Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word degeneraverunt could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

dē-gĕner, is (abl. degeneri, Tac. A. 12, 19), adj. [genus], that departs from its race or kind, degenerate, not genuine (mostly poet. and in post-Aug. prose; esp. freq. in Plin. and Tac.; not in Quint. and Suet.).

  1. I. Lit.: Neoptolemum, Verg. A. 2, 549; cf. proles, Luc. 8, 693; Tac. A. 12, 62: dignitate formae haud degener, id. ib. 12, 51: hi (Galli) jam degeneres sunt, mixti, et Gallograeci vere, quod appellantur, Liv. 38, 17, 9; 38, 49, 4: canum degeneres, Plin. 11, 50, 111, § 265: aquila, id. 10, 3, 3, § 8: herbae, id. 17, 5, 3, § 33: adamantes, id. 37, 4, 15, § 58.
          1. (β) With gen.: patrii non degener oris, Ov. Pont. 3, 5, 7; so, sanguinis, Stat. Th. 9, 619: patriae artis, Ov. M. 11, 314: altae virtutis patrum, Sil. 10, 68; Plin. 5, 8, 8, § 44.
  2. II. Transf., mentally or morally degenerate, ignoble, base: Muttinem sibi modum facere, degenerem Afrum! Liv. 25, 40, 12: Artabanum materna origine Arsacidem, cetera degenerem, Tac. A. 6, 42; cf.: vitā non degener, id. ib. 4, 61: non degener ad pericula, id. ib. 1, 40: degeneres animos timor arguit, Verg. A. 4, 13: animi, Luc. 6, 417: metus, id. 3, 149: questus, Val. Fl. 1, 164: preces, Tac. A. 12, 36 fin.: projectus, id. H. 3, 65 fin.: insidiae, id. A. 11, 19 et saep.
    Of language: bilingues, paulatim a domestico externo sermone degeneres, Curt. 7, 5, 29.
    Poet.: toga (for togati), Luc. 1, 365.
    With abl. ( = indignus): degener haud Gracchis consul, Sil. 4, 5, 17: tantoduce, Ambros. de Jacob. 2, 11, 45.

dēgĕnĕro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [degener].

  1. I. Neutr., to depart from its race or kind, to degenerate (class.).
    1. A. Lit.: qui a vobis nihil degenerat, Cic. Phil. 13, 15: Pandione nata, degeneras! Ov. M. 6, 635: pomaque degenerant succos oblita priores, Verg. G. 2, 59; cf. id. ib. 1, 198: frumenta, Col. 2, 9, 11: surculus, id. 3, 9, 7: hordeum in avenam, Plin. 18, 17, 44, § 149; cf. id. 17, 15, 25, § 117: Macedones in Syros degenerarunt, Liv. 38, 17, 11; 9, 38, 3; Curt. 8, 5, 14.
    2. B. Trop.
          1. (α) With ab: ab hac virtute majorum, Cic. Fl. 11, 25; cf. Suet. Ner. 1; so, a gravitate paterna, Cic. Prov. Cons. 8, 18: a parentibus nostris, Liv. 22, 14: a familia imperiosissima, id. 9, 34: a civili more, Suet. Aug. 17: a fama vitaque sua, Tac. H. 3, 28: non modo a libertate sed etiam a servitute, id. G. 45 fin.: a Stoicis degeneravit Panaetius, Cic. Div. 1, 3, 6; cf. id. Tusc. 2, 25, 60.
          2. (β) With abl. alone: famā, Stat. Th. 3, 148.
          3. (γ) With dat. (poet.): degenerant nati patribus, Manil. 4, 78; so, Marti paterno, Stat. Th. 1, 464: patri, Claud. IV. Cons. Honor. 366.
          4. (δ) With ad or in and acc.: ad theatrales artes, Tac. A. 14, 21: in feritatem, Plin. 17, 15, 25, § 117.
            (ε) Absol.: consuetudo eum et disciplina degenerare non sineret, Cic. Verr. 2, 3, 68; id. Brut. 34, 130: nec Narisci Quadive degenerant, Tac. G. 42; id. A. 14, 21; 15, 68.
  2. II. Act.
    1. A. To cause to degenerate or deteriorate: Venus carpit corpus et vires animosque degenerat, Col. 7, 12, 11: multum degenerat transcribentium fors varia, Plin. 25, 2, 4, § 8: ni degeneratum in aliis huic quoque decori offecisset, i. e. his degeneracy, his vicious character, Liv. 1, 53; see Zumpt, Gram. § 638, N. 1.
    2. B. With acc. of that from which any thing degenerates, to dishonor, to stain, by degeneracy (poet., and in post-Aug. prose): non degenerasse propinquos (sc. me), Prop. 4, 1, 81 (5, 1, 79 M): palmas, Ov. M. 7, 543: famam, Stat. Th. 4, 149; id. Silv. 3, 1, 160.
      Pass.: conspectus degenerati patris, Val. Max. 8, 4; cf. Sol. 17, 11.