Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ĕrī̆lis (less correctly hĕrīlis, v. erus), e, adj. [erus], of the master or mistress of a family, the master’s, the mistress’s (poet.; esp. in Plaut.): erum fefelli, in nuptias conjeci erilem filium, Ter. And. 3, 4, 23; cf. id. Ad. 3, 2, 3; so, filius, Plaut. Bacch. 2, 3, 117; id. Most. 1, 1, 20; 79; Ter. Eun. 2, 2, 58; id. ib. 5, 5, 20; id. Phorm. 1, 1, 5: filia, Plaut. Aul. 1, 1, 35; id. ib. 2, 3, 8; id. Cist. 2, 3, 8: amica, id. Mil. 2, 1, 37; 44; id. ib. 2, 3, 3; cf. concubina, id. ib. 2, 3, 66; id. ib. 2, 5, 60; id. ib. 2, 6, 28; 68: erilis patria, salve, id. Bacch. 2, 1, 1: gressumque canes comitantur erilem, Verg. A. 8, 462: mensaeque assuetus erili, id. ib. 7, 490: res, Plaut. Men. 5, 6, 1; so, imperium, id. Aul. 4, 1, 13; cf. nutus, Hor. Ep. 2, 2, 6: antiqua erilis fida custos corporis (i. e. Medeae), Enn. ap. Non. 39, 3 (Trag. v. 289 Vahl.): nisi erile mavis Carpere pensum, Hor. C. 3, 27, 63: crilis praevortit metus, Plaut. Am. 5, 1, 17: nomen erile tenet, Ov. M. 10, 502: turpi clausus in arca, Quo te demisit peccati conscia (ancilla) erilis, Hor. S. 2, 7, 60.