Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

1. ēr, ēris, m. [χήρ], a hedgehog, Nemes. Cyneg. 57.

ĕrīce, ēs, f., = ἐρείκη, heath, broom, ling, Plin. 24, 9, 39, § 64; 11, 16, 15, § 41 sq.
Hence, ĕrīcaeus, a, um, adj., of the heath-flower, i. e. collected from it: mel (= mel sylvestre), Plin. 11, 16, 15, § 41.

Ĕrichthō, ūs, f., = Ἐριχθώ, a Thessalian witch consulted by Pompey, Luc. 6, 508; hence transf., of another witch, Ov. H. 15, 139.

Ĕrichthŏnĭus, ii, m., = Ἐριχθόϝιος.

  1. I. A son of Vulcan, king of Athens, and the first who yoked four horses together to a chariot, Verg. G. 3, 113 Serv.; Plin. 7, 56, 57, § 202; Ov. M. 2, 553; 9, 424; Hyg. Fab. 166.
    Hence,
    1. B. Ĕrichthŏnĭus, a, um, adj.: populus, i. e. Athenian, Prop. 2, 6, 4: arces, Verg. Cul. 30 Forbig. ad loc.
  2. II. A son of Dardanus, the father of Tros and king of Troy, Ov. F. 4, 33; cf. Serv. Verg. A. 8, 130.
    Hence,
    1. B. Ĕrichthŏnĭus, a, um, adj., Trojan: arces, Verg. Cul. 333 Forbig.; 342.

Ericinium, ii, n., a city of Thessaly, in Perrhaebia, Liv. 36, 13; 39, 25 fin.

ērĭcīnus, a, um, adj. [ericius], of the hedgehog: caro, August. cont. Faust. 30, 1; cf. Plin. Val. 5, 33.

ērĭcĭus, ii, m. [er], a hedgehog, urchin.

  1. I. Prop., Varr. ap. Non. 49, 10, and 106, 18; cf. Isid. Orig. 12, 3, 7; Vulg. Isa. 14, 23; 34, 11 (as translation of Heb. kipōd, which was probably a bird—perh. the bittern. But the LXX. and Gesenius, Thes. Heb. s. v., sustain the Vulgate).
  2. II. Transf., in milit. lang., a beam armed with sharp spikes to keep off assailants, Caes. B. C. 3, 67, 5 and 6; Sall. Fragm. ap. Non. 555, 2.

Ērĭdănus, i, m., = Ἠριδανός.

  1. I. The mythical and poetical name of the river Po, Plin. 3, 16, 20, § § 117, 120; Verg. G. 4, 372; id. A. 6, 659; Prop. 1, 12, 4; 4 (5), 10, 39; Ov. M. 2, 324; 372; Mart. Cap. 6, § 640.
  2. II. The constellation Eridanus, Cic. Arat. 389; Hyg. Astr. 2, 32; Mart. Cap. 8, § 838 al.

ĕrĭ-fŭga (less correctly, heri-), ae, m. (erus-fugio), a runaway, a slave who absconds from his master: erifugae Famuli, Cat. 63, 51.

ērĭgĕron, ontis, m., = ἠριγέρωϝ, the plant groundsel, Senecio vulg., Linn.; Plin. 25, 13, 106, § 167 sq.; 22, 25, 64, § 133.

