Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. tūtor, ōris, m. [tueor], a watcher, protector, defender.

  1. I. In gen. (so very rare; not in Cic.; syn. defensor): et te, pater Silvane, tutor finium, Hor. Epod. 2, 22: tutorem imperii agere, Suet. Tit. 6: Bacchi, i. e. Priapus, Petr. 133.
  2. II. In partic.
    1. A. Jurid. t. t., a guardian, tutor, of minors, women, insane persons, etc. (prop. of the person; cf. curator, of the estate), Just. Inst. 1, 14, 4; Dig. 26, 1, 18 sq.; 26, 2, 12, § 14.
      With esse and dat.: tutor sum liberis (Triarii), Cic. Att. 12, 28, 3: a pupillo Heio, cui C. Marcellus tutor est, id. Verr. 2, 4, 17, § 37: nemo illum tutorem umquam liberis suis scripsit, id. Clu. 14, 41.
      With gen.: cum pupilli Malleoli tutor esset, Cic. Verr. 2, 1, 36, § 90: is casu pupilli Junii tutor erat, id. ib. 2, 1, 50, § 132; 2, 1, 51, § 135; 2, 1, 53, § 139: qui tutor Philippi erat, Liv. 40, 54, 4; cf. also Cic. Caecin. 25, 72; id. de Or. 1, 53, 228; id. Mur. 12, 27; Plaut. Aul. 3, 2, 16; 3, 5, 14; Liv. 39, 9, 7.
      Trop.: orbae eloquentiae quasi tutores relicti sumus, Cic. Brut. 96, 330; cf.: quasi tutor et procurator rei publicae, id. Rep. 2, 29, 51; Ov. Tr. 3, 14, 16.
    2. B. Tūtor, the title of a mimic play, Cic. de Or. 2, 64, 259.