Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

con-sōlo, āvi, ātum, 1, v. a. [collat. form of consolor], to cheer, comfort, console.

  1. I. Act. (ante-class. and very rare): per idem tempus Oedipus Athenas exul venire dicebatur, qui consolaret, Varr. ap. Non. p. 473, 30; cf. Prisc. p. 797 P.
  2. II. Pass. in a reflex. signif., to console or comfort one’s self, find comfort in: cum animum vestrum erga me video, vehementer consolor, Q. Metell. ap. Gell. 15, 13, 6; cf. Gell. 15, 13, 6, § 1; Asin. ap. Prisc. p. 792 P.
    And in a pass. signif.: sic consolatis militibus, etc., Just. 22, 6, 4: a quibus viatores consolari solent, Aug. Conf. 6, 1.

con-sōlor, ātus, 1, v. dep.

  1. I. Of personal objects, to console, encourage, animate, cheer, comfort (freq. and class.; most freq. in Cic.).
          1. (α) With acc.: istam, quod potes, Fac consolere, Ter. Ad. 3, 5, 2; id. Hec. 3, 1, 13; Ov. M. 1, 578 al.: aliquem de miseriis communibus, Cic. Fam. 6, 4, 2: Telamonem de Aiacis morte, id. Tusc. 3, 29, 71: aliquem in miseriis, id. Cat. 4, 4, 8: in hoc communi malo consoletur se conscientiā optimae mentis, id. Brut. 71, 250: se aliquā re, id. Prov. Cons. 7, 16; id. Rosc. Com. 14, 43: tu velim Piliam meis verbis consolere, in my name, id. Att. 5, 11, 7: se per litteras, id. ib. 12, 14, 3: egomet, qui te consolari cupio, consolandus ipse eum, id. Fam. 5, 18, 1: his me consolor victurum suavius, ac si, etc., * Hor. S. 1, 6, 130: se, quod, etc., Cic. Sull. 10, 29: vosmet ipsos, id. Agr. 2, 28, 77; cf. memet, Cat. 64, 182: me ipse consolor maxime illo solacio, quod, etc., Cic. Lael. 3, 10; cf. id. Sull. 10, 29: neque monere te audeonec confirmareconsolari vero nullo modo, id. Fam. 4, 8, 1.
          2. (β) Absol.: aut consolando aut consilio aut re juvero, Ter. Heaut. 1, 1, 34: haec igitur officia sunt consolantium, tollere aegritudinem, etc., Cic. Tusc. 3, 31, 75: librum mittere consolandi causa ad captivos, id. ib. 3, 22, 54: dolorem tuum consolando levare, id. Fam. 6, 4, 2; Quint. 11, 3, 64: quo consolante doleres? Ov. M. 1, 360: consolantia verba, id. ib. 15, 491: Caesar ejus dextram prendit, consolatus rogat, etc., encouraging him, Caes. B. G. 1, 20; 5, 4; id. B. C. 3, 98; Liv. 26, 35, 7; Nep. Eum. 11, 2; Varr. R. R. 1, 17, 7; Suet. Aug. 53 al.
  2. II. Of things, to mitigate, alleviate, lighten, relieve, soothe (most freq. in Cic.): ut doloris magnitudinem celeritas, diuturnitatem adlevatio consoletur, Cic. Fin. 1, 12, 40; so, dolorem, id. Fam. 4, 8, 1: consolatur honestas egestatem, id. Quint. 15, 49: incommodum, id. Q. Fr. 2, 4, 6: desiderium tui, id. Fam. 7, 11, 2: doloris magnitudinem brevitate, id. Tusc. 5, 31, 88: brevitatem vitae, id. Mil. 35, 97: dicendi laborem delectatione oratoriā consolor, id. Att. 4, 18, 2 (16, 10): hanc cladem domūs meae, Liv. 45, 41, 12: otium nostrum, Quint. 2, 12, 12: ut crudelitatem fati consolaretur aequalitas, Sen. Cons. Polyb. 1 (20), 3.