Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. intermissus, a, um, Part., from intermitto; q. v. fin.

* 2. intermissus, ūs, m. [intermitto], for intermissio, an intermission, interruption: garrulus sine intermissu cantus, incessant, Plin. 10, 29, 43, § 81.

inter-mitto, mīsi, missum, 3, v. a. and n.

  1. I. Act.
    1. A. To leave off, intermit, omit, neglect; constr. with acc., aliquid ab, ad, or inf.
          1. (α) With acc.: studia, Cic. Or. 10: iter, Caes. B. C. 3, 3: proelium, id. B. G. 3, 5: opus, id. ib. 3, 29: admirationem rerum, Cic. Fin. 5, 20, 57: officia militaria, Just. 25, 1, 9: curam rerum, Tac. A. 4, 13: laborem, Ov. M. 3, 154: quod (otium) quidem paulisper intermisit, Plin. Ep. 7, 31, 4; cf.: qua erat nostrum opus intermissum, Caes. B. G. 7, 71.
          2. (β) Aliquid ab: ut reliquum tempus a labore intermitteretur, Caes. B. C. 1, 32, 1: tempus ab opere, id. B. G. 7, 24, 2; cf. id. ib. 7, 17, 1.
          3. (γ) With ad: nulla pars nocturni temporis ad laborem intermittitur, Caes. B. G. 5, 40, 5; 5, 11, 6.
            (ε) With inf.: quod tu mihi litteras mittere intermisisses, Cic. Fam. 7, 12, 1; so, non intermittit suo tempore caelum mitescere, etc., id. Tusc. 1, 28, 69: consulere rei publicae, id. Div. 2, 1, 1; id. Fam. 7, 12, 1: obsides dare, Caes. B. G. 4, 31.
    2. B. To let pass, suffer to elapse: tempus, quin, Plaut. Bacch. 2, 2, 31: unum diem, quin veniat, Ter. Ad. 3, 1, 6: diem, Cic. Att. 9, 16, 1.
  2. II. Neutr.
    1. A. To leave off, cease, pause: gallos gallinaceos sic assidue canere coepisse, ut nihil intermitterent, Cic. Div. 1, 34, 74: aves intermittentes bibunt, drink by separate draughts, Plin. 10, 46, 63, § 129.
    2. B. To leave an interval, to pause: spatium, qua flumen intermittit, does not flow, Caes. B. G. 1, 38; Plin. 17, 22, 35, § 171: febris intermittit, is intermittent, Cels. 3, 14: febris intermittens, an intermitting fever, id. 3, 13.
      Hence, intermissus, a, um, Part.
    1. A. Of a place, not occupied by, free from: custodiis loca, Liv. 7, 36, 1; 24, 35, 8: planities intermissa collibus, Caes. B. G. 7, 70.
      1. 2. Of time or space, permitted to elapse, intervening, left between.
          1. (α) Of time: brevi tempore intermisso, Caes. B. G. 4, 34.
          2. (β) Of space: intermissis circiter passibus quadringentis, Caes. B. G. 1, 41; 7, 73 al.
    2. B. Intermitted, neglected, or omitted for a time, respited, interrupted: ludi, Cic. Div. 1, 26, 55: ventus, Caes. B. G. 5, 8: libertas, Cic. Off. 2, 7, 24: impetus remorum, id. de Or. 1, 33, 153: bella, Hor. C. 4, 1, 1: bellum, Suet. Aug. 16: censura diu, id. Claud. 16: nono die, intermisso rure, ad mercatum venire, Rutil. ap. Macr. S. 1, 16, 34.
    3. C. Not surrounded, unenclosed: pars oppidi, quae intermissa a flumine et a paludibus: aditum angustum habebat, Caes. B. G. 7, 17: trabes intermissae spatiis, separated, id. ib. 7, 23: verba prisca et ab usu quotidiani sermonis jamdiu intermissa, i. e. given up, abandoned, Cic. de Or. 3, 38: ordo, Plin. 7, 12, 10, § 50: mos, Plin. Ep. 9, 13: per intermissa moenia urbem intrārunt, i. e. where the wall was discontinued, Liv. 34, 37 fin.: facies, non multarum imaginum et intermissarum, sed unius longae et continuae, Sen. Q. N. 1, 3, 8.
    4. D. Left out, omitted (late Lat.): nonnulla, quae mihi intermissa videbantur, adjeci, Hier. praef. ad Chron. Euseb.