Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

in-vĕtĕrasco, rāvi, 3, v. n. inch. (in the form inveteresco, Inscr. ap. Att. dell’ Acad. Rom. Archeol. 2, p. 46, n. 17), to grow old, to become fixed or established, to continue long (class.).

  1. I. Lit.: quibus quisque in locis miles inveteravit, Caes. B. C. 1, 44: equites, qui inveteraverant Alexah. driae bellis, id. ib. 3, 10: populi R. exercitum hiemare atque inveterascere in Gallia moleste ferebant, to settle, establish themselves, id. B. G. 2, 1: aes alienum inveterascit, Nep. Att. 2: res nostrae litterarum monumentis inveterascent et corroborabuntur, Cic. Cat. 3, 11, 26.
    In perf., Plin. 12, 12, 26, § 44.
    Of wine, to ripen, age, Plin. 23, 1, 23, § 44.
  2. II. Transf., to become fixed, inveterate: ut hanc inveterascere consuetudinem nolint, Caes. B. G. 5, 40: quae (macula) penitus insedit atque inveteravit in populi Romani nomine, Cic. de Imp. Pomp. 3, 7: inveteravit opinio perniciosa rei publicae, id. Verr. 41, 1: verbi significatio falsa, became fixed in use, Gell. 1, 22, 1: ulcus alendo, Lucr. 4, 1068: si malum inveteravit, Cels. 3, 13: intellego, in nostra civitate inveterasse, ut, etc., it has grown into use, become a custom, Cic. Off. 2, 16, 57; cf.: si inveterarit, actum est, id. Fam. 14, 3, 3.
    1. B. To grow old, decay, grow weak or feeble, become obsolete (post-Aug.): inveterascet hoc quoque, Tac. A. 11, 24: inter amicos, Vulg. Psa. 6, 18: ossa mea, id. ib. 31, 3: vestimenta, id. 2 Esdr. 9, 21.

in-vĕtĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to render old, to give age or duration to a thing.

  1. I. Lit.: aquam, Col. 12, 12: allium, cepamque, Plin. 19, 6, 34, § 115.
    Pass., to become old, to acquire age or durability; to abide, endure (class. but rare): non tam stabilis opinio permaneret, … nec una cum saeclis aetatibusque hominum inveterari posset, Cic. N. D. 2, 2, 5 B. and K. (al. inveterascere): ad ea, quae inveterari volunt, nitro utuntur, Plin. 31, 10, 46, § 111: vina, id. 19, 4, 19, § 53.
    Part. pass.: invĕtĕrātus, a, um.
          1. (α) Kept for a long time: acetum, Plin. 23, 2, 28, § 59: vinum, id. 15, 2, 3, § 7: jecur felis, inveteratum sale, preserved in, id. 28, 16, 66, § 229; so, fel vino, id. 32, 7, 25, § 77 et saep.
          2. (β) Inveterate, old, of long standing, rooted: amicitia, Cic. Fam. 3, 9, 3: dolor, id. Tusc. 3, 16, 35: malum, id. Phil. 5, 11, 31: conglutinatio, id. de Sen. 20: licentia, Nep. Eum. 8; Suet. Ner. 16: litterae atque doctrinae, Aug. C. D. 22, 6 init.: codex, hardened by age, Col. 4, 8, 4.
          3. (γ) Of diseases, sores, etc., deep-seated, chronic, inveterate: scabritiae oculorum, Plin. 24, 12, 31, § 121: ulcus, id. 29, 4, 18, § 65.
            Hence, subst.: invĕtĕrāta, ōrum, n., chronic diseases: vehementius contra inveterata pugnandum, Sen. Cons. ad Marc. 1, 8.
  2. II. Trop.
      1. 1. Mid.: inveterari, to keep, last, endure, Cic. N. D. 2, 2, 5; Plin. 19, 4, 19, § 53.
        Esp., in law, part. pass.: inveteratus, established by prescription, customary: mores sunt tacitus consensus populi, longa consuetudine inveteratus, Ulp. Fragm. 1, 4.
      2. 2. To cause to fail, bring to an end, abolish (eccl. Lat.): notitiam veri Dei, Lact. 2, 16 fin.