Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

concĭlĭum, ii, n. [con- and root cal- of calo; Gr. καλέω; cf. clamo], a collection of people, an association, gathering, union, meeting, assembly, = coetus (class.).

  1. I. In gen.: videre ambas in uno concilio, Plaut. Mil. 2, 2, 96; id. Clst. 4, 2, 33: Camenarum cum Egeria, Liv. 1, 21, 3: ab sede piorum, coetu concilioque abigi, id. 2, 38, 4: pastorum, Cic. Off. 3, 9, 38: deorum, id. Tusc. 1, 30, 72; id. Div. 1, 24, 49; cf. caelestium, id. Off. 3, 5, 25: divinum animorum, id. Sen. 23, 84: concilia coetusque hominum jure sociati, quae civitates appellantur, id. Rep. 6, 13, 13: (Cyclopum) Concilium horrendum, Verg. A. 3, 679: amoena piorum Concilia, id. ib. 5, 735: Musarum, Stat. Th. 6, 355: mulierum, id. ib. 3, 178.
    Poet. of animals: inque ferarum Concilio medius sedebat, Ov. M. 10, 144; and trop.: tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere, id. Fin. 2, 4, 12.
  2. II. Esp.
    1. A. An assembly for consultation, a council (in concreto; on the contrary consilium signifies the counsel in abstracto that is taken in such an assembly. The meanings, however, often pass over to each other; hence in MSS. and edd. a freq. confusion of the two words; cf. consilium), Caes. B. G. 1, 30 fin.; cf. id. ib. 7, 1: (opiniones), quae in senatu, quae apud populum, quae in omni coetu concilioque proferendae sunt, Cic. Fin. 2, 24, 77: inire, Plaut. Capt. 3, 1, 33: habere, id. Mil. 3, 1, 3: convocare, Caes. B. G. 1, 40; 2, 10; 3, 3: vocare, Verg. A. 10, 2: cogere, id. ib. 11, 304: dimittere, Caes. B. G. 1, 18; 1, 33 al.; Cic. Leg. 2, 12, 31 al.: transferre Lutetiam, Caes. B. G. 6, 3: in posterum diem differre, Curt. 6, 11, 9: dare legatis, Liv. 43, 17, 7: indicere, id. 1, 50, 4: constituere diem concilio, Caes. B. G. 1, 30: Messene ab Achaeis, quod concilii eorum recusaret esse, oppugnari coepta est, i. e. a member of the Achaian league, Liv. 36, 31, 1: concilio excesserunt, id. 32, 22, 12: sanctum Patrum, * Hor. C. 4, 5, 4 et saep.
    2. B. A close conjunction, i. e. union, connection (esp. freq. in Lucr.): coetu concilioque Nil facient (primordia rerum), etc., Lucr. 2, 920: materiaï concilium, id. 1, 518: in concilium coire, id. 2, 564 sq.; cf. id. 1, 772; 1, 1081; 2, 565.
      Transf., a bond of union, tie: hoc mihi tecum concilium manebit, Ov. M. 1, 710.
      1. 2. A sexual union, coition: corporalia, Arn. 2, 54; cf.: primordia quae genitali Concilio possent arceri, Lucr. 1, 183.
          1. (β) (As an incentive to this.) The blossom of the plant iasione, Plin. 22, 22, 39, § 82.