Lewis & Short

spurco, no perf., ātum, 1, v. a. [spurcus], to make filthy, to befoul, defile (rare; syn.: polluo, contamino).

  1. I. Lit.: si quis fimo aliquem pertuderit, luto oblinierit, aquā spurcaverit, Dig. 47, 11, 1: vinum, ib. 9, 2, 27: ex istoc loco spurcatur nasum odore inlutili, Plaut. Men. 1, 2, 57.
  2. * II. Trop.: senectus Spurcata impuris moribus, Cat. 108, 2.
    P. a.: spurcātus, a, um, sup.: helluo spurcatissimus, most foul, Cic. Dom. 10, 25 B. and K.