Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dē-vincĭo, nxi, nctum, 4 (perf. sync. devinxti, Plaut. As. 5, 1, 21), v. a., to bind fast, tie up (class.; esp. freq. in trop. signif.).

  1. I. Lit.: servum, Plaut. Men. 5, 2, 92; cf. leonem, Plin. 8, 16, 21, § 54: Dircam ad taurum, Plaut. Ps. 1, 2, 65: aliquem fasciis, Cic. Brut. 60, 217; cf.: opercula plumbo, Liv. 40, 29.
    In Greek constr.: devinctus tempora lauro, encircled, crowned, Tib. 2, 5, 5 et saep.
  2. II. Trop., to bind together, to unite closely; to engage, to oblige, lay under obligation: totam Italiam omnibus vinclis devinctam et constrictam teneretis, Cic. Agr. 1, 5, 16: illud vinculum, quod primum homines inter se rei publicae societate devinxit, id. Rep. 1, 26; cf.: eloquentia nos juris, legum, urbium societate devinxit, id. N. D. 2, 59, 148: nec acervatim multa frequentans una complexione devinciet, id. Or. 25, 85; cf. id. Brut. 37, 140; Quint. 7 prooem. § 1: istoc me facto tibi devinxti, Plaut. As. 5, 1, 21; so of laying under an obligation by kindness, beneficence, etc.: ambo nobis sint obnoxii, nostri devincti beneficio, id. ib. 2, 2, 19; Ter. Heaut. 2, 4, 14; Cic. Verr. 2, 5, 31; id. Fam. 13, 7 fin.; Caes. B. C. 1, 29, 3 et saep.; cf.: suos praemiis, adversarios clementiae specie, Cic. Phil. 2, 45 fin.: homines benevolentia et caritate, id. Off. 1, 17, 54: virum sibi praestanti in eum liberalitate, id. Fam. 1, 7, 3: animos centurionum pignore, Caes. B. C. 1, 39 fin. et saep.: aliquem omni cautione, foedere, exsecratione, Cic. Sest. 7, 15: se cum aliquo affinitate, id. Brut. 26, 98; cf. Ter. And. 3, 3, 29: ubi animus semel se cupiditate devinxit mala, id. Heaut. 1, 2, 34; cf.: animum misericordia, id. Hec. 1, 2, 93: devinctus Domitiae nuptiis, Suet. Dom. 22: se vino, Plaut. Ps. 1, 2, 85; cf.: animum ebrietate, Sen. Ep. 83 med.: membra sopore, Lucr. 4, 453; cf. ib. 1027.
    Hence, dē-vinctus, a, um, P. a., devoted, greatly attached to (very rare): quibus (studiis) uterque nostrum devinctus est, Cic. Fam. 3, 13, 2: studiis a pueritia dediti ac devincti, id. ib. 15, 4, 16: uxori devinctus, Tac. A. 11, 28: devinctior alicui, Hor. S. 1, 5, 42.

dē-vinco, vīci, victum, 3, v. a., to conquer completely, overcome, subdue.

  1. I. Prop. (class.; for syn. cf.: vinco, supero, fundo, fugo, profligo, subigo, subicio, domo): Galliam Germaniamque, Caes. B. C. 3, 87; id. B. G. 7, 34; Hirt. ib. 8, 46: devincere et capere Capuam, Cic. Agr. 2, 33, 90: Poenos classe, id. de Sen. 13, 44; cf.: Crotoniatas maximo proelio, id. N. D. 2, 2: Sabaeae reges, Hor. Od. 1, 29, 3: serpentem, Ov. H. 6, 37: flumina, Stat. S. 5, 5, 63 et saep.
    With ut and subj.: Catonis sententia devicit, ut in decreto perstaretur, Liv. Epit. 49.
    Poet.: devicta bella, victoriously concluded, Verg. A. 10, 370.
  2. II. Trop.: hominum consilia, Plaut. Ps. 2, 3, 12: bonum publicum privatā gratiā devictum, sacrificed to, Sall. J. 25, 3.