Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

flŭvĭus (in inscrr. also written FLOVIOS), ii (gen. plur.: fluvium, Val. Fl. 6, 391; flūviōrum scanned as a trisyllable, Verg. G. 1, 482), m. (access. form fluvia, ae, f., Sisenn. ap. Non. 207, 7 sq.) [fluo], a river.

  1. I. Lit. (class.; but much less freq. than flumen; not in Caes., who employs flumen several hundred times): postquam consistit fluvius, Enn. ap. Fronto Ep. de Orat. p. 129 ed. Nieb. (Ann. v. 68 ed. Vahl.): rapidus, Plaut. Men. prol. 64; id. Bacch. 1, 1, 52: de fluvio aquam derivare, id. Truc. 2, 7, 12: apud Hypanim fluvium, qui ab Europae parte in Pontum influit, Cic. Tusc. 1, 39, 94: Eurotas, id. Inv. 2, 31, 96: Sagra, id. N. D. 2, 2, 6: Atratus, id. Div. 1, 43, 98: Taurus, Liv. 38, 15, 7 Drak. N. cr.: ultra Albim fluvium, Suet. Aug. 21: se fluvio dea condidit alto, Verg. A. 12, 886: fluvio succedit opaco, id. ib. 7, 36: fluvium vinclis innaret Cloelia ruptis, id. ib. 8, 651: fluvio cum forte secundo Deflueret, id. ib. 7, 494: nec fluvii strepunt hibernā nive turgidi, Hor. C. 4, 12, 3 al.; of the Styx, Verg. A. 6, 384; 415; cf. Lethaeus, id. ib. 6, 749.
    Prov.: quisnam istic fluvius est, quem non recipiat mare? Plaut. Curc. 1, 1, 86.
  2. II. Transf., in gen., like flumen, for running water, a stream (poet. and in post-Aug. prose): arbuta sufficere et fluvios praebere recentes, Verg. G. 3, 301; cf. id. ib. 3, 126: purgatura malum fluvio vivente soporem, Stat. Th. 9, 574: perfusa certo fluvio terra, Plin. 34, 14, 41, § 142.