ē-rĭgo, rexi, rectum, 3, v. a. [rego], to raise or set up, to erect (very freq. and class.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: rubrum jubar, Lucr. 4, 404: caput, id. 5, 1208: ar borem (with extollere), Cic. Fin. 5, 14, 39: hominem, to form erect, id. Leg. 1, 9, 26: os, id. ib. 3, 85; jacentem, Curt. 7, 3, 17: hastas, Liv. 1, 27, 8; 33, 10: digitum, Quint. 11, 3, 120: manus ad tectum, id. 11, 3, 118; cf.: scalas ad moenia, Liv. 32, 14: agmen in adversum clivum, to lead up, id. 9, 31 fin.: cf. id. 3, 18; 9, 43; 10, 26; Tac. Agr. 36: aciem in collem, id. H. 4, 71: oculos, i. e. to raise. Cic. Sest. 31, 68.
        1. b. With se, or (more freq., esp. since the Aug. per.) mid., to set one’s self up, to rise: connituntur (pueri), ut sese erigant, Cic. Fin. 5, 15, 42; so, sese aut sublevare (Alces), Caes. B. G. 6, 27, 2: statura breves in digitos eriguntur, i. e. raise themselves on tiptoe, Quint. 2, 3, 8; cf.: in ungues, id. 11, 3, 120: in armos (equus), Stat. Th. 6, 502: in auras, Ov. M. 3, 43; 15, 512: sub auras, Verg. A. 8, 25: ad sidera (fumus), id. ib. 9, 214 et saep.
          Said of rising ground, Verg. A. 8, 417; Tac. G. 46; cf. under P. a.
    2. B. In partic.
      1. 1. To build, construct, erect (rarely): turres, Caes. B. C. 1, 26, 1: saxeas turres, Flor. 3, 2 fin.: quis totidem erexit villas, Juv. 1, 94.
      2. 2. Milit. t. t., to cause to halt, stop, because of the erect posture assumed: Albanus erigit totam aciem, Liv. 1, 27, 6.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., to arouse, excite: erigite mentes auresque vestras et me attendite, Cic. Sull. 11, 33; cf. aures (with animum attendere), id. Verr. 2, 1, 10: animos ad audiendum, id. Ac. 2, 4, 10: cum res relata exspectatione certaminis senatum erexisset, had aroused, excited, Liv. 37, 1; cf. under P.a. B. 2.: aculeos severitatis in rem, etc., Cic. Cael. 12, 29: libertas malis oppressa civilibus extollere jam caput et aliquando se erigere debebat, id. Planc. 13 fin.: paululum se erexit et addidit historiae majorem sonum vocis, id. de Or. 2, 12 fin.
    2. B. In partic., to raise up, cheer up, encourage: erigebat animum jam demissum et oppressum Oppianicus, Cic. Clu. 21, 58; cf. id. ib. 70, 200; id. Att. 1, 16, 9: spem, Tac. H. 4, 71: illam tu provinciam afflictam et perditam erexisti atque recreasti, id. Verr. 2, 3, 91; cf.: rempublicam, Pompeius ap. Cic. Att. 8, 12, C fin.: rempublicam ex tam gravi casu, Liv. 6, 2, 1: multos populos ad cupidinem novae fortunae, id. 21, 19: Germanos ad spem belli, Caesarem ad coercendum, Tac. A. 2, 25; cf. id. ib. 2, 71; Flor. 3, 18, 3: Lusitanos, id. 2, 17, 15: fiduciam Pori, Curt. 8, 13, 16: animos ad spem, id. 4, 7, 1 et saep.: non dubito quin tuis litteris se magis etiam erexerit ab omnique sollicitudine abstraxerit, Cic. Deiot. 14; so, se, id. Brut. 3, 12; id. Agr. 2, 32, 87; id. Q. Fr. 1, 1, 1; 1, 3, 5; cf.: se in spem, Liv. 3, 1, 2: se ad spem libertatis, Just. 11, 1, 2: se ad imitationem, Quint. 2, 3, 10.
      Mid., Just. 6, 4, 4; 23, 1, 14; Tac. H. 2, 74 fin.; id. A. 2, 71.
      Hence, ērectus, a, um, P. a., set up; upright; elevated, lofty.
    1. A. Prop.: primum eos (homines) humo excitatos celsos et erectos constituit, Cic. N. D. 2, 56; cf.: erectus et celsus status, ib. Or. 18, 59: incessus, Tac. H. 1, 53: vultus, Ov. M. 1, 86; and in the comp.: coxae, Cels. 7, 16: viriditas culmo geniculato, Cic. de Sen. 15: prorae, Caes. B. G. 3, 13, 2; cf.: petra in metae modum, Curt. 8, 11; and in the comp., Claud. Idyll. 6, 11.
      Sup., Jul. Valer. Res Gest. Alex. M. 1, 31.
    2. B. Trop.
      1. 1. Elevated, lofty, noble: celsus et erectus et ea quae homini accidere possunt omnia parva ducens, Cic. Tusc. 5, 14, 42; cf. animus (with magnus), id. Deiot. 13, 36; in the comp.: erectior homo, id. Off. 1, 30: habet mens nostra natura sublime quiddam et erectum et impatiens superioris, Quint. 11, 1, 16; cf. Tac. Agr. 4.
        1. b. In a bad sense, haughty, lofty, Cic. de Or. 1, 40 fin.; cf. id. Font. 11.
      2. 2. Intent, attentive, on the stretch: judices, Cic. Brut. 54, 200; cf.: suspensique (Horatii), Liv. 1, 25: plebs, civitas exspectatione, id. 2, 54; 3, 47: vos ad libertatem recuperandam (with ardentes), Cic. Phil. 4, 5: mens circa studia, Quint. 1, 3, 10: studium in legendo, Cic. Fam. 5, 12, 5: multitudo, Tac. H. 4, 81; cf.: erecta in Othonem studia, lively sympathies, id. ib. 2, 11.
        Comp.: ad agendum erectiores, Quint. 9, 4, 12.
      3. 3. Animated, encouraged, resolute: legiones nostrae in eum saepe locum profectae alacri animo et erecto, unde, etc., Cic. de Sen. 20, 75: nunc vero multo sum erectior, id. Phil. 4, 1, 2: erectis animis, Tac. A. 3, 7.
        Adv.: ērectē (acc. to B. 3.), boldly, courageously (late Lat.); in the comp.: judicare, Gell. 7, 3 fin.: loqui, Amm. 15, 5.

