Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word peccarunt could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

peccāmen, ĭnis, n. [pecco], a fault, sin (late Lat.): omnium peccaminum venia, Hilar. in Matt. 18, 10; 25, 5; Prud. Ap. 979; id. Cath. 9, 96; Hier. in Job, 30.

peccans, antis, Part. and P. a., from pecco.

peccanter, adv., v. pecco, P. a. fin.

peccantĭa, ae, f. [pecco], sin (postclass.), Tert. adv. Jud. 10.

peccātēla, ae, f. [pecco], sin (post-class.), Tert. Anim. 40.

peccātĭo, ōnis, f. [pecco], a failing, fault, sin (post-class.), Gell. 13, 20, 19.

peccātor, ōris, m. [pecco], a transgressor, sinner (post-class.), Lact. 3, 26; Tert. Spect. 3; Vulg. Matt. 9, 10 et saep.

peccātōrĭus, a, um, adj. [peccator], sinful (post-class.), Tert. adv. Marc. 2, 14; id. Carn. Chr. 8.

peccātrix, īcis, f. [peccator], a female sinner (post-class.), Paul. Nol. Carm. 28, 127; Hier. adv. Joann. Jerosol. n. 4; Vulg. Luc. 7, 39.

        1. (β) Adj., sinning, sinful: peccatrix anima, Prud. Cath. prooem. 35: gens, Tert. Spect. 3: generatio, Vulg. Marc. 8, 38: radix, id. 1 Macc. 1, 11.

peccātum, i, n. [pecco],

  1. I. a fault, error, mistake, transgression, sin (syn.: delictum, culpa): pro peccatis supplicium sufferre, Ter. And. 5, 3, 17: corrigere, id. Ad. 4, 3, 2: peccata remordent, Lucr. 3, 827: recte facta sola in bonis actionibus ponens, prave, id est peccata, in malis, Cic. Ac. 1, 10, 37: ut peccatum est, patriam prodere, parentes violare, fana depeculari, quae sunt in effectu; sic timere, sic maerere, sic in libidine esse, peccatum est, etiam sine effectu, id. Fin. 3, 9, 32: culpa ac peccatum, id. Fam. 5, 21, 5: multitudo vitiorum peccatorumque, id. Phil. 2, 17, 43; id. Att. 8, 13, 2: quo illi crimine peccatoque perierunt? id. Cael. 30, 71: libidinum peccatorumque licentia, id. Lael. 22, 83: confiteri, id. N. D. 2, 4, 11; id. de Or. 1, 27, 125: paucis verbis tria magna peccata, blunders, id. Tusc. 3, 20, 47: in peccata incidere, id. Fin. 4, 15, 40: luere peccata, Verg. A. 10, 32: peccati conscius, Ov. Am. 2, 7, 11: peccatis poenas aequas irrogare, Hor. S. 1, 3, 118: peccatis veniam commodare, Tac Agr. 19: abstinere peccatis, Plin. Ep. 8, 22, 2. Here, too, doubtless belongs: nam aetate jam sum, ut non siet peccato mi ignosci aequom Ter. Hec. 5, 1, 11.
  2. II. Transf. (eccl. Lat.).
      1. 1. Guilt: si non venissem peccatum non haberent, Vulg. Johan. 15, 22: cognatio pec-cati, id. Rom. 3, 20; Lact. 6, 13.
      2. 2. The punishment of sin: peccatum vestrum apprehendet vos, Vulg. Num. 32, 23: ipse peccata multorum tulit, id. Isa. 53, 12.

peccātus, ūs, m. [pecco], a failing, fault, trespass (very rare): in manifesto peccatu teneri, Cic. Verr. 2, 2, 78, § 191, acc. to Gell. 13, 20, 17 sq. (al. peccato).

pecco, āvi, ātum, 1, v. n. and

  1. I. a. [often referred to Sanscr. pāpa, pāpaka, wicked; but better to root pik-, to be angry; cf.: piget, pigeo, and Fick, Vergl. Wört. 632], to miss or mistake any thing; to do amiss, to transgress, to commit a fault, to offend, sin: peccare est tamquam transilire lineas, Cic. Par. 3, 1, 20: alius magis alio vel peccat vel recte facit, id. Fin. 3, 14, 48; id. Or. 47, 157: peccare largiter, to make a great mistake, Plaut. Most. 2, 2, 8; id. Ep. 3, 4, 53.
    With acc.: si unam peccavisses syllabam, Plaut. Bacch. 3, 3, 29: aliquid, to offend in any respect: plura in aliquā re, Ter. Ad. 1, 2, 44: Empedocles multa alia peccat, Cic. N. D. 1, 12, 29: eadem fere, id. ib. 1, 12, 31: talia peccandi jam mihi finis erit, Ov. P. 3, 7, 10.
    With in and acc.: si quid in te peccavi . . . in me ipsum peccavi vehementius, Cic. Att. 3, 15, 4: in rem publicam, id. ib. 7, 1, 3 (al. in re publicā).
    With erga aliquem, Plaut. Aul. 4, 10, 62.
    In aliquo or in aliquā re: quod in eo (Valerio) peccandi Germanis causa non esset, Caes. B. G. 1, 47: in servo necando semel peccatur, Cic. Par. 3, 2, 25: in hoc eodem peccat Hieronymus, id. Fin. 2, 10, 32: non modo in vitā sed saepissime et in poëmatis et in oratione peccatur, id. Or. 21, 70.
    With abl. alone: et pecuniā et mollibus consultis, Tac. A. 1, 40: libidine, Juv. 6, 135.
    With dat. of person (late Lat.): Domino, Vulg. Deut. 1, 41; id. 2 Reg. 12, 13.
    De aliquă re, Caecil. ap. Gell. 2, 23, 13.
    1. B. In partic., of sexual sin: quid inter-Est in matronā, ancillā, peccesve togatā? Hor. S. 1, 2, 63; Ov. H. 16, 295; Mart. 1, 35, 2.
  2. II. Transf., of animals and inanim. things, to fail, miscarry: ne Peccet (equus) ad extremum ridendus, Hor. Ep. 1, 1, 9: unus de toto peccaverat orbe comarum Anulus, Mart. 2, 66, 1: si senseris vina peccatura, Pall. 11, 14.
    Hence, peccans, antis, P. a., sinful, full of sin: unus dies bene actus peccanti immortalitati anteponendus, Cic. Tusc. 5, 2, 5.
    Comp.: peccantius, more faulty, worse, Cael. Aur. Acut. 3, 8, 88.
    1. B. As subst.: peccans, antis, comm., an offender, sinner: non prodest latere peccantibus. Sen. Ep. 97, 13: peccantium poena, id. ib. 97, 14: ad officium peccantes redire cogeret, Nep. Ages. 5, 3.
      Adv.: peccanter, wrongly, incorrectly, falsely, Cael. Aur. Acut. 2, 9, 40: definire aliquid, id. ib. 3, 1, 5.