Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mīrus, a, um, adj. [Sanscr. smi; v. miror], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary (class.): mirum et magnum facinus, Plaut. Ps. 1, 5, 97: mirum me desiderium tenet urbis, Cic. Fam. 2, 11, 11: miris modis odisse aliquem, wonderfully, exceedingly, Ter. Hec. 1, 2, 104; so, miris modis, adverbially, wonderfully, strangely, Plaut. Cas. 3, 5, 5; id. Men. 5, 7, 50; id. Rud. 3, 1, 1; id. Merc. 2, 1, 1: mirum in modum conversae sunt hominum mentes, astonishingly, surprisingly, Caes. B. G. 1, 41: sibi mirum videri, quid in suā Galliā populo Romano negotii esset, id. ib. 1, 34.
With a foll. si: minime mirum, si ista res, etc., Cic. de Or. 2, 13, 55: quid mirum in senibus, si infirmi sunt aliquando? id. Sen. 11, 35: mirum quam or quantum, it is wonderful how, how very, how much, i. e. extraordinarily, exceedingly: mirum quam inimicus ibat, ut ego objurgarem, Cic. Att. 15, 40: id, mirum quantum profuit ad concordiam civitatis, Liv. 2, 1; so, mirum ut: mirum dictu, ut sit omnis Sarmatarum virtus velut extra ipsos, Tac. H. 1, 79: mirum ni or nisi, it would be wonderful, I should wonder, I am very much mistaken, if not, i. e. most probably, undoubtedly, Plaut. Capt. 4, 2, 43: mira sunt, nisi invitavit sese in cena plusculum, id. Am. 1, 1, 127: mira sunt ni Pseudulust, id. Ps. 4, 7, 118; id. Trin. 4, 2, 19 Brix ad loc.: socer, et medicus me insanire aiebant: quid sit, mira sunt, I wonder what it means, it is incomprehensible to me, id. Men. 5, 7, 56: mirum ni or quin, undoubtedly, certainly: quid ploras pater? Mirum ni cantem: condemnatus sum, I wonder I don’t sing, of course I ought to sing, Naev. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278: mirum, quin ab avo ejus, aut proavo acciperem, Plaut. Trin. 4, 2, 125: mirum quin te advorsus dicat, id. Am. 2, 2, 118: quid mirum? what wonder? Ov. A. A. 3, 110.
Comp., only ante-class.: mirior inquam tibi videor, Titin. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: quid hoc mirius? Varr. ap. Non. 135, 29.
Subst.: mīra, ōrum, n., wonders, marvels: nimia mira memoras, Plaut. Am. 5, 1, 57: septem mira, the seven wonders of the world, Lact. 3, 24, 1.
Hence, adv.: mīrē, wonderfully, marvellously, strangely, uncommonly, exceedingly (class.): puero municipia mire favent, Cic. Att. 16, 11, 6: factus canis, Plin. 35, 10, 36, § 102: laudare, id. 29, 3, 12, § 54: gratus, id. 29, 1, 6, § 13: afficere, Juv. 14, 24.
With a noun: mire opifex, Pers. 6, 3: mire quam illius loci cogitatio delectat, extraordinarily, exceedingly, Cic. Att. 1, 11, 3 (al. mire quantum).