACRAM VIAM, p. 290 b fin.; Macr. S. 1, 15; cf. Ov. F. 1, 56.

Ĭdūmaea, ae, f., = Ἰδουμαία,

  1. I. a region of Palestine, Plin. 5, 14, 15, § 70.
    Called also poet. Ĭdūmē, es, f., Val. Fl. 1, 12; Luc. 3, 216.
  2. II. Deriv.: Ĭdūmaeus, a, um, adj., of or belonging to Idumea, Idumean; poet. also for Palestinian, Jewish: palmae, Verg. G. 3, 12: triumphi, over Judea, Mart. 2, 2, 5: porta, Juv. 8, 160.

īdŭo, āre, acc. to Macr. S. 1, 15, § 17, an Etrusc. word, i. q. dividere, from the root vid; whence viduus and divido.

Īdus (often eidus, v. Inscr. Orell. 42), ŭum, f. [acc. to Macr. S. 1, 15, from the Etrusc. ‡ iduo, to divide; hence, qs. the divided or half month; but prob. Sanscr. root, indh-, idh-, to kindle, lighten; indu, moon; prop. the days of light, of the moon], one of the three days in each month from which the other days were reckoned in the Roman calendar, the Ides; it fell upon the fifteenth day of March, May, July, and October; upon the thirteenth day in the remaining months (cf.: Kalendae, Nonae): res ante idus acta sic est: nam haec idibus mane scripsi, Cic. Fam. 1, 1, 3: duas epistulas accepi postridie idus, alteram eo die datam, alteram idibus, id. Att. 15, 17, 1: haec S. C. perscribuntur a. d. VIII. idus Januarias, Caes. B. C. 1, 5, 4: omnia licet concurrant: idus Martiae consolantur, Cic. Att. 14, 4, 2; cf.: stulta jam iduum Martiarum est consolatio, id. ib. 15, 4, 2: si quid vellent, a. d. idus Apr. reverterentur, Caes. B. G. 1, 7 fin.: iduum Septembrium dies, Tac. A. 2, 32: postero iduum dierum, id. H. 1, 26.
The ides were sacred to Jupiter, Varr. ap. Macr. S. 1, 14; cf. idulis.
Interest was paid on the ides: fenerator Alphius, Jam jam futurus rusticus, Omnem redegit idibus pecuniam, Quaerit Kalendis ponere, Hor. Epod. 2, 69: diem pecuniae Idus Novembres esse, Cic. Att. 10, 5, 3: jam vel sibi habeat nummos, modo numeret Idibus, id. ib. 14, 20, 2: praetermitto ruinas fortunarum tuarum, quas omnes impendere tibi proximis Idibus senties, id. Cat. 1, 6, 14.
The payment of school-money at the ides is referred to in: (pueri) Ibant octonis referentes idibus aera, Hor. S. 1, 6, 75; v. Orell. ed h. 1.

Ĭdyia (trisyl.), ae, f., = Ἰδυῖα, the wife of Æētes and mother of Medea, Cic. N. D. 3, 19, 48; Hyg. Fab. 25.

Īdyllĭum or Ēdyllĭum, ii, n., = Εἰδύλλιον, an Idyl, pastoral poem, Plin. Ep. 4, 14, 9.
Plur., the title of a collection of little poems by Ausonius.