Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

nōbĭlĭtas, ātis, f. [nobilis].

  1. I. Celebrity, fame, renown (very rare): eam nobilitatem amittundam video, Plaut. Mil. 4, 8, 14: praedicationem nobilitatemque despicere, Cic. Arch. 11, 26: repentina, Liv. 1, 34; cf.: aliquem nobilitate praecurrere, Nep. Thras. 1, 3.
  2. II. High or noble birth, nobility: ad illustrandam nobilitatem suam, Cic. Brut. 16, 62: nobilitate sui municipii facile primus, id. Rosc. Am. 6, 15; Ov. P. 4, 16, 44; Juv. 8, 20.
    1. B. Meton., the nobility, the nobles, the aristocracy: nobilitatis fautor, Cic. Rosc. Am. 6, 16: omnis noster nobilitas interiit, Caes. B. G. 7, 38: nobilitas rempublicam deseruerat, Liv. 26, 12; opp. plebs, id. 6, 42: superbia commune nobilitatis malum, Sall. J. 64, 1; Luc. 3, 77.
      With verb in plur.: namque coepere nobilitas dignitatem in dominationem vertere, Sall. J. 41, 5.
          1. (β) Plur.: Claudius nobilitatibus externis mitis, princes, Tac. A. 12, 20.
  3. III. Noble or excellent quality, nobleness, excellence, superiority: cum florere Isocratem nobilitate discipulorum videret, Cic. de Or. 3, 35, 141: eloquio tantum nobilitatis inest, Ov. P. 2, 5, 56; Vell. 1, 4, 2: nobilitate ingenitā, Tac. A. 1, 29: prima croco Cilicio, Plin. 21, 6, 17, § 31: locorum, id. 3, 5, 6, § 40: columbarum, id. 10, 37, 53, § 110: obstetricum nobilitas (i. e. nobilissimae obstetrices), id. 28, 6, 18, § 67.
    Prov.: nobilitas sola est atque unica virtus, Juv. 8, 20.

nōbĭlĭto, āvi, ātum, 1, v. a. [nobilis].

  1. I. To make known, to render famous or renowned: disciplinā militari nobilitatus est, Nep. Iphic. 1, 1: poëtae post mortem nobilitari volunt, Cic. Tusc. 1, 15, 34: spectata ac nobilitata virtus, id. Fl. 26, 63: neque enim ex te umquam es nobilitatus, id. Sen. 9, 27: famam, Liv. 1, 16.
    Also in an unfavorable sense, to render notorious: ne eam malefactis nobilitarent, Titin. ap. Non. 352, 8: stultum adulescentulum nobilitas flagitiis, Ter. Eun. 5, 7, 20: Phalaris, cujus est nobilitata crudelitas, Cic. Off. 2, 7, 26: adulterio nobilitatus, Plin. 29, 1, 5, § 8.
  2. II. To render excellent, to ennoble, improve: qui novitatem suam multis rebus nobilitaverat, Vell. 2, 96, 1: Auster vites nobilitat, Pall. 1, 6, 7: quae nobilitatos maritos non haberent, ne innobilitatae remanerent, Lampr. Heliog. 4, 3.