Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

immitto (inm-), īsi, issum, 3 (perf. sync. immisti, Sil. 17, 354), v. a. [in-mitto], to send or let into a place, to introduce, admit, to send or despatch against, to let loose at, discharge at, to cast or throw into (freq. and class.; cf. intromitto, induco, introduco).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: servos ad spoliandum fanum, Cic. Verr. 2, 4, 45, § 101; cf.: servi in tecta nostra cum facibus immissi, id. Att. 14, 10, 1; id. Sest. 36, 78: magna vis hominum simul immissa, Liv. 2, 5, 3: equitatu immisso (in agmen hostium), Caes. B. G. 7, 40, 4: armaturam levem in stationes, Liv. 40, 48, 2; 21, 8, 8: corpus in undas, Ov. H. 2, 133: artificem mediis flammis, id. M. 6, 615: completas naves taeda et pice in Pomponianam classem immisit, let loose, Caes. B. C. 3, 101, 2; so ib. § 5; cf.: navem in terram, Liv. 30, 25, 8: repente equum immisi ad eam legionem, urged, spurred, Galb. ap. Cic. Fam. 10, 30, 3: si effrenatos in eos equos immittitis, Liv. 40, 40, 5: pila in hostes, Caes. B. G. 6, 8, 6: tela, id. B. C. 3, 92, 2: telum ex manu, Dig. 9, 2, 52: canalibus aqua immissa, Caes. B. C. 2, 10, 6: aquam ex fullonicis in fundum vicini, Dig. 39, 3, 3: cloacam privatam in publicum, ib. 43, 23, 1; and: puram aquam in alvum, Cels. 2, 12: haec (tigna) cum machinationibus immissa in flumen defixerat, had driven into, Caes. B. G. 4, 17, 4: bipedales trabes, id. ib. § 6: tigna (in parietem), Dig. 8, 5, 8; 43, 25, 3: coronam caelo, hurls it to the sky, Ov. M. 8, 179: lentum filis immittitur aurum, is inserted, interwoven, id. ib. 6, 68: circa oneratas veste cervices laticlaviam immiserat mappam, put on, put around, Petr. 32, 2: dexteraque immissis da mihi signa rotis, let loose, swiftly driven, Prop. 3, 9, 58; cf.: immissis pars caeca et concita frenis Arietat in portas, slackened, Verg. A. 11, 889: habenas, id. ib. 5, 662; Ov. M. 1, 280; cf. rudentes, let go, let loose, Plin. Ep. 8, 4, 5: Codrus in medios se immisit hostes, threw himself, Cic. Tusc. 1, 48, 116; Liv. 9, 4, 10: se in hostium manum multitudinemque, Cic. Font. 17, 38; cf.: immisit in armatas hostium copias, id. Par. 1, 2, 12: offirmastinoccultare, quo te inmittas, whither you are going, Plaut. Pers. 2, 2, 40.
    2. B. In partic.
      1. 1. To send against (secretly or hostilely), to set on, incite, instigate, suborn (mostly post-Aug.): alii Tarquinium a Cicerone immissum aiebant, Sall. C. 48, 8: fratrem Tiberium inopinantem repente immisso tribuno militum interemit, Suet. Calig. 23; cf. Tac. A. 3, 16: immissis qui monerent, id. ib. 4, 54: Suillium accusandis utrisque immittit, id. ib. 11, 1: ad cujus rei probationem immittet indices, Just. 32, 2: invidia et a dissimilibus delator inmissus, Plin. Ep. 6, 31, 3.
      2. 2. To let grow unrestrained or wild: ea vitis immittitur ad uvas pariendas, Varr. R. R. 1, 31, 3: cupressus immittitur in perticas asseresve, Plin. 16, 33, 60, § 141: pro densitate arborum immissorumque aliorum in alios ramorum, grown together, interwoven, Liv. 40, 22, 3: penitus immissis radicibus niti, deeply planted or sunk, Quint. 1, 3, 5: barba immissa et intonso capillo, etc., overgrown, hanging down, Sisenn. ap. Non. 130, 8; so, barba immissa, Verg. A. 3, 593; Ov. M. 12, 351; Quint. 12, 3, 12: immissi capilli, Ov. F. 1, 503; id. M. 5, 338; 6, 168; cf., in a Greek construction: Phleias immissus patrios de vertice crines, Val. Fl. 1, 412.
      3. 3. To ingraft: trunci resecantur, etdeinde feraces plantae immittuntur, Verg. G. 2, 80.
      4. 4. Aliquem in bona alicujus, to install, put in possession, Cic. Verr. 2, 1, 54, § 142.
  2. II. Trop.: aliquid in aures, to listen to, Plaut. Ep. 3, 1, 14; but without in: ne tu quod istic fabuletur auris inmittas tuas, id. Capt. 3, 4, 16: verba suis immittere figuris, to accommodate its modes of thought to the words, Manil. 1, 24: jactam et immissam a te nefariam in me injuriam semper duxi, Cic. Par. 4, 1, 28: hic corrector in eo ipso loco, quo reprehendit, immittit imprudens ipse senarium, lets escape him, id. Or. 56, 190: si nihil extrinsecus accidit, quod corpus ejus in aliquam valetudinem immitteret, threw into some sickness, Dig. 1, 21, 14, § 2: immisitque fugam Teucris atrumque timorem, instilled, infused, Verg. A. 9, 719: vires alicui, Val. Fl. 7, 353: amorem, Sen. Herc. Oet. 554.