Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

laudo, āvi, ātum, 1, v. a. [laus], to praise, laud, commend, extol, eulogize, approve (cf.: celebro, praed co).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: omnes mortales sese laudarier optant, Enn. ap. Aug. Trin. 13, 6 (Ann. v. 551 Vahl.): coram in os te laudare, to praise to one’s face, Ter. Ad. 2, 4, 5; cf.: in faciem, Lact. 3, 14, 7: vituperare improbos asperius, laudare bonos ornatius, Cic. de Or. 2, 9, 35: et efferre aliquid, id. ib. 2, 75, 304: rationem, id. Fam. 5, 20, 4: sententiam alicujus, id. Sest. 34, 74: laudantur exquisitissimis verbis legiones, id. Phil. 4, 3, 6: legem ipsam, id. Leg. 3, 1, 2: magnifice, id. Brut. 73, 254: agricolam laudat juris peritus, praises him as happy, extols his happiness, Hor. S. 1, 1, 9; so, diversa sequentes, id. ib. 1, 1, 3; 109: volucrem laudamus equum, praise as swift, i. e. for swiftness, Juv. 8, 57: laudatur dis aequa potestas, id. 4, 71.
      Part. as subst.: prava laudantium sermo, Sen. Ep. 123, 9.
      Pass. with dat.: numquam praestantibus viris laudata est in una sententia perpetua permansio, Cic. Fam. 1, 9, 21: Germanicus cunctis laudatus, by all, Tac. A. 4, 57 fin.: herba laudata Eratostheni, Plin. 22, 22, 43, § 86: laudataque quondam ora Jovi, Ov. M. 2, 480.
          1. * (β) Poet., with object.-gen.: laudabat leti juvenem, pronounced him happy on account of his death, Sil. 4, 260.
          2. (γ) With in and abl.: in quo tuum consilium nemo potest non maxime laudare, Cic. Fam. 4, 7, 2: juvenes laudari in bonis gaudent, Quint. 5, 12, 22: scriptores iamborum saepe in illis laudantur, id. 10, 1, 9.
          3. (δ) Pass. with inf. (poet.): extinxisse nefas Laudabor, Verg. A. 2, 585.
            (ε) With quod: quod viris fortibus honos habitus est, laudo, Cic. Rosc. Am. 47, 137: laudat Africanum Panaetius, quod fuerit abstinens, id. Off. 2, 22, 76: jamne igitur laudas, quod de sapientibus alter Ridebat, etc., Juv. 10, 28: non laudans, quod non in melius, sed in deterius, convenitis, Vulg. 1 Cor. 11, 17.
            (ζ) With quoniam: utrumque laudemus, quoniam per illos ne haec quidem genera laude caruerunt, Cic. Brut. 30, 116.
            (η) With cum (very rare): te quidem, cum isto animo es, satis laudare non possum, Cic. Mil. 36, 99: jam id ipsum consul laudare, cum initiatam se (Hispala) non infitiaretur, Liv. 39, 12, 7.
            (θ) With si: consilium laudo artificis, si munere tanto Praecipuam in tabulis ceram senis abstulit orbi, Juv. 4, 18.
    2. B. In partic.
      1. 1. To pronounce a funeral oration over a person: quem cum supremo ejus die Maximus laudaret, Cic. Mur. 36, 75; id. Q. Fr. 3, 8, 5.
      2. 2. In medicine, to recommend as a remedy: apri cerebrum contra serpentes laudatur, Plin. 28, 10, 42, § 152; 29, 3, 12, § 54.
      3. 3. To praise, compliment, i. e. dismiss with a compliment, leave, turn from (poet.): laudato ingentia rura, Exiguum colito, Verg. G. 2, 412: cf.: probitas laudatur et alget, Juv. 1, 74
  2. II. Transf., to adduce, name, quote, cite a person as any thing: laudare significat priscā linguā nominare appellareque, Gell. 2, 6, 16; cf.: laudare ponebatur apud antiquos pro nominare, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.: id ut scias, Jovem supremum testem laudo, Plaut. Capt. 2, 3, 66: quem rerum Romanarum auctorem laudare possum religiosissimum, Cic. Brut. 11, 44: auctores, id. de Or. 3, 18, 68; cf.: ut auctoribus laudandis ineptiarum crimen effugiam, id. ib. 3, 49, 187: auctore laudato, Cod. 8, 45, 7.
    Hence, laudātus, a, um, P. a., extolled, praiseworthy, esteemed, excellent: laudari a laudato viro, Cic. Fam. 5, 12, 7; Naev. ap. Cic. Fam. 15, 6, 1: omnium laudatarum artium procreatrix, Cic. de Or. 1, 3, 9: hunc ubi laudatos jactantem in sanguine vultus videt, Ov. M. 5, 59: olus laudatum in cibis, Plin. 22, 22, 33, § 74.
    Comp.: saccharon et Arabia fert, sed laudatius India, Plin. 12, 8, 17, § 32.
    Sup.: laudatissimus caseus, Plin. 11, 42, 97, § 241: virgo laudatissima formae dote, Ov. M. 9, 715.
    Hence, adv.: laudātē, laudably, admirably: regias domos laudatissime ebore adornans, Plin. 36, 6, 5, § 46 (al. lautissime).

