Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dē-lēgo, āvi, ātum, 1, v. a., to send, assign, dispatch, delegate a person to any place, person or business; to assign, confide, commit, intrust any thing to a person (for attention, care, protection, etc.); to charge a person with a business; to lay or impose upon a person any charge, order, business, command, etc., esp. of that which one prefers not to attend to in person (good prose; not in Caes.; perh. not in Cic.; v. the doubtful passage Cic. Fam. 7, 5, 2, and Orell. ad loc.).

  1. I. In gen.
    1. A. With personal objects: si cui fautores delegatos viderint, etc., Plaut. Am. prol. 67 and 83: aliquem in Tullianum, Liv. 29, 22 fin.: infantem ancillis ac nutricibus, Tac. G. 20; cf. id. Or. 29: Cassium Longinum occidendum delegaverat, Suet. Calig. 57: studiosos Catonis ad illud volumen delegamus, refer to, Nep. Cato 3 fin.: ad senatum, Liv. 5, 20 fin.
    2. B. With a thing as object: hunc laborem alteri delegavi, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1; so, curam nepotum alicui, Quint. 4 prooem. § 2: officium alicui, id. 6 prooem. § 1: ministerium triumviris, Tac. Agr. 2; cf.: jurisdictionem magistratibus, Suet. Claud. 23: ordinandas bibliothecas alicui, id. Caes. 56; cf. id. Gramm. 21: obsidione delegata in curam collegae, Liv. 9, 13: delegato sibi officio functi sunt, Lact. 1, 4, 6.
  2. II. In partic., t. t. in the lang. of business, to assign, transfer, make over, either one who is to pay a debt or the debt itself: delegare est vice sua alium reum dare creditori, vel cui jusserit, Dig. 46, 2, 11: debitorem, ib. 12: debitores nobis deos, Sen. Ben. 4, 11; cf.: delegabo te ad Epicurum, ab illo fiet numeratio, id. Ep. 18, 14: nomen paterni debitoris, Dig. 37, 6, 1.
    Absol.: Quinto delegabo, si quid aeri meo alieno superabit, Cic. Att. 13, 46, 3: Balbi regia condicio est delegandi, id. ib. 12, 12: terram, to assign, Vulg. 3 Reg. 11, 18.
    1. B. Trop., to attribute, impute, ascribe to: si hoc crimen optimis nominibus delegare possumus, Cic. Font. 4, 8; so, causam peccati mortuis, Hirt. B. G. 8, 22, 2: scelera ipsa aliis, Tac. A. 13, 43: omne rei bene aut secus gestae in Etruria decus dedecusque ad Volumnium, Liv. 10, 19; cf.: servati consulis decus ad servum, id. 21, 46 fin.

1. dē-lĭgo, lēgi, lectum, 3, v. a. [1. lego], to choose out, to select (for syn. cf.: lego, coopto, designo, eligo, seligo).

  1. I. In gen. (freq. and class.): continuo Amphitruo delegit viros primores principes, Plaut. Am. 1, 1, 49: ad eas res conficiendas Orgetorix deligitur, Caes. B. G. 1, 3, 3: quodsi liber populus deliget, quibus se committat; deligetque optimum quemque, Cic. Rep. 1, 34: qui ex senatu in hoc consilium delecti estis, id. Rosc. Am. 3 fin.; so with ex, id. Agr. 2, 9, 23; id. Mil. 8, 21; id. Rep. 1, 44; Caes. B. G. 3, 18; 5, 11; Sall. J. 23, 2; Liv. 8, 33 et saep.; poet. with ab: delectos ordine ab omni centum oratores, Verg. A. 7, 152: Otho (Celsum) bello inter duces delegit, Tac. H. 1, 71: locum castris, Caes. B. G. 1, 49; 2, 17: hunc sibi locum domicilio, id. ib. 2, 29 fin. et saep.: re frumentaria comparata equitibusque delectis, id. ib. 4, 7; and so of soldiers, id. ib. 1, 48; Sall. J. 46, 7; 49, 1 al.: delecti Latio et Laurentibus agris, Verg. A. 11, 431: melimela ad lunam delecta, Hor. S. 2, 8, 32.
    Poet.: altaque mortali deligere astra manu, Prop. 2, 32, 50 (3, 30, 50 M. dub.; al. deripere).
  2. II. In partic.
    1. A. Of fruits, to gather, pick off: oleam, Cato R. R. 144, 1: uvam, ib. 112, 2: fructum, Col. 5, 10, 10.
    2. B. With the accessory idea of removal to a distance, to choose out and send or take away (rare): amentem ex aedibus, Plaut. Asin. 3, 3, 42: senes ac fessas aequore matres, Verg. A. 5, 717.