Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word devincere could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

dē-vincĭo, nxi, nctum, 4 (perf. sync. devinxti, Plaut. As. 5, 1, 21), v. a., to bind fast, tie up (class.; esp. freq. in trop. signif.).

  1. I. Lit.: servum, Plaut. Men. 5, 2, 92; cf. leonem, Plin. 8, 16, 21, § 54: Dircam ad taurum, Plaut. Ps. 1, 2, 65: aliquem fasciis, Cic. Brut. 60, 217; cf.: opercula plumbo, Liv. 40, 29.
    In Greek constr.: devinctus tempora lauro, encircled, crowned, Tib. 2, 5, 5 et saep.
  2. II. Trop., to bind together, to unite closely; to engage, to oblige, lay under obligation: totam Italiam omnibus vinclis devinctam et constrictam teneretis, Cic. Agr. 1, 5, 16: illud vinculum, quod primum homines inter se rei publicae societate devinxit, id. Rep. 1, 26; cf.: eloquentia nos juris, legum, urbium societate devinxit, id. N. D. 2, 59, 148: nec acervatim multa frequentans una complexione devinciet, id. Or. 25, 85; cf. id. Brut. 37, 140; Quint. 7 prooem. § 1: istoc me facto tibi devinxti, Plaut. As. 5, 1, 21; so of laying under an obligation by kindness, beneficence, etc.: ambo nobis sint obnoxii, nostri devincti beneficio, id. ib. 2, 2, 19; Ter. Heaut. 2, 4, 14; Cic. Verr. 2, 5, 31; id. Fam. 13, 7 fin.; Caes. B. C. 1, 29, 3 et saep.; cf.: suos praemiis, adversarios clementiae specie, Cic. Phil. 2, 45 fin.: homines benevolentia et caritate, id. Off. 1, 17, 54: virum sibi praestanti in eum liberalitate, id. Fam. 1, 7, 3: animos centurionum pignore, Caes. B. C. 1, 39 fin. et saep.: aliquem omni cautione, foedere, exsecratione, Cic. Sest. 7, 15: se cum aliquo affinitate, id. Brut. 26, 98; cf. Ter. And. 3, 3, 29: ubi animus semel se cupiditate devinxit mala, id. Heaut. 1, 2, 34; cf.: animum misericordia, id. Hec. 1, 2, 93: devinctus Domitiae nuptiis, Suet. Dom. 22: se vino, Plaut. Ps. 1, 2, 85; cf.: animum ebrietate, Sen. Ep. 83 med.: membra sopore, Lucr. 4, 453; cf. ib. 1027.
    Hence, dē-vinctus, a, um, P. a., devoted, greatly attached to (very rare): quibus (studiis) uterque nostrum devinctus est, Cic. Fam. 3, 13, 2: studiis a pueritia dediti ac devincti, id. ib. 15, 4, 16: uxori devinctus, Tac. A. 11, 28: devinctior alicui, Hor. S. 1, 5, 42.

dē-vinco, vīci, victum, 3, v. a., to conquer completely, overcome, subdue.

  1. I. Prop. (class.; for syn. cf.: vinco, supero, fundo, fugo, profligo, subigo, subicio, domo): Galliam Germaniamque, Caes. B. C. 3, 87; id. B. G. 7, 34; Hirt. ib. 8, 46: devincere et capere Capuam, Cic. Agr. 2, 33, 90: Poenos classe, id. de Sen. 13, 44; cf.: Crotoniatas maximo proelio, id. N. D. 2, 2: Sabaeae reges, Hor. Od. 1, 29, 3: serpentem, Ov. H. 6, 37: flumina, Stat. S. 5, 5, 63 et saep.
    With ut and subj.: Catonis sententia devicit, ut in decreto perstaretur, Liv. Epit. 49.
    Poet.: devicta bella, victoriously concluded, Verg. A. 10, 370.
  2. II. Trop.: hominum consilia, Plaut. Ps. 2, 3, 12: bonum publicum privatā gratiā devictum, sacrificed to, Sall. J. 25, 3.

* dēvinctĭo, ōnis, f. [devincio], a binding, ensnaring: magicae, enchantments, Tert. Spect. 2.

dēvinctus, a, um, Part. and P. a., from devincio.