Ērĭgŏne, ēs, f., = Ἠριγόϝη.

  1. I. The daughter of Icarius, who hung herself through grief for her father’s death, and was rewarded for it by being translated to the sky as the constellation Virgo, Hyg. Fab. 130; 254; Verg. G. 1, 33 Serv.; Ov. M. 6, 125.
    Hence, Ērĭgŏnēĭus, a, um, adj.: Canis, i. e. Maera, the hound of Icarius, who was placed along with her in the sky, Ov. F. 5, 723; for which: Canis Erigones, Col. 10, 400.
  2. II. Daughter of Aegisthus and Clytemnestra, Hyg. Fab. 122; Dict. Cret. 6, 2, 4.
  3. III. Astraea, Mart. Cap. 2, § 174.

Ĕrĭgōnus, i, m., = Ἐριγώϝ or Ἐρίγωϝ, a river of Macedonia, now Tzerna, Liv. 31, 39, 6; 39, 53 fin.

ĕrī̆lis (less correctly hĕrīlis, v. erus), e, adj. [erus], of the master or mistress of a family, the master’s, the mistress’s (poet.; esp. in Plaut.): erum fefelli, in nuptias conjeci erilem filium, Ter. And. 3, 4, 23; cf. id. Ad. 3, 2, 3; so, filius, Plaut. Bacch. 2, 3, 117; id. Most. 1, 1, 20; 79; Ter. Eun. 2, 2, 58; id. ib. 5, 5, 20; id. Phorm. 1, 1, 5: filia, Plaut. Aul. 1, 1, 35; id. ib. 2, 3, 8; id. Cist. 2, 3, 8: amica, id. Mil. 2, 1, 37; 44; id. ib. 2, 3, 3; cf. concubina, id. ib. 2, 3, 66; id. ib. 2, 5, 60; id. ib. 2, 6, 28; 68: erilis patria, salve, id. Bacch. 2, 1, 1: gressumque canes comitantur erilem, Verg. A. 8, 462: mensaeque assuetus erili, id. ib. 7, 490: res, Plaut. Men. 5, 6, 1; so, imperium, id. Aul. 4, 1, 13; cf. nutus, Hor. Ep. 2, 2, 6: antiqua erilis fida custos corporis (i. e. Medeae), Enn. ap. Non. 39, 3 (Trag. v. 289 Vahl.): nisi erile mavis Carpere pensum, Hor. C. 3, 27, 63: crilis praevortit metus, Plaut. Am. 5, 1, 17: nomen erile tenet, Ov. M. 10, 502: turpi clausus in arca, Quo te demisit peccati conscia (ancilla) erilis, Hor. S. 2, 7, 60.