1. laus, laudis (gen. plur. laudium, Sid. Carm. 23, 32), f. [for claus, from clavid, kindred to cluo and the Greek κλέϝος], praise, commendation, glory, fame, renown, esteem (cf.: gloria, praeconium, elogium).

  1. I. Lit.: in laude vivere, Cic. Fam. 15, 6, 1: ut is cum populo Romano et in laude et in gratia esse possit, id. Verr. 1, 17, 51: cum te (omnes) summis laudibus ad caelum extulerunt, id. Fam. 9, 14, 1: divinis laudibus ornare aliquem, id. ib. 2, 15, 1: Bruti nostri cotidianis assiduisque laudibus, quas ab eo de nobis haberi permulti mihi renuntiaverunt, commotum istum aliquando scripsisse ad me credo, id. Att. 13, 38, 1: laude afficere aliquem, id. Off. 2, 13, 47: omni laude cumulare, id. de Or. 1, 26, 118: summam alicui laudem tribuere, id. Fam. 5, 2, 10: illustri laude celebrari, id. Mur. 7, 16: maximam laudem ex re aliqua sibi parere, id. Off. 2, 13, 47: ornare aliquem suis laudibus et onerare alienis, id. Phil. 2, 11, 25: aliquem laudibus efferre, Juv. 6, 182: neque ego hoc in tua laude pono, Cic. Verr. 2, 3, 91, § 212. Fabio laudi datum est, quod pingeret, id. Tusc. 1, 2, 3: eloquentiae, humanitatis, id. de Or. 1, 23, 106: brevitas laus est interdum in aliqua parte dicendi, in universa eloquentia laudem non habet, id. Brut. 13, 50: laudis titulique cupido, Juv. 10, 143: supremae laudes, i. e. a funeral oration, Plin. 7, 43, 45, § 159: vitiatam memoriam funebribus laudibus reor, Liv. 8, 40.
  2. II. Transf.
    1. A. A praiseworthy thing, a ground for praise, a laudable or glorious action, a laudable enterprise; a merit, desert, Cic. Fam. 2, 4, 2: abundans bellicis laudibus, id. Off. 1, 22, 78: nostras laudes in astra sustulit, id. Att. 2, 25, 1: summa laus tua et Bruti est, quod exercitum praeter spem existimamini comparasse, id. Fam. 12, 4, 2: cum ceteris tuis laudibus, hanc esse vel maximam, quod, etc., id. de Or. 2, 73, 296: magna laus, et grata hominibus, unum hominem elaborare, etc., id. Mur. 9, 19: Suevi maximam putant esse laudem, vacare agros, etc., Caes. B. G. 4, 3, 1: Pericles hac laude (dicendi) clarissimus fuit, Cic. Brut. 7, 28; Verg. A. 5, 355; 1, 461: conferre nostris tu potes te laudibus? Phaedr. 4, 23, 3: conscientia laudis, worth, desert, id. 2, epil. 11: te censeri laude tuorum noluerim, Juv. 8, 74.
    2. B. Of things, estimation, worth, value, repute (post-Aug.): Cois amphoris laus est maxima, Plin. 35, 12, 46, § 161: coccum Galatiae in maxima laude est, id. 9, 41, 65, § 141: peculiaris laus ejus, quod fatigato corpori succurrit, id. 22, 22, 38, § 81: Creticae cotes diu maximam laudem habuere, id. 36, 22, 47, § 164.

2. Laus, Laudis, f., the name of several cities.
Esp., a city in Cisalpine Gaul, northwest of Placentia, now Lodi Vecchia, Cic. Q. Fr. 2, 15, 1; also called Laus Pompeia, Plin. 3, 17, 21, § 124.