Lewis & Short

3. prōfectus (with the first syllable short, Aus. ldyll. 4, 70), ūs, m. [proficio], advance, progress, effect, increase, growth, profit, success (poet. and in post-Aug. prose): sine profectu, Ov M. 9, 50: verbaque profectu dissimulata carent, id. P. 3, 9, 40; Col. 1, 4, 5; Varr. R. R. 1, 223; Quint. 10, 3, 2; 12, 6, 4; 1, 2, 26: in quo quantum esset ingenii, quantum etiam profectus, sermo primus ostendit, progress, Sen. Ep. 11, 1: experimentum profectus tui capere animi firmitate, id. ib. 20, 1: donec blandlente profectu prodire in scenam concupiit, Suet. Ner. 20: puer magni profectus in arte obiit, Plin. 35, 4, 7, § 21.
So, the improvement, convalescence of the sick, Cael. Aur. Acut. 2, 9, 54.
In plur.: in similitudine et temporum et profectuum, Vell. 1, 16, 2.