Ērillus (Hērillus), i, m., a Stoic philosopher of Carthage, who flourished about B. C. 260, Cic. Fin. 2, 13, 43; id. Tusc. 5, 30, 85; Lact. 3, 7, 8.,
Hence, Ērillĭi (Her-), ōrum, m., the disciples of Erillus, Cic. de Or. 3, 17, 62.

ērĭnācĕus (herin-), i, m. [er; cf. ericius], a hedgehog, Plin. 8, 37, 56, § 133; 10, 63, 83, § 174 al. (Sillig; dub.
Jan. irenaceus).

Erindes, is, m., a river between Media and Hyrcanea, Tac. A. 11, 10.

ĕrīnĕos, i, f., = ἐριϝεός, a plant, perh. the Campanula Rapunculus, Linn., Plin. 23, 7, 65, § 131.

Ērinna, ae, f., = Ἤριϝϝα, a famous Lesbian poetess, contemporary with Sappho, Plin. 34, 8, 19, § 57.
Gen. Erinnēs, Prop. 2, 3, 22.

Ĕrīnys (or, less correctly, Erinnys; cf. Wagner ad Verg. A. 2, 337), yos, f., = Ἐριννύς (Ἐρινύς),

  1. I. one of the Furies, Verg. A. 7, 447; 570; Ov. M. 1, 241; 4, 490; 11, 14 et saep.
    Acc. Erinyn, Ov. M. 1, 725.
    In plur.: Erinyes, the Furies, Prop. 2, 20, 29 (3, 13, 29 M.); Ov. H. 11, 103.
    Acc. Erinyas, Stat. Th. 11, 345.
  2. II. Transf.
    1. A. Of Helen: Trojae patriae communis Erinys, the scourge, curse, Verg. A. 2, 573.
    2. B. Appellatively, fury, frenzy, madness = furor, Verg. A. 2, 337: civilis, i. e. civil war, Luc. 4, 187.

ĕrĭŏphŏros, i, m., = ἐριοφόρος (woolbearer), a kind of bulbous plant, Plin. 19, 2, 10, § 32.

ĕrĭoxylon, i, n., = ἐριόξυλοϝ, cotton, Dig. 32, 1, 70, § 9.

ĕrĭphīa, ae, f., = ἐριφεία, a plant, Plin. 24, 18, 103, § 168.

Ĕrĭphȳla, ae, or -ē, ēs, f., = Ἐριφύλη,

  1. I. daughter of Talaüs, and wife of Amphiaraüs, whom she betrayed to Polynices for a golden necklace, for which she was slain by her son Alcmaeon.
    Form -a, Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39; id. Inv. 1, 50, 94; Prop. 2, 16, 29 (3, 8, 29 M.); 3, 13, 57 (4, 12, 57 M.).
    Form -e, Ov. A. A. 3, 13; Verg. A. 6, 445.
    Plur.: multae Eriphylae, Juv. 6, 655, v. Amphiaraus.
    Hence,
  2. II. Ĕrĭphȳlaeus, a, um, adj., of Eriphyla: penates, Stat. Th. 4, 211.

