Föreställa sig:

  1. 1. f. sig = tänka sig ngt: (secum) cogitare (de Fin. II. § 69); cogitatione fingere, percipere, informare alqd; (animo) fingere alqd; constituere alqd, sibi ante oculos ponere, proponere alqm, alqd (constituamus alqm magnis, multis, perpetuis fruentem voluptatibus, C. de Fin. I. § 40; jfr de Sen. § 41 jubebat fingere animo magna alqm incitatum voluptate corporis; jfr C. leg. Agr. II. 29; Dej. 14); f. sig ngt på förhand cogitatione l. animo praecipere alqd; f. sig ngt i hela dess vidd l. storhet rei magnitudinem animo complecti, comprehendere (C. de Or I. § 19); f. sig allt värre än det är omnia in pejorem partem (aucta, pejora vero) fingere; man kan lätt f. sig, huru – facilis est existimatio (ɔ: att bedöma), quantopere –; den största olycka man kan f. sig – quo nihil miserius cogitari l. fingi potest; f-en eder min förskräckelse quanto me pavore perculsum fuisse putatis?; ingen kan f. sig hans smärta quantus fuerit illius dolor, nullius cogitatione fingi, (nullius ingenium assequi) potest.
  2. 2. f. sig att – = förmoda (hoppas, frukta): putare, existimare; suspicari; (sperare, timere); sibi persuadere; arbetet är svårare än ngn f-r sig labor est omnium opinione difficilior; jag f-r mig, att det ej kostat synnerlig möda res mihi videtur haud magni laboris fuisse; jag f-r mig, att det blir svårt nog in mentem mihi venit timere, ne res haud facile perfici possit.
  1. (Kommentera) Kommentera
Ordboken drivs helt ideellt. Donera valfri summa med Payson!