Lewis & Short

impertītĭo (inp-), ōnis, f. [impertio], an imparting (post-class.): honoris, Arn. 2, 43.

• ...
• impersōnālis
• inpersōnālis
• impersōnālĭter
• impersōnātīvus
• inpersōnātīvus
• imperspĭcābĭlis
• inperspĭcābĭlis
• imperspĭcŭus
• inperspĭcŭus
• imperterrĭtus
• inperterrĭtus
• impertĭlis
• inpertĭlis
• impertĭnens
• inpertĭnens
• impertio
• inpertio
• impartio
• impertior
• impertior
• impertītĭo
• inpertītĭo
• impertītus
• imperturbābĭlis
• inperturbābĭlis
• imperturbātĭo
• inperturbātĭo
• imperturbātus
• inperturbātus
• impervĭus
• inpervĭus
• impĕs
• inpĕs
• impĕtĭbĭlis
• inpĕtĭbĭlis
• impătĭbĭlis
• impĕtĭbĭlis
• inpĕtĭbĭlis
• impĕtīgĭnōsus
• inpĕtīgĭnōsus
• ...