Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. paulus (paull-), a, um, adj. [for paurulus; Gr. root παῦρος; cf. misellus for miserulus].

  1. I. In gen., little, small (anteclass. and poet.): paulo momento huc vel illuc impelli, Ter. And. 1, 5, 31: paulo sumptu, id. Ad. 5, 4, 22: pauper a paulo lare, Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.
          1. (β) Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31: quasi vero paulum intersiet, Ter. Eun. 4, 4, 18: an paulum hoc esse tibi videtur? id. ib. 5, 2, 18; 5, 8, 38: agelli paulum, id. Ad. 5, 8, 26: supplicī, id. And. 5, 3, 32; so, negotī, id. Heaut. 3, 1, 92: lucri, id. ib. 4, 4, 25: paulum huic Cottae tribuit partium, allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229: nil Aut paulum abstulerat, Hor. Ep. 1, 15, 33: ubi paulum nescio quid superest, Juv. 11, 47: post paulum, v. infra.
  2. II. Adverb. uses.
    1. A. Abl.: paulo, by a little, a little, somewhat.
      1. 1. With comp.: paulo prius, Plaut. Men. 4, 3, 7: liberius paulo, Cic. Or. 24, 82: civis haud paulo melior, quam, etc., id. Att. 2, 12, 3: paulo secus, id. de Or. 3, 30, 119: haud paulo plus, id. Fam. 7, 1, 3: paulo minus consideratus, id. Quint. 3, 11: paulo magis affabre factus, id. Verr. 1, 5, 14: verbis paulo magis priscis uti, id. Brut. 21, 82: paulo longius processerant, Caes. B. G. 2, 20: maturius paulo, id. ib. 1, 54: paulo minus quatuordecim annos, a little under, Suet. Ner. 40: paulo minus, quam privatum egit, id. Tib. 26: paulo minus octogesimo aetatis anno decessit, Plin. Ep. 7, 24, 1: paulo minus quinque millia, id. Pan. 28, 4.
      2. 2. Esp. with ante, post: quae paulo ante praecepta dedimus, Cic. Part. 39, 137: paulo ante, id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114: post paulo, just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60.
      3. 3. With words and expressions implying superiority or comparison: magnitudine paulo antecedunt, Caes. B. G. 6, 26: verba paulo nimium redundantia, Cic. de Or. 2, 21, 88: histrio si paulo se movit extra numerum, id. Par. 3, 2, 26: paulo ultra eum locum, Caes. B. C. 3, 66: paulo mox, Plin. 18, 28, 68, § 268.
      4. 4. Without comparison (rare), a little, somewhat: paulo qui est homo tolerabilis, Ter. Heaut. 1, 2, 31: ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus, Cic. Att. 8, 12, 5: aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc., Cat. 68, 131.
        Hence,
    2. B. Acc.: paulum, a little, somewhat: paulum supra eum locum, Caes. B. G. 6, 9: epistolae me paulum recreant, Cic. Att. 9, 6, 5: paulum differre, id. Agr. 2, 31, 85: requiescere, id. de Or. 1, 62, 265: commorari, id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch): paulum aspectu conterritus haesit, Verg. A. 3, 597.
          1. (β) With adv. of time or place: post paulum, a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148: ultra paulum, id. 11, 3, 21; cf.: infra jugulum, Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.
          2. (γ) With comp.: haud paulum major, Sil. 15, 21: tardius, Stat. Th. 10, 938.

2. Paulus (Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. deFasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.

  1. I. L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.
  2. II. The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15.
  3. III. Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.
  4. IV. Julius Paulus, a celebrated jurist under Alexander Severus, a colleague of Papinian, Lampr. Alex. Sev. 26.
  5. V. Paul, Christian name of Saul of Tarsus, the apostle to the Gentiles, author of many epistles to the Churches, Vulg. Act. passim.
  6. VI. Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.
    Hence,
    1. A. Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian: Pauliana victoria, the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.
    2. B. Paulī-nus (Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.
      Subst.
      1. 1. Paulīnus, i, m.: C. Suetonius Paulinus, Tac. A. 14, 29.
      2. 2. Paulīna, ae, f.: Lollia Paulina, wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117.