ē-rĭpĭo, ĭpŭi, eptum, 3, v. a. [rapio], to snatch, tear, or pull out; to snatch away, take away (freq. and class.; cf.: capio, prehendo, sumo, demo, adimo, rapio, furor).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: tibias ex ore, Plaut. Stich. 5, 4, 36; cf.: bolum e faucibus, Ter. Heaut. 4, 2, 6: hirundines ex nido, Plaut. Rud. 3, 4, 67; 3, 1, 8: ex manibus alicujus, Cass. ap. Cic. Fam. 12, 13, 1; Cic. Verr. 2, 1, 4, § 9: torrem ab igne, Ov. M. 8, 457: ensem vaginā, Verg. A. 4, 579 et saep.: aliena bona, Plaut. Pers. 1, 2, 11; so, vela, armamenta, copias, Caes. B. G. 3, 14, 7; 6, 30, 2; 7, 54, 3: nubem, Verg. A. 2, 606: purgamenta hortorum, to carry away, Tac. A. 11, 32 fin. et saep.: aliquem, etc., to deliver, set free, Plaut. Men. 5, 8, 3; 5; Caes. B. C. 3, 110, 4; Liv. 2, 54 al.; cf.: aliquem e manibus hostium, Caes. B. G. 1, 53, 6; Liv. 5, 51; 41, 14: Abydenos ex obsidione, id. 31, 16: aliquem ex periculo, Caes. B. G. 4, 12, 5; cf.: istum fortuna ex illo periculo eripuit, Cic. Verr. 2, 1, 28, § 71: aliquem ex vinculis, Curt. 4, 14, 22: aliquem ex miseriis, Crassus ap. Cic. de Or. 1, 52: aliquem ex media morte, Cic. Verr. 2, 5, 6; cf.: filium a morte, id. Div. 2, 10: praedam de manibus, id. Cat. 2, 1, 2: istum de vestra severitate, id. Verr. 2, 5, 67; but: ex severitate alicujus, id. ib. 2, 3, 36, § 83: aliquem malis, Verg. A. 6, 365 al.: erepto ex equo C. Flaminio, Liv. 23, 45: oculum alicui, Plaut. Men. 5, 7, 22; Ter. Ad. 3, 2, 20: gladium isti, Plaut. Cas. 3, 5, 7: classem Caesari, Caes. B. C. 3, 111, 4 al.: concubinam militi, Plaut. Mil. 3, 2, 2: aliquem (aliquam) alicui, id. Merc. 5, 4, 12; id. Rud. 3, 4, 7; Ter. Ad. prol. 8; 2, 2, 30; Cic. Lael. 27, 102 al.
      Less freq.: aliquem ab aliquo, Ter. Ad. 3, 2, 30; id. Eun. 4, 6, 1; 14; so, ereptis ab eo duabus legionibus, Caes. B. C. 1, 2, 3: a Trisensibus plus lucri, Cic. Verr. 2, 3, 38, § 86; 2, 1, 10, § 27.
        1. b. With se, to take one’s self off, to flee, escape: per eos, ne causam diceret, se eripuit, Caes. B. G. 1, 4, 2: se latebris, id. ib. 6, 43 fin.; cf.: se ex manibus militum, id. ib. 7, 46 fin.: se ab illa miseria, Cic. Fam. 9, 13, 1: se ex pugna, id. Mur. 16, 34; id. Verr. 2, 3, 60, § 140; id. Sest. 24, 53: se sequentibus, Liv. 29, 32: se hosti fugā, Curt. 5, 13: se flammā, Cic. Brut. 23, 90: se leto, Verg. A. 2, 134: se flammis, id. ib. 2, 289: se morae, Hor. C. 3, 29, 5: se servituti, Sen. Ep. 80, 4: rebus humanis se, id. de Prov. 8, 12 et saep.
          With adv.: eas inde, Plaut. Rud. 3, 1, 8.
        2. c. Prov.: Lupo agnum eripere, for something difficult or impossible, Plaut. Poen. 3, 5, 31.
    2. B. Pregn.: eripi, to be snatched away by death, to die suddenly (not before the Aug. per.): fatis erepta, Ov. M. 1, 358: primis conjux ereptus in annis, Val. Fl. 3, 316; cf.: in flore aetatis ereptus rebus humanis, Curt. 10, 5, 10.
      Rarely act.: lux ereptura eum vitā, Amm. 30, 5, 18; cf. 30, 5, 10.
  2. II. Trop., to take away, snatch away: responsiones omnes hoc verbo, Plaut. Most. 3, 1, 63; cf.: orationem alicui ex ore, id. Merc. 1, 2, 64: primam vocem ab ore loquentis, Verg. A. 7, 119: alicui jus suum, Plaut. Rud. 3, 4, 6: libertatem (hostis), id. Capt. 2, 2, 61; cf. Cic. Rep. 1, 17: potestatem hominis omnino aspiciendi (opp. suppeditare omnium rerum abundantiam), id. Lael. 23, 87; cf. Caes. B. C. 1, 3, 5: omnem usum navium, id. B. G. 3, 14, 7: semestre imperium, id. B. C. 1, 9, 2; cf.: tetrarchiam alicui, Cic. Div. 2, 37, 79: mihi dolorem, id. Att. 9, 6, 5: alicui errorem, id. ib. 10, 4, 6; cf. id. Tusc. 4, 31; id. Off. 2, 3, 10; Just. 6, 3, 12: alicui timorem, Cic. Cat. 1, 7 fin.; id. Att. 1, 16, 8: lucem, id. Ac. 2, 10; 32 fin.; id. N. D. 1, 3, 6 et saep.: alicui pudicitiam, Quint. 5, 11, 15; but: virginis pudorem, Amm. 15, 7, 5; cf.: caelumque diemque Teucrorum ex oculis, Verg. A. 1, 88; and: prospectum oculis, id. ib. 8, 254: tempora certa modosque, Hor. S. 1, 4, 57: jocos, venerem, etc. (anni), id. Ep. 2, 2, 56: vatibus omnem fidem, Ov. M. 15, 283: fugam, poet. for se fuga, or for the simple rapere fugam, to flee, Verg. A. 2, 619.
    Poet.: eripiunt flammae noctem, i. c. light up the night, Sil. 11, 281: eripuere oculos aurae, id. 9, 501: se fluvius retro eripit, turns back, id. 9, 238.
    Poet., with an object clause: posse loqui eripitur, Ov. M. 2, 483: illis eriperes verbis mihi, sidera caeli Lucere, i. e. to persuade me that not, Tib. 1, 9, 35.
    With quin: vix tamen eripiam, velis quin, etc., I shall scarcely hinder you from, etc., Hor. S. 2, 2, 23.

