Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. prōvectus, a, um, Part. and P. a., from proveho.

2. prōvectus, ūs, m. [proveho] (postclass.).

  1. I. Advancement, promotion to places of honor: honestiorum, Aur. Vict. Caes. 39 fin.
  2. II. Progress, increase, furtherance: aetatis, Sid. Ep. 4, 4: praesentia domini provectus est agri, Pall. 1, 6, 1.
    Plur., Amm. 28, 4, 20.

prō-vĕho, xi, ctum, 3, v. a., to carry or conduct forwards, to carry or convey along, to conduct, convey, transport, etc., to a place; and freq. pass. in mid. signif., to go, proceed, advance, move, drive, ride, sail, etc., to a place (freq. and class.).

  1. I. Lit.: eam pol provexi: avehere non quivi, I took her on board the ship, Plaut. Rud. 3, 6, 24: alvos apum mulis, Plin. 21, 13, 43, § 74: aër a tergo quasi provehat atque propellat, Lucr. 6, 1026.
    Mid.: cum classe freto provehi, Caes. B. C. 2, 3; id. B. G. 5, 8: provehimur portu, Verg. A. 3, 72: huc se provecti deserto in litore condunt, id. ib. 2, 24; Plin. 6, 31, 36, § 199: provectus equo, Liv. 23, 47: a terrā provectae naves, Caes. B. C. 3, 8: naves provectae in altum, id. B. G. 4, 28 fin.
  2. II. Trop., to carry on, along, or forwards, to lead on; to promote, advance, exalt, raise: ecquo te tua virtus provexisset? promoted, exalted, Cic. Phil. 13, 11, 24: ad summos honores alios scientia juris provexit, Liv. 39, 40, 5; so, quosdam infimi generis ad amplissimos honores, Suet. Caes. 72; and: aliquem in consulatūs, censuras et triumphos, Vell. 2, 128; cf.: studiosos amat, fovet, provehit, Plin. Ep. 8, 12, 1: vim temperatam di quoque provehunt In majus, Hor. C. 3, 4, 66: haec spes provexit, ut ad conspecta procul pecora decurrerent, carried them so far, brought them to such a pitch, that, etc., Liv. 2, 50, 5; cf. absol.: illo etiam (forsitan pravo) gaudio provehente, quod, etc., id. 40, 14: quem e gregario milite Alexander virtutis causā provexerat, Just. 13, 4, 10: quos (reges) ad fastigium majestatis spectata moderatio provehebat, id. 1, 1, 1: quos provexerat, fortuna destitit, Sen. Contr. 1, 1, 5: in consulare provectus fuerat vestigium, Vell. 2, 69, 1: vitam in altum, qs. to drive it into a sea, i. e. into disquietude, Lucr. 5, 1434.
    1. B. Mid., to advance, proceed, go onwards, make progress, etc.: ne videlicet ultra quam homini datum est nostra provehantur, Quint. 6, prooem. § 10: sentio me esse longius provectum quam proposita ratio postularet, have been carried farther, have gone farther, Cic. Fin. 3, 22, 74: quod si qui longius in amicitiā provecti essent, id. Lael. 10, 34: provectus longius quam voluit, id. Har. Resp. 20, 43: imbecillitas in altum provehitur, id. Tusc. 4, 18, 42: provehi in maledicta, Liv. 35, 48: per altercationem ad continuas et infestas orationes provecti sunt, Tac. H. 4, 7.
      1. 2. Of speech, to draw out, protract, prolong: orationem, Cic. Dom. 12, 32: quid ultra Provehor? why do I say more? Verg. A. 3, 481.
        Hence, prōvectus, a, um, P. a. of time, advanced: eum colere coepi non admodum grandem natu, sed tamen jam aetate provectum, Cic. Sen. 4, 10: provectā aetate mortua est, id. Tusc. 1, 39, 94: provecta nox erat, Tac. A. 13, 20: cum aetate jam provectus esset, Nep. Timol. 4, 1: senectute provectior, Arn. 6, 195; Aus. Epigr. 19: equis provectioribus tempora cavari incipiunt, Pall. 4, 13, 9: aetatis provectae, Vulg. Gen. 18, 11.