Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dē-posco, pŏposci, 3, v. a., to demand, require, request earnestly (freq. and class.).

  1. I. In gen.: unum ab omnibus sociis et civibus ad id bellum imperatorem deposci atque expeti, Cic. de Imp. Pomp. 2, 5; cf. id. 15, 44: id non modo non recusem, sed etiam appetam atque deposcam, id. Phil. 3, 13, 33; so opp. recusare, id. Fl. 38 fin.: sibi naves, Caes. B. C. 1, 56, 3: pugnam, Suet. Oth. 9; Front. Strat. 1, 11, 1; 2, 1, 3: pericula (opp. detrectare), Tac. Agr. 11 et saep.
    Absol.: de proelio cogitandum, sicut semper depoposcimus, Caes. B. C. 3, 85 fin.: omnibus pollicitationibus deposcunt, qui belli initium faciant, id. B. G. 7, 1, 5.
  2. II. In partic.
    1. A. To demand, request for one’s self the performance of any duty or business: sibi id muneris, Caes. B. C. 1, 57: tibi partis istas, Cic. Rosc. Am. 34, 45: primas sibi partes, Suet. Calig. 56: illam sibi officiosam provinciam, Cic. Sull. 18 fin.; cf.: consulatum sibi, Suet. Aug. 26: sibi has urbanas insidias caedis atque incendiorum, Cic. Cat. 2, 3, 6: coloniam tutandam, Suet. Vit. 1.
    2. B. To demand a person, in order to bring him to punishment: aliquem ad mortem, Caes. B. C. 3, 110, 5; cf.: aliquem ad supplicium, Hirt. B. G. 8, 38, 3: aliquem ad poenam, Suet. Tit. 6: aliquem morti, Tac. A. 1, 23: ad ducem ipsum in poenam foederis rupti deposcendum, Liv. 21, 6: auctorem culpae, id. 21, 10; cf. Hannibalem, Just. 32, 4, 8: ausum Talia deposcunt, Ov. M. 1, 200; Luc. 5, 296 et saep.: altera me deposcere putabatur, to demand my death, Cic. post red. in Sen. 13, 33.
    3. C. (Transf. from the gladiator’s t. t.) To call out, challenge one to fight, Liv. 2, 49, 2; cf. hostes, Val. Fl. 5, 635.