Ĕris, ĭdos, f., = Ἔρις, the goddess of strife, Hyg. F. 92.

Ĕrĭsichthon, v. Erysichthon.

ĕrisma, ae, f., and ĕrisma, ătis, n., = ἔρεισμα, a buttress, Front. Aquaed. 18; Vitr. 6, 11, 6 (heterocl. gen. plur.: eris matorum, id. 10, 1, 2).

ĕristălis, is, f., an unknown precious stone, Plin. 37, 10, 58, § 160 (dub.
Jan. erythallis).

ĕrĭthăce, ēs, f., = ἐριθάκη, bee-bread, sandarach, called also sandaraca and cerinthus, Plin. 11, 7, 7, § 17 (in Varr. R. R. 316, 8 and 23, written as Greek).

ĕrĭthăcus, i, m., = ἐρίθακος, an unknown bird, Plin. 10, 29, 44, § 86.

ĕrĭthăles, is, n., = ἐριθαλές, little houseleek, Plin. 25, 13, 102, § 160.

eritūdo (her-): servitudo, Paul. ex Fest. p. 83, 1 Müll.; cf.: eritudo dominatio, Placid. Gloss. p. 460; and: eritudo δεσποτεία, Gloss. Labb. [erus = herus].

* ē-rīvo, āre, v. a., to draw out, draw off: pluvias aquas, Plin. 17, 26, 40, § 249.

Ĕriza, ae, f., = Ἔριζα,

  1. I. a town of Magna Phrygia, Liv. 38, 14, 1.
    Hence,
  2. II. Ĕrizēnus, a, um, adj., of Eriza: regio, Plin. 10, 43, 60, § 124.

Ĕrysichthōn (Eris-), ŏnis, m., = Ἐρυσίχθων, son of the Thessalian king Triopas; he cut down the grove of Ceres, for which he was punished with a raging hunger, that caused him to devour his own flesh, Ov. M. 8, 471 sq.; cf. Hyg. Astr. 2, 14.