Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word consociari could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

* consŏcĭābĭlis, e, adj. [consocio], compatible, suitable, fit, Ambros. Ep. 1.

* consŏcĭātim, adv. [consocio], together, unitedly, Amm. 15, 11, 3.

consŏcĭātĭo, ōnis, f. [consocio], a union, association (several times in Cic.; elsewhere rare): consociatio hominum atque communitas, Cic. Off. 1, 44, 157; cf. id. ib. 1, 28, 100; 1, 41, 149: gentis, Liv. 40, 5, 10: sinistra siderum, Firm. 6, 12 fin.

consŏcĭātus, a, um, Part. and P. a., from consocio.

con-sŏcĭo, āvi, ātum, 1, v. a., to make common, to share with one, to associate, join, unite, connect (class.; most freq. in Cic., Livy, and Tac.; not in Quint. or Suet.); constr. with cum, with inter se, or with acc. only.

        1. (α) With cum: nec vero rectum est, cum amicis consociare aut conjungere injuriam, Cic. Fin. 3, 21, 71; Phaedr. 4, 11, 21: consilia cum aliquo, Cic. Red. in Sen. 7, 16; Liv. 28, 27, 13; cf.: cum Themisto res consociata, agreed upon, id. 24, 24, 2: furorem suum cum cive, id. 28, 25, 12: omnia cum iis, id. 23, 44, 2; cf. id. 25, 18, 10; Tac. A. 15, 67: numquam major vester consensus in ullā causā fuit, numquam tam vehementer cum senatu consociati fuistis, Cic. Phil. 4, 5, 12: ubi sese sudor cum unguentis consociavit, Plaut. Most. 1, 3, 121: consociare mihi tecum licet, to enter into partnership with, id. Rud. 2, 6, 67.
        2. (β) With inter se: centum Patres rem inter se consociant, Liv. 1, 17, 5; Cic. Fin. 3, 20, 66.
        3. (γ) With dat. (very rare): consociare se pelago, of a river, Mel. 2, 7, 16.
        4. (δ) With acc. only (so most freq.): motus, Lucr. 2, 111: regnum, Liv. 1, 13, 4: imperium, id. 8, 4, 6: formam reipublicae, Tac. A. 4, 33: audaces, id. ib. 14, 58: vocem, id. ib. 13, 23: seria, id. ib. 14, 4: animos eorum, Liv. 2, 1, 5: pinus et populus Umbram consociare amant, * Hor. C. 2, 3, 10: accusatorum atque indicum consociati greges, Cic. Par. 6, 2, 46: (sidera) tria consociata, Ov. F. 2, 246: Ariarathes in omnia belli pacisque se consociaverat consilia, Liv. 42, 29, 4.
          Hence, consŏcĭātus, a, um, P. a., united, agreeing, harmonious (very rare): dii, Liv. 1, 45, 2.
          * Sup.: consociatissima voluntas, Cic. Fam. 3, 3, 1.
          Comp. and adv. not in use.

con-sŏcĭus, a, um,

  1. I. adj., united, connected (late Lat.): elementa sibi valde, Fulg. Myth. 1, 2.
  2. II. Subst.
    1. A. consŏ-cĭus, ii, m., a partaker, aid, companion (with consortes), Cod. Just. 10, 2, 3; Firm. Math. 3, 13, 1.
    2. B. consŏcĭa, ae, f., a female companion, consort: consors totius vitae et consocia, Ambros. Ep. 9, 70.