Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ē-vādo, si, sum, 3 (perf. sync. evasti, Hor. S. 2, 7, 68; Sil. 15, 796; perf. evadi. Treb. Poll. Trig. Tyr. 5, 6), v. n. and a.

  1. I. Neutr., to go or come out, go forth (freq. and class.).
    1. A. Lit.
      1. 1. In gen.: si (apes) ex alvo minus frequentes evadunt, Varr. R. R. 3, 16, 36: ex aqua, Plaut. Rud. 1, 2, 86: ex balineis, Cic. Cael. 27, 65: oppido, Sall. J. 56, 5: undis, Verg. A. 9, 99: puteo, Phaedr. 4, 9, 11: abiit, excessit, evasit, erupit, Cic. Cat. 2, 1: per praeruptum saxum in Capitolium, Liv. 5, 46: in terram, to disembark, to land, id. 29, 27 fin.
        1. b. In an upward direction: ex abditis sedibus evadere atque exire, Cic. N. D. 2, 37, 95: evado ad summi fastigia culminis, mount up, ascend, Verg. A. 2, 458: ad parietem, Suet. Ner. 48: in murum, muros, moenia, Liv. 2, 17; 4, 34; 10, 17: in jugum, id. 33, 8: in cacumen, Curt. 7, 11: super capita hostium, id. 5, 3 et saep.
      2. 2. In partic., to get away, escape: aut e morbo evasurum aegrotum, aut e periculo navem, aut ex insidiis exercitum, Cic. Div. 2, 5, 13: ex fuga, * Caes. B. G. 3, 19, 4: e manibus hostium, Liv. 22, 49: ex judicio, Cic. Verr. 2, 1, 5: e tanto periculo, Liv. 42, 18: periculo, id. 21, 33: adverso colle, sicuti praeceptum fuerat, evadunt, Sall. J. 52, 3; cf. id. ib. 50 fin.; Liv. 1, 12 fin.; 10, 1 et saep.
    2. B. Trop.
      1. 1. In gen., to go or come out, pass out, escape: accedit, ut eo facilius animus evadat ex hoc aëre eumque perrumpat, quod, etc., Cic. Tusc. 1, 19; cf.: ex corpore (animus), id. de Sen. 22, 80; and: cum ab iisevaseris, id Tusc. 1, 41, 98: ad conjecturam, to arrive at, Plaut. Rud. 3, 1, 20: ne in infinitum quaestio evadat, Quint. 2, 17, 16.
        1. b. In an upward direction: nitamur semper ad optima: quod facientes aut evademus in summum, aut certe multos infra nos videbimus, Quint. 12, 11, 30.
      2. 2. In partic., to turn out, fall out, end in some manner, to have an issue of some kind, to result, to turn to or become something: ex communibus proprii, ex fucosis firmi suffragatores evadunt, Q. Cic. Pet. Cons. 9, 35; cf. Cic. Or. 27, 95; id. Fin. 4, 25, 69: quos judicabat non posse oratores evadere, id. de Or. 1, 28, 126: fuit autem Athenis adulescens, perfectus Epicureus evaserat, id. Brut. 35, 131; 87, 299; id. Fin. 4, 28, 78: ita molles mentes evadunt civium, id. Rep. 1, 43, 67; cf.: juvenis evasit vere indolis regiae, Liv. 1, 39: quod tu ejusmodi evasisti, Cic. Verr. 2, 3, 69: nimis saepe secus videmus evadere, id. Leg. 2, 17, 43.
        Of abstract subjects: ut ita fastidiosae mollesque mentes evadant civium, ut, etc., id. Rep. 1, 43 fin.: si quando aliquod somnium verum evaserit, id. Div. 2, 53: vereor ne haec quoque laetitia vana evadat, Liv. 23, 12: quoniam primum vanum inceptum evasisset, id. 35, 47 et saep.: intellego hercle: sed quo evadas nescio, what you are driving at, Plaut. Poen. 1, 1, 44: quam timeo, quorsum evadas, where you are coming out in your story, Ter. And. 1, 1, 100; 1, 2, 5: nimia illaec licentia Profecto evadet in aliquod magnum malum, id. Ad. 3, 4, 64: demiror quid sit, et quo evadat, sum in metu, Plaut. As. 1, 1, 68; cf. Cic. Att. 14, 19 fin.: videamus, hoc quorsum evadat, id. ib. 9, 18, 4; Nep. Dion. 8, 1: huccine (beneficia), to end in this, Sall. J. 14, 9: in morbos longos, Liv. 27, 33, 6.
        1. b. Pregn., to come to pass, be fulfilled: aliquando id, quod somniarimus, evadere, Cic. Div. 2, 59; for which: si somnium verum evasit aliquod, id. ib. 2, 71, 146.
  2. II. Act. (mostly poet. and post-Aug.; not in Cic.), to pass over or pass a thing, to get over, pass beyond, leave behind.
    1. A. Lit.
      1. 1. In gen.: omnem videbar evasisse viam, Verg. A. 2, 730: tot urbes, id. ib. 3, 282: vada, arva, Ov. M. 3, 19: amnem, Tac. A. 12, 35: limen harae, Col. 7, 9, 13: vestibulum (apes), id. 9, 12, 1 et saep.
        1. b. In an upward direction: sic fata gradus evaserat altos, had mounted the steps, Verg. A. 4, 685: ardua, to climb, ascend, Liv. 2, 65.
      2. 2. In partic., to get away, flee, escape from, = effugere: alicujus manus, Verg. A. 9, 560: loca mortis, Ov. M. 14, 126: flammam, Verg. A. 5, 689: angustias, Liv. 21, 32; 38, 2: nocturnas insidias, Suet. Caes. 74: aliquem, Tiber. ap. Suet. Tib. 61.
    2. B. Trop.
      1. 1. In gen.: vitam, to depart from, i. e. to die, App. M. 4, p. 140.
        1. b. In an upward direction: si haec quoque jam lenius supina perseverantibus studiis evaseris, hast climbed, ascended, Quint. 12, 10, 79.
      2. 2. In partic., to escape, get rid of: aegritudinem, Lucil. ap. Non. 294, 7: necem, Phaedr. 4, 6, 4: gravem casum, Tac. A. 14, 6: sermones malignorum, Plin. Ep. 7, 24, 3 et saep.