Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word misericordem could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

mĭsĕrĭcordĭa, ae, f. [misericors], tender-heartedness, pity, compassion, mercy.

  1. I. Lit. (class.): misericordia est aegritudo ex miseriā alterius injuriā laborantis, Cic. Tusc. 4, 8, 18: (Stoici) misericordiam, cupiditatem, metum, morbos animi appellant, Lact. 6, 14: misericordiam aliis commoveremisericordiā capi, Cic. de Or. 2, 47, 195: misericordiā commotus, id. Mur. 31, 65: mentes hominum ad lenitatem misericordiamque revocare, id. de Or. 1, 12, 53: misericordiam implorare et exposcere, id. Mil. 34, 92: vestram misericordiam implorat, id. Mur. 40, 86: captare, id. Phil. 2, 34: populi concitare, id. de Or. 1, 53, 227: tribuere alicui, to give, bestow, id. Planc. 1, 3: adhibere, to show, id. Rab. Perd. 2, 5: praebere, Aug. Civ. Dei, 9, 5: exercere, to exercise, Dig. 16, 3, 7: misericordiam facere (eccl. Lat.), Vulg. Gen. 20, 13 al.: alienā misericordiā vivo, on the compassion of others, Cic. Rosc. Am. 50, 145: cum ipse patitur, miseria, cum aliis compatitur, misericordia dici solet, Aug. Conf. 3, 2, 1: ad misericordiam inducere, to move, Cic. Brut. 50, 188: ad misericordiam vocare, id. Mur. 3: misericordiam magnam habere, to have, entertain, id. ib. 40, 86.
    Plur.: misericordias habere, Plaut. Most. 2, 3, 115.
    With gen.: puerorum, for the children, Cic. Att. 7, 12: haec magnā cum misericordiā fletuque pronuntiantur, with great pathos, Caes. B. C. 2, 12 fin.: remotā misericordiā discutere, without compassion, Aug. Conf. 9, 13, 1.
    Esp., plur.: misericordiae, works of charity, Salv. adv. Avar. 2, 1.
    1. * B. Transf., a condition to excite compassion, wretchedness, misery: quantum misericordiae nobis tuae preces et tua salus allatura sit, Cic. Q. Fr. 1, 3, 8.
  2. II. Personified: Mĭ-sĕrĭcordĭa, the goddess Mercy or Compassion, App. M. 1, p. 263, 38; cf. Quint. 5, 11, 38; Claud. B. Gild. 404.

mĭsĕrĭcordĭter, adv., v. misericors fin.

mĭsĕrĭcors, cordis, adj. [misereo-cor],

  1. I. tender-hearted, pitiful, compassionate, merciful (class.).
    Of persons and things: credc misericors est, Plaut. Am. 1, 1, 141: misericordem se praebere, Cic. Caecin. 10, 26: misericors et mansuetus, Auct. Her. 2, 17, 25: misericordem esse in aliquem, Cic. Lig. 5, 15; Curt. 9, 6, 12; Sen. Contr. 3, 23, 1: sint misericordes in furibus aerarii, Sall. C. 52, 12: animus, Cic. Inv. 1, 55, 106: Dominus est, Vulg. Jacob. 5, 11: (Deus) miseretur ei, quem viderit misericordem, Lact. Div. Just. Epit. 5.
    Comp.: misericordior nulla est me feminarum, Plaut. Rud. 1, 5, 23: in illā gravi L. Sullae turbulentāque victoriā quis P. Sulla mitior, quis misericordior inventus est? Cic. Sull. 26, 72.
    Sup.: quando misericordissimus exstitisset, Aug. Ep. 48: canes misericordissimi, Sid. Ep. 8, 6.
  2. II. Mean, pitiful, contemptible: qui autem natura dicuntur iracundi aut misericordes aut invidi aut tale quid, Cic. Tusc. 4, 37, 80.
    Hence, adv.: mĭsĕrĭcordĭter, tenderheartedly, pitifully, compassionately, mercifully (ante- and post-class.): crudeliter illi, nos misericorditer, Quadrig. ap. Non. 510, 20; Lact. 6, 18, 9; Aug. Civ. Dei, 3, 31; 5, 23.
    Comp.: misericordius, Aug. Doctr. Chr. 1, 16.
    Sup.: misericordissime, Aug. Ep. 149.