Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

praebĕo, ŭi, ĭtum (old inf. praeberier, Plaut. Poen. 1, 1, 49; id. Am. 4, 2, 7), 2, v. a. [contr. from praehibeo, q. v. from prae-habeo], to hold forth, reach out, proffer, offer (class., esp. in the trop. signif.; syn.: ministro, suppedito, suggero).

  1. I. Lit.: canis parvulo praebens ubera, Just. 1, 4: cibum de manu, Col. 9, 1, 6: collum cultris, Juv 10, 269: praebenda gladio cervix, id. 10, 345: jugulum, Sen. Agam. 973: cervicem, Petr. 97: os ad contumeliam, Liv. 4, 35: verberibus manus, Ov. A. A. 1, 16: aures, to give ear, listen, attend, Liv. 38, 52; Vulg.Sap. 6, 3: aurem, id. Job, 6, 28.
  2. II. Transf., in gen., to give, grant, furnish, supply: aurum, vestem, purpuram Bene praebeo, nec quicquam eges, Plaut. Men. 1, 2, 11: panem, Nep. Them. 10, 3: sumptum, Just. 31, 4, 1: spectaculum, Sall. J. 14, 23: sponsalia, Cic. Q. Fr. 2, 6, 1: vicem, to supply the place of: vicem postium, to supply the place of posts, serve as posts, Plin. 8, 10, 10, § 31: eundem usum, id. 28, 11, 49, § 179.
    1. B. Trop., to give, grant, furnish, render, cause, make, occasion; to show, exhibit, represent; and with se, to show, approve, behave one’s self in a certain manner: operam reipublicae, Liv. 5, 4: materiam seditionis, id. 3, 46: honorem alicui, Plin. 15, 4, 5, § 19 (al. perhibuit): fidem alicui in periculis, Nep. Att. 4, 4.
      Esp. with se and acc. of adj.: se talem alicui, qualem, etc., Cic. Rosc. Am. 4, 11: in re misericordem et in testimonio religiosum se praebuit, id. Caecin. 10, 26: Pompeius se auctorem meae salutis praebuit, id. Sest. 50, 107: in eo vehementer se moderatum praebere, id. Off. 2, 21, 73: se in malis hominem praebuit, id. Fam. 15, 17, 3: se dignum suis majoribus, id. ib. 2, 18, 3: in eos, qui ea perficere voluerunt, me severum vehementemque praebeo, id. Cat. 4, 6, 12: me similem in utroque praebui, towards both, id. Sull. 8, 16.
      With nom. of adj. (very rare): ut vobis videtur, praebebit se periculis fortis, Sen. Ep. 85, 26.
      With abl.: pari se virtute praebuit, Nep. Dat. 2, 1: in eo magistratu pari diligentiā se Hannibal praebuit, id. Hann. 7, 5.
      So, also, without se: Phormio in hac re ut aliis strenuum hominem praebuit, Ter. Phorm. 3, 1, 12; so, too, in neutr. signif. of a woman, to surrender herself to her lover: odi quae praebet, quia sit praebere necesse, Ov. A. A. 2, 685: praebere se legibus, i. e. to resign one’s self to, submit to, Sen. Ep. 70, 9: praebere causam tollendi indutias, to give, Liv. 30, 4: suspicionem insidiarum, Nep. Dat. 10, 3: spem impunitatis aut locum peccandi, Col. 11, 1: gaudium et metum, Liv. 25, 27: tumultum, id. 28, 1: opinionem timoris, Caes. B. G. 3, 17: sonitum, Liv. 7, 36: caput argutae historiae, matter for an entertaining story, Prop. 3 (4), 20, 28: ludos, to furnish sport, Ter. Eun. 5, 6, 9.
      With an obj.-clause, to permit, allow, let a thing be done (poet.): quae toties rapta est, praebuit ipsa rapi, suffered herself to be carried off, Ov. H. 5, 132.
      Hence, praebĭta, ōrum, n., what is furnished for support, allowance (postAug.): annua, Col. 1, 8, 17: praebitis annuis privavit, Suet. Tib. 50.