Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mĭsĕrĭcordĭter, adv., v. misericors fin.

mĭsĕrĭcors, cordis, adj. [misereo-cor],

  1. I. tender-hearted, pitiful, compassionate, merciful (class.).
    Of persons and things: credc misericors est, Plaut. Am. 1, 1, 141: misericordem se praebere, Cic. Caecin. 10, 26: misericors et mansuetus, Auct. Her. 2, 17, 25: misericordem esse in aliquem, Cic. Lig. 5, 15; Curt. 9, 6, 12; Sen. Contr. 3, 23, 1: sint misericordes in furibus aerarii, Sall. C. 52, 12: animus, Cic. Inv. 1, 55, 106: Dominus est, Vulg. Jacob. 5, 11: (Deus) miseretur ei, quem viderit misericordem, Lact. Div. Just. Epit. 5.
    Comp.: misericordior nulla est me feminarum, Plaut. Rud. 1, 5, 23: in illā gravi L. Sullae turbulentāque victoriā quis P. Sulla mitior, quis misericordior inventus est? Cic. Sull. 26, 72.
    Sup.: quando misericordissimus exstitisset, Aug. Ep. 48: canes misericordissimi, Sid. Ep. 8, 6.
  2. II. Mean, pitiful, contemptible: qui autem natura dicuntur iracundi aut misericordes aut invidi aut tale quid, Cic. Tusc. 4, 37, 80.
    Hence, adv.: mĭsĕrĭcordĭter, tenderheartedly, pitifully, compassionately, mercifully (ante- and post-class.): crudeliter illi, nos misericorditer, Quadrig. ap. Non. 510, 20; Lact. 6, 18, 9; Aug. Civ. Dei, 3, 31; 5, 23.
    Comp.: misericordius, Aug. Doctr. Chr. 1, 16.
    Sup.: misericordissime, Aug. Ep. 149.