Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

lŏcū̆ples, ētis (ū, Mart. 5, 36, 6; gen. locupletium and locupletum; abl. sing. locuplete, usu. of a person, Cic. Verr. 2, 4, 12, § 29; id. Att. 12, 43, 2; Tac. H. 1, 46; rarely of a thing, Hor. S. 2, 6, 102; Pers. 3, 74: locupleti, of things, Cic. Verr. 2, 4, 1, § 1; id. de Or. 3, 48, 185; Sen. Contr. 2, 9, 4; rarely of a person, Cic. Verr. 2, 4, 21, § 46; Macrob. S. 5, 18, 14; v. Neue, Formenl. 2, p. 49 sq.), adj. [locus-plenus], rich in lands, substantial, opulent (syn.: dives, abundans, copiosus).

  1. I. Lit.: quod tum erat res in pecore et locorum possessionibus: ex quo pecuniosi et locupletes vocabantur, Cic. Rep. 2, 9, 16; cf.: (P. Nigidius) locupletem dictum ait ex compositis vocibus, qui pleraque loca, hoc est, qui multas possessiones teneret, Gell. 10, 5: locupletes locorum multorum domini, Paul. ex Fest. p. 119 Müll.
    So too, locupletem a locorum copia, Quint. 5, 10, 55: locupletes dicebant loci, hoc est agri plenos, Plin. 18, 3, 3, § 11: unum genus est eorum, qui magno in aere alieno, majores etiam possessiones habent: horum hominum species est honestissima, sunt enim locupletes, Cic. Cat. 2, 8; rarely of things: neque minus locuples ad eos hereditas perveniat, Gai. Inst. 1, 192.
    1. B. Transf., in gen., rich, wealthy, opulent: de ornatu ut locupletes simus scitis, Plaut. Rud. 2, 1, 4: egebat? immo locuples erat, Cic. Rosc. Com. 8, 22: mulier copiosa plane et locuples, id. Div. in Caecil. 17, 55.
      As subst.: Lycurgus agros locupletium plebi, ut servitio, colendos dedit, the rich, Cic. Rep. 3, 9 fin.: ut suffragia non in multitudinis, sed in locupletium potestate essent, id. ib. 2, 22, 39.
      So fem.: locuples quae nupsit avaro, Juv. 6, 141: locuples et referta domus, id. de Or. 1, 35, 161: in locuplete penu, Pers. 3, 74: locupletem optare podagram, i. e. characteristic of the rich, Juv. 13, 96.
      With abl.: praedā locuples, Sall. J. 84: locuples frugibus annus, Hor. Ep. 2, 1, 137: mancipiis locuples, id. ib. 1, 6, 39.
      With gen.: pecuniae, App. M. 8, p. 202, 12: locuples aquila, i. e. the lucrative post of centurion, Juv. 14, 197.
      With in and abl. in thesauris, Vulg. Jer. 51, 13.
      Comp.: locupletior negotiator, Quint. 1, 12, 17.
      Sup.: urbs locupletissima, Cic. Rep. 1, 14: locupletissimae urbes, Caes. B. C. 3, 31.
  2. II. Trop.
    1. A. Well stored or provided, richly supplied, rich: Lyslas oratione locuples, rebus ipsis jejunior, Cic. Fin. 5, 5, 13; id. N. D. 1, 40, 112: Latinam linguam non modo non inopem, sed locupletiorem etiam esse quam Graecam, id. Fin. 1, 3, 10.
    2. B. Transf., that is able to answer for a thing, that is a good surety, responsible, trustworthy, reliable, safe, sure: reus, that can fulfil his engagement, Liv. 9, 9: auctor, testis, a sufficient surety, a credible witness: Pythagoras et Plato locupletissimi auctores, jubent, Cic. Div. 2, 58, 119; cf.: quem enim auctorem de illo (Socrate) locupletiorem Platone laudare possumus? id. Rep. 1, 10, 16: locuples auctor Thucydides, id. Brut. 12, 47; id. Div. 1, 19, 37: accedit etiam testis locuples, Posidonius, id. Off. 3, 2, 10: tabellarius, a trusty, safe letter-carrier, id. Q. Fr. 3, 9, 6.
      Hence, adv.: lŏcū̆plētē, richly, amply (postclass.).
      1. 1. Lit., sup.: locupletissime mu neratus, Spart. Hadr. 3: dotata filia, Aur. Vict. Epit. 9.
      2. 2. Trop., in comp., Front. ad Anton. Imp. 1, 3 Mai.