Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

2. intro, āvi, ātum (intrassis for intraveris, Plaut. Men. 2, 3, 63), 1, v. a. and n. [1. intro], to go or walk into, to enter (syn.: ingredior, introeo).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.; constr. with acc., with in and acc.; poet. with dat.
          1. (α) With acc.: tu ingredi illam domum ausus es? tu illud sanctissimum limen intrare? Cic. Phil. 2, 27, 68: pomoerium, id. N. D. 2, 4, 11; id. Caecin. 8, 22: regnum, id. Rab. Post. 8, 22: postes, Ov. M. 8, 639: domum, Nep. Ages. 7, 4; id. Dat. 2, 1: limen, Val. Max. 2, 2, 1; 4, 5, 5; Vell. 2, 59 fin.; Just. 18, 7, 10; Suet. Tib. 30: portas, Liv. 1, 29, 1: flumen, Sall. J. 110, 6: januam, Petr. 139: fumum et flammam, Hirt. B. G. 8, 16: maria, Verg. A. 6, 59: amnis intrans aequora, emptying into the sea, Val. Fl. 2, 11: notus medullas intravit calor, Verg. A. 8, 390: fluminis ripas, to come between, id. ib. 7, 201.
          2. (β) With in and acc.: ante quam (animus) in corpus intravisset, Cic. Tusc. 1, 24, 57: in tabernaculum, Curt. 3, 12, 10: in flumen, Plin. 32, 1, 4, § 10; 9, 15, 20, § 50: in eum mundum, Sen. Ep. 91, 15: intravit in hortos, Ov. M. 14, 656: in portus, id. ib. 7, 492: in Capitolium, Cic. Dom. 3, 5.
          3. (γ) With dat.: montibus undae, Val. Fl. 1, 590: ponto, Sil. 11, 473: vulneribus mare, id. 14, 550: discordia caelo, id. 9, 289.
          4. (δ) With intra (rare): intra praesidia, Caes. B. G. 7, 8, 1.
            (ε) With ad: protinus ad Alexandrum, Curt. 6, 7, 19.
    2. B. In partic.
      1. 1. To penetrate, pierce, enter, force a way into: quo qui intraverant, Caes. B. G. 7, 73: intravere eo arma Romana, Plin. 6, 29, 35, § 181: intra praesidia, Caes. B. G. 7, 8: ne quo loco nostri intrare possent, id. B. C. 3, 44: ne hostes intrare ad se possent, Hirt. B. Afr. 79: ad munimenta, Liv. 6, 2.
        Absol.: in-trantes, ium, m., as subst. (opp. abeuntes), Petr. S. 28, 8; Col. 1, 6: cujus vultum intrantes tristem, abeuntes hilarum putant, Plin. 36, 5, 4, § 13.
        Pass.: si mare intretur, Tac. A. 2, 5.
        Impers.: quo non modo intrari, sed ne perspici quidem possit, Caes. B. G. 2, 17.
      2. 2. To appear before court: alio senatu Vicetini sine advocato intraverunt, Plin. Ep. 5, 4, 2; 6, 31, 10.
      3. 3. To attack, Stat. Th. 6, 774.
      4. 4. To pierce, transfix (poet.): aprum, Mart. 7, 27, 3: intravit torvum Gortynia lumen harundo, Sil. 5, 447; Sid. Carm. 2, 147.
  2. II. Trop., to penetrate or pierce into (class.); constr. usu. with in and acc.: nulla acies humani ingenii tanta est, quae penetrare in caelum, terram intrare possit, Cic. Ac. 2, 39, 122: in rerum naturam, id. Fin. 5, 16: in sensum et in mentem judicis, id. de Or. 2, 25, 109; 1, 47, 204: penitus in alicujus familiaritatem, to become one’s intimate friend, id. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15: in pectus, Sen. ad Helv. 13, 2; Quint. 9, 4, 10.
    With acc.: domus quam nec honor nec gratia intrare posset, Liv. 6, 34, 9; cf. terram, Cic. Ac. 2, 39, 122: vatem Deus, inspires, Sil. 3, 697; cf. id. 12, 323: animum militaris gloriae cupido, Tac. Agr. 5: pavidos intrat metus, id. A. 1, 39; 1, 43: intravit animos pavor, Curt. 4, 16, 17; cf. Sil. 1, 124.
    Absol.: propius accedointrabo etiam magis, Cic. Fl. 10, 23.