Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

in-jūrātus, a, um, adj., unsworn, having taken no oath (class.; cf. injuro): injurato scio plus credet mihi quam jurato tibi, Plaut. Am. 1, 1, 281; cf.: cum id jurati dicunt quod ego injuratus insimulo, Cic. Caecin. 1, 3; so opp. jurati, id. Sull. 11 fin.; id. Rosc. Com. 1, 4; id. Verr. 2, 1, 10 fin.: pariter jurati injuratique fugiunt, Liv. 10, 41, 10: mens, Cic. poët. Off. 3, 29, 108.

in-jūro, āvi, ātum, 1, v. a. [2. in-juro], not to swear (very rare; cf. injuratus): qui injuraverit, Inscr. ap. Mar. Fratr. Arv. p. 70.