Lewis & Short

1. sĕcundō, adv. [secundus].

    1. A. Secondly, in the second place (rare): equidem primum, ut honore dignus essem, maxime semper laboravi; secundo, ut existimarer; tertium mihi fuit illud quod, etc., Cic. Planc. 20, 50; so, primo … secundo, Phaedr. 4, 11, 16 sq. (acc. to Charis. p. 195 P., also used by Cato).
    2. B. For the second time: Pontica legio cum fossam circumire secundo conata esset, Auct. B. Alex. 40; Eutr. 2, 19; 4, 17 al.; Lact. 4, 17, 9.
    3. C. Twice: lavit ad diem septimo aestate vel sexto, hieme secundo vel tertio, Treb. Gall. 17.