Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sub-vĕnĭo, vēni, ventum, 4 (old

  1. I. fut. subvenibo, Plaut. Men. 5, 7, 20), v. n., to come up or advance to one’s assistance (the figure taken from the advance of a military reserve; v. subsidium), to come to one’s assistance, to aid, assist, relieve, succor; to obviate, remedy, heal, cure a disease, an evil, etc. (freq. and class.; syn.: adjuvo, succurro, sublevo).
          1. (α) With dat. (so most freq.): quibus (equitibus) celeriter subveniunt levis armaturae pedites, Hirt. B. G. 8, 19: Lucanius circumvento filio subvenit, Caes. B. G. 5, 35: Varenus illi laboranti subvenit, id. ib. 5, 44: Apollo quaeso, subveni mihi atque adjuva, Plaut. Aul. 2, 8, 24: subveni patriae, opitulare collegae, Cic. Fam. 10, 10, 2: subvenire et opitulari patriae, id. Off. 1, 43, 154: civitati, Caes. B. G. 7, 32; id. B. C. 2, 4: subvenisti homini jam perdito, Cic. Verr. 2, 4, 17, § 37: pauci subveniendum Adherbali censebant, Sall. J. 15, 3: vestri auxilii est, judices, hujus innocentiae subvenire, Cic. Clu. 1, 4: saluti suae acrioribus remediis, id. ib. 24, 67: vitae alicujus, Caes. B. G. 7, 50: stabilitati dentium, Plin. 23, 3, 37, § 74 et saep.: gravedini omni ratione, Cic. Att. 16, 14, 4: morbo, Plin. 22, 25, 61, § 129; 32, 9, 37, § 112: huic meae sollicitudini, Cic. Fam. 2, 6, 4: his tam periculosis rebus, id. Rep. 1, 19, 31.
            Esp., of the prætor, to render official, judicial aid: aequissimum erit praetorem ei subvenire, Dig. 47, 10, 7, § 2.
            Impers. pass.: subveniri generi humano, Cic. Off. 2, 4, 13: D. Bruti operā, etc. … provinciae Galliae esse subventum, id. Phil. 5, 13, 36: huic quoque rei subventum est maxime a nobis, id. Att. 1, 17, 9: nisi celeriter sociis foret subventum, Hirt. B. Afr. 26, 4.
          2. (β) Absol.: et defendam et subvenibo sedulo, Plaut. Men. 5, 7, 20: age, fi benignus, subveni, id. Pers. 1, 1, 39: circumvenior, judices, nisi subvenitis, Cic. Brut. 75, 260: illum orare, ut subveniret, id. Div. 1, 27, 57: et subventuros auferet unda deos, Ov. Am. 2, 16, 28; Tac. A. 4, 72.
            Impers. pass.: priusquam ex castris subveniretur, Sall. J. 54, 10: ni subveniatur, Liv. 23, 14: nisi in tempore subventum foret, id. 34, 18; 29, 25.
  2. II. In gen., to come up, come (very rare).
    1. A. Lit.: aliud in eo (sale) mirabile est, quod tantundem nocte subvenit, quantum die auferas, Plin. 31, 7, 39, § 74.
    2. B. Trop.
      1. 1. Ut quaeque vox digna animadverti subvenerat, memoriae mandabamus, came to mind, occurred to us, Gell. 19, 7, 2.
      2. 2. To come to one’s mind, occur to him; with inf., App. M. 3, p. 131, 37.