Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

prŏfessus, a, um, Part. and P. a., from profiteor

prŏfĭtĕor, fessus, v (old form of the inf. PROFITEREI, and of the imper. PROFITEMINO, several times in the Tab. Her, in Haubold, Mon. Leg. p. 99 sq.), v. dep. a. [pro-fateor], to declare publicly, to own freely, to acknowledge, avow, confess openly, profess (class.).

  1. I. In gen.
        1. a. Absol.: neque vis tuā voluntate ipse profiteri, Plaut. Men. 4, 2, 80: ita libenter confitetur, ut non solum fateri, sed etiam profiteri videatur, Cic. Caecin. 9, 24: fateor atque etiam profiteor et prae me fero, id. Rab. Perd. 5, 17.
        2. b. With acc.: profiteri et in medium proferre aliquid, Cic. Fin. 2, 23, 76: cur ea non profitenda putabas? Ov. H. 21, 129.
        3. c. With obj. clause: profitentur Carnutes, se nullum periculum recusare, Caes. B. G. 7, 2; Cic. N D. 1, 5, 12.
        4. d. With de: de parricidio professum, Suet. Calig. 12: de semet professo, id. Dom. 8.
  2. II. In partic.
    1. A. Profiteri se aliquem, to declare one’s self or profess to be something: profiteri se grammaticum, Cic. Tusc. 2, 4, 12; Poët. ap. Auct. Her. 2, 26, 42; profiteri se patrem infantis, Suet. Calig. 25: se legatum, id. Galb. 10: se candidatum consulatūs, id. Aug. 4: professus amicum, Hor. Ep. 1, 18, 2.
      With esse: triduo me jure consultum esse profitebor, Cic. Mur. 13, 28: me omnium provinciarum defensorem esse profitebor, id. Verr. 2, 3, 93, § 217.
    2. B. Profiteri aliquid, to profess an art, science, etc.: profiteri philosophiam, to declare one’s self a philosopher, Cic. Pis. 29, 71; medicinam, to profess medicine, to practise as a physician, Cels. praef.; Suet. Caes. 42; jus, Ov. A. A. 3, 531.
      In pass.: rem non professam apud nos tenemus, Quint. Decl. 341.
      Absol.: profiteri, to be a teacher or professor (post-Aug.): cum omnes qui profitentur, audiero, Plin. Ep 2, 18, 3: translatus est in Siciliam, ubi nunc profitetur, id. ib. 4, 11, 14.
    3. C. Profiteri indicium, to give evidence, make a deposition against accomplices: multis hortantibus indicium profitetur, Sall. J. 35, 6; Hirt. B. Afr 55, Curt. 8, 6, 23; Plin. Ep. 3, 16, 9: summum supplicium decernebatur, ni professus indicium foret, Tac. A. 6, 3.
    4. D. To offer freely, propose voluntarily, to promise: quis profitetur? who volunteers? Plaut Capt. 3, 1, 20: se ad eam rem adjutorem, Caes. B. G. 5, 38: ego vero tibi profiteor atque polliceor eximium et singulare meum studium in omni genere officii, Cic. Fam. 5, 8, 4: si vos in eam rem operam vestram profitemini, id. Rosc. Am. 53, 153: Varro profitetur se alterā die ad colloquium venturum, Caes. B. C. 3, 19: sumunt gentiles arma professa manus, arms that promise a combat, Ov. F. 2, 198: magna, Hor A. P. 14; Ov. F. 5, 351: grandia, Hor. A. P. 27.
    5. E. To disclose, show, display, make a show of; dolorem, Just. 8, 5, 11: sola Jovem Semele vidit Jovis ora professum, Nemes. Ecl. 3, 22: vitate viros cultum formamque professos, Ov. A A. 3, 433.
  3. F. To make a public statement or return of any thing (as of one’s name, property, business, etc.): censum (one’s estate), Ulp. Fragm. 1, 8; Tab. Her. in Haubold, Mon. Leg. p. 99 sq. (q. v.): ut aratores jugera sationum suarum profiterentur, Cic. Verr. 2, 3, 15, § 38: apud decemviros, quantum habeat praedae, id. Agr. 2, 22, 59: greges ovium ad publicanum, Varr. R. R. 2, 1: frumentum, Liv 4, 12: furtum, Quint. Decl. 341: rem alienam, id. ib. 341: rem apud publicanum, id. ib. 359; Dig. 39, 4, 16, § 12.
    Absol.: ne decipiat (publicanus) profiteri volentes, Dig. 39, 4, 19, § 6; Vulg. Luc. 2, 3 and 5: nomen, to give in one’s name, announce one’s self, Liv. 26, 18; also without nomen: Catilina prohibitus erat petere consulatum, quod intra legitimos dies profiteri nequiverit, Sall. C. 18, 3: nam et quaesturam petentes, quos indignos judicavit, profiteri vetuit, Vell. 2, 92, 3: professae (sc. feminae), i. e. common prostitutes, who had to give in their names to the aedile, Ov. F. 4, 866.
    Trop.: in his nomen suum profitetur, among these he reckons himself, Ter. Eun. prol. 3.
    Hence, prŏ-fessus, a, um, P. a., in passive signif., known, manifest, confessed (poet. and in post-Aug. prose): culpa professa, Ov. Am. 3, 14, 6: dux, Just. 8, 4, 4.
    Ex or de professo, openly, avowedly, intentionally, professedly: non ex professo eam (potentiam) non petere, Sen. Ep. 14, 8: vir ex professo mollis, Macr S. 2, 9.
    De professo (postclass.): ac ne id quidem de professo audet, openly, App. Mag. p. 274, 11.