Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word uropygium could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

ūro, ussi, ustum, 3, v. a. [for uso from root us; cf. Gr. εὔω, to singe; αὔω, to kindle], to burn (class.).

  1. I. Lit.
      1. 1. In gen.: (sacer ignis) urit corpore serpens Quamcumque arripuit partem, Lucr. 6, 660: urere ne possit calor amplius aridus artus, id. 4, 871: calidum hoc est: etsi procul abest, urit male, Plaut. Most. 3, 1, 81: urit odoratam nocturna in lumina cedrum, Verg. A. 7, 13: homines in usum nocturni luminis, Tac. A. 15, 44: picem et ceras alimentaque cetera flammae, Ov. M. 14, 533.
      2. 2. In partic.
        1. a. To burn up, destroy by fire, consume (syn. cremo): hominem mortuum, inquit lex in XII., in urbe ne sepelito neve urito, Cic. Leg. 2, 23, 58 Mos.; so XII. Tab. ib. 2, 24, 60: flamma cum corpora fulva leonum soleat torrere atque urere, Lucr. 5, 898 (902): in corpore si quid ejusmodi est, quod reliquo corpori noceat, id uri secarique patimur, Cic. Phil. 8, 5, 15: agros, Liv. 26, 21, 15: urbes hostium, Tac. H. 2, 12: superbas Carthaginis arces, Hor. Epod. 7, 6: Achaïcus Ignis Iliacas domos, id. C. 1, 15, 35; cf.: usto ab Ilio, id. Epod. 10, 13: ustis navibus, id. ib. 9, 8: neglectis urenda filix innascitur agris, id. S. 1, 3, 37: cum frondibus uritur arbos, Ov. M. 2, 212 et saep.: acanthi radices ustis laxatisque mire prosunt, burned, scorched, Plin. 22, 22, 34, § 76: a sole usti, id. 23, 4, 42, § 85: ecce sexus infirmus se uri perpetitur, Lact. 5, 13, 14: urbis hostium, Tac. H. 2, 12: praedas, id. A. 4, 48: regionem, Curt. 4, 9, 8; 4, 14, 2.
        2. b. Of encaustic painting, to burn in (very rare): picta coloribus ustis puppis, Ov. F. 4, 275: tabulam coloribus, id. ib. 3, 831.
    1. B. Transf.
      1. 1. To burn, i. e. to scorch, parch, dry up; to sting or pain acutely (syn. torreo): videmus ceteras partes incultas (terrarum), quod aut frigore rigeant aut urantur calore, Cic. Tusc. 1, 28, 69: cum Sol gravis ureret arva, Ov. M. 6, 339: terras (Sol), id. ib. 4, 194: campum (seges), Verg. G. 1, 77 sq.: solum (cicer), Plin. 18, 12, 32, § 124: vineas (fimum suillum), id. 17, 27, 46, § 258: urentes harenae, Hor. C. 3, 4, 31; v. Orell. ad h. l.: sitis usserat herbas, Ov. F. 4, 299: sitis arida guttur Urit, id. M. 11, 130: fauces urit sitis, Hor. S. 1, 2, 114: nec febribus uror anhelis, Ov. P. 1, 10, 5: pestilentia urens simul urbem atque agros, Liv. 10, 47, 6: dysenteria si urat, Plin. 28, 9, 33, § 128: calx urit, discutit, extrahit, burns, heats (when taken as a medicine), id. 36, 24, 57, § 180: uri, vinciri, ferroque necari, Sen. Ep. 37, 1: hae sunt, quarum Delicias et panniculus bombycinus urit, oppresses, Juv. 6, 260.
      2. 2. To rub sore; to gall, fret, chafe, corrode: calceussi pede minor, uret, Hor. Ep. 1, 10, 43: si te gravis uret sarcina chartae, id. ib. 1, 13, 6: teneros urit lorica lacertos, Prop. 4 (5), 3, 23: uri virgis, Hor. S. 2, 7, 58: loris non ureris, id. Ep. 1, 16, 47: antiqua terebra urit eam partem quam perforat: Gallica excavat nec urit, Col. Arb. 8, 3: ut prensos urant juga prima juvencos, Ov. R. Am. 235.
      3. 3. To pinch with cold; to nip, blast, wither: pernoctant venatores in nive, in montibus uri se patiuntur, Cic. Tusc. 2, 17, 40: Scythae continuis frigoribus uruntur, Just. 2, 2, 9: iis, quae frigus usserit, sunt remedio, Plin. 22, 25, 57, § 119; Ov. Tr. 3, 2, 8; id. F. 1, 680: urebant montana nives, Luc. 4, 52; Val. Fl. 2, 287.
  2. II. Trop., to burn, inflame, consume with passion; in pass., to burn, glow, be heated, be inflamed, be enamored; of love or lust: me tamen urit amor, Verg. E. 2, 68: Daphnis me malus urit, id. ib. 8, 83: vires urit videndo Femina, id. G. 3, 215: urit me Glycerae nitor, Urit grata protervitas, Hor. C. 1, 19, 5 sq.
    Pass.: uritur infelix Dido, Verg. A. 4, 68: Hor. Epod. 14, 13; Ov. M. 1, 496; 3, 464; 7, 22; 13, 763 al.: meum jecur urere bilis, Hor. S. 1, 9, 66: ira communiter urit utrumque, id. Ep. 1, 2, 13.
    Pass.: uror, seu, etc., Hor. C. 1, 13, 9.
    Of envy: urit fulgore suo, Hor. Ep. 2, 1, 13.
    1. B. Transf.
      1. 1. To vex, annoy: uro hominem, I gall the fellow, Ter. Eun. 2, 2, 42; cf. pass.: id nunc his cerebrum uritur, Me esse hos trecentos Philippos facturum lucri, Plaut. Poen. 3, 5, 25.
      2. 2. In gen., to disturb, harass, annoy, oppress: eos bellum Romanum urebat, Liv. 10, 17, 1; cf. pass.: quo (bello) Italia urebatur, id. 27, 39, 9: labor aliquem urens, id. 36, 23, 5: captos legibus ure tuis, Ov. Am. 1, 8, 70: populum gravis urebat infesto mari annona, Vell. 2, 77, 1: urebat nobilem populum ablatum mare, Flor. 2, 6, 2.