flāgĭtĭōsus, a, um, adj. [flagitium], shameful, disgraceful, infamous, flagitious, profligate, dissolute (both of persons and things): flagitiosi sunt, qui venereas voluptates inflammato animo concupiscunt, Cic. Tusc. 4, 32, 68: homo flagitiosissimus, libidinosissimus nequissimusque, id. Verr. 2, 2, 78, § 192: civitas pessima ac flagitiosissima facta est, Sall. C. 5, 9: vitiosa et flagitiosa vita, Cic. Fin. 2, 29, 94: itaque videas rebus injustis justos maxime dolere, imbellibus fortes, flagitiosis modestos, id. Lacl. 13, 47: libidines, id. Verr. 2, 2, 54, § 134: cf.: animus omni genere voluptatum, Quint. 12, 11, 18: emptio, possessio bonorum, Cic. Rosc. Am. 9, 24: flagitiosissima facinora facere, Sall. J. 32, 2: socordia flagitiosior, id. ib. 85, 22: fama flagitiosissima, Tac. H. 2, 31: quod ea, quae re turpia non sunt, verbis flagitiosa ducamus, Cic. Off. 1, 35, 128: regem armis quam munificentia vinci, minus flagitiosum, Sall. J. 110, 5; cf.: flagitiosissimum existimo impune injuriam accepisse, id. ib. 31, 21: quod flagitiosius est, Tac. A. 3, 54.
Hence, adv.: flāgĭtĭōse, shamefully, basely, infamously, flagitiously (freq. in Cic.; elsewh. rare): impure et flagitiose vivere, Cic. Fin. 3, 11, 38: turpiter et flagitiose dicta, id. de Or. 1, 53, 227; cf. Auct. Her. 1, 5, 8: facere, Cic. Verr. 2, 1, 24, § 63: judicia male et flagitiose tueri, id. ib. 1, 15, 44: sumus flagitiose imparati, id. Att. 7, 15, 3: desciscere ab aliquo, id. Fin. 5, 31, 94: obitae legationes, id. Font. 11, 24.
Comp., Arn. 4, 141.
Sup.: ut turpissime flagitiosissimeque discedat, Cic. Div. in Caecil. 22, 71: servire aliorum amori, id. Cat. 2, 4, 8.