Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

fautor (uncontr. făvĭtor, Lucil. ap. Non. 110, 23; Plaut. Am. prol. 78 and 79; Cic. Planc. 1, 1, acc. to Cod. Erf.), ōris, m. [faveo], a favorer, furtherer, promoter, maintainer, patron (class.).

        1. (α) With gen.: cujus ego dignitatis ab adulescentia fautor (with adjutor), Cic. Fam. 1, 9, 11; cf. id. ib. 10, 12 fin.; 12, 25, 3: multi fautores laudis tuae, id. Planc. 23, 55; cf.: studiosi et fautores illius victoriae, id. Att. 1, 16, 8: nobilitatis, id. Rosc. Am. 6, 16; clamor ab utriusque fautoribus oritur, from the partisans, Liv. 1, 48: competitorum, Varr. R. R. 3, 5 fin.: regis, Sall. J. 27, 2: et cultor bonorum (populus), Liv. 9, 46, 13: inepte (i. q. inepte favens) Lucili, Hor. S. 1, 10, 2; cf. veterum, id. Ep. 2, 1, 23: omnes illi fautores illius flagitii, Cic. Att. 1, 16, 11: nequitiae, Hor. Ep. 1, 15, 33.
        2. (β) With dat.: favitorem tibi me, amicum, amatorem putes, Lucil. ap. Non. 110, 23: aetati facieque tuae se Fautorem ostendat, id. ap. Gell. 9, 14, 23: cum tam multos et bonos viros ejus (Plancii) honori viderem esse favitores, etc., Cic. Planc. 1, 1.
        3. (γ) Absol.: virtute ambire oportet, non favitoribus: Sat habet favitorum semper, qui recte facit, i. e. applauders, claqueurs, Plaut. Am. prol. 78 sq.; so Suet. Ner. 43; id. Tit. 8; Hor. Ep. 1, 18, 66.

făvĭtor, ōris, m., v. fautor init.