Lewis & Short

1. impĕtĭbĭlis (inp-; also impătĭb-), e, adj. [in-patibilis].

  1. I. Pass., insufferable, insupportable, intolerable (class.): dolorem vos, cum improbis poenam proponitis, impetibilem facitis, Cic. Fin. 2, 17, 57; so, cruciatus, Plin. 25, 5, 24. § 59: morbi, id. 20, 20, 81, § 215: valetudo, id. 20, 18, 76, § 199: scelus, App. Mag. 328: chamaeleon coraci, Sol. 40 fin.: turpe atque impetibile est, attonito animo et fronte maesta laetos adire conventus, Symm. Ep. 9, 103.
  2. II. Act., impassible, incapable of suffering: sapiens ex bruto, impetibile de patibili, nunquam potest oriri, Lact. 2, 8, 38; 7, 20, 7.