Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word commeriti could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

commercātor, ōris, m., συνέμπορος, a fellow-trader, Gloss. Lat. Gr.

commercĭārĭus, ii, m., συνωνητής, a fellow-purchaser, Gloss. Lat. Gr.

commercĭor, āri, 1, v. dep. [commercium], to trade: commerciandi licentia, Cassiod. Var. 5, 39.

com-mercĭum (con-m-; ante-class.; sometimes ‡ commircĭum; cf. Vel. Long. p. 2236 P.), ii, n. [merx].

  1. I. Commercial intercourse, trade, traffic, commerce: mare magnum et ignara lingua commercia prohibebant, Sall. J. 18, 5; Plin. 33, 1, 3, § 7; Plin. Pan. 29; Tac. Agr. 24; Liv. 4, 52, 6: salis, id. 45, 29, 13: commercium hominum in locum aliquem mutui usus contrahunt, id. 38, 18, 12: neque Thraces commercio faciles erunt, id. 40, 58, 1: jus commercii, Dig. 49, 5, 6.
    1. B. Meton.
      1. 1. The right to trade as merchants, a mercantile right: commercium in eo agro nemini est, Cic. Verr. 2, 3, 40, § 93; cf. id. ib. 2, 2, 50, § 124: L. Crasso commercium istarum rerum cum Graecis hominibus non fuisse, id. ib. 2, 4, 59, § 133: ceteris Latinis populis conubia commerciaque et concilia inter se ademerunt, Liv. 8, 14, 10; 43, 5, 9; cf. Dig. 41, 1, 62; 30, 1, 39; 45, 1, 34.
      2. * 2. An article of traffic, merchandise, wares: commercia militaria, Plin. 35, 13, 47, § 168; for provisions, id. 26, 4, 9, § 18; cf. Front. 2, 5, 14.
      3. 3. A place of trade, market-place: commercia et litora peragrare, Plin. 37, 3, 11, § 45; Claud. in Eutr. 1, 58.
  2. II. In gen., intercourse, communication, correspondence, fellowship; lit. and trop.: quid tibi mecum est commerci, senex? Plaut. Aul. 4, 4, 4; id. Bacch. 1, 2, 9; id. Stich. 4, 1, 15: mihi cum vostris legibus Nihil est commerci, I have nothing to do with your laws, id. Rud. 3, 4, 20: commercium habere cum Musis, Cic. Tusc. 5, 23, 66: commercium habere cum virtute, id. Sen. 12, 42: dandi et excipiendi beneficii, Val. Max. 5, 3, ext. 3: agrorum aedificiorumque inter se, Liv. 45, 29, 10: plebis, with them, id. 5, 3, 8; 41, 24, 16: linguae, Ov. Tr. 5, 10, 35; Liv. 1, 18, 3; 9, 36, 6; 25, 33, 3: sermonis, id. 5, 15, 5; cf.: loquendi audiendique, Tac. Agr. 2 fin.: commercia epistularum, Vell. 2, 65, 1: hoc inter nos epistularum commercium frequentare, Sen. Ep. 38, 1: communium studiorum, Suet. Claud. 42: sortis humanae, Tac. A. 6, 19: belli, stipulation, treaty, id. ib. 14, 33: belli tollere, Verg. A. 10, 532; so, belli dirimere, Tac. H. 3, 81.
    Plur.: est deus in nobis, et sunt commercia caeli, Ov. A. A. 3, 549.
    1. B. Esp., forbidden intercourse, illicit commerce: libidinis, Val. Max. 8, 2, 2: stupri, Suet. Calig. 36.
      Absol.: cum mihi fuit commercium, Plaut. Truc. 1, 1, 77.
      1. 2. In law, = collusio, Cod. Th. 3, 11, 4; cf. ib. 11, 4, 1 al.

com-mercor (con-m-), ātus, 1, v. dep., to trade, traffic together, buy up, purchase (except in Sall., only ante-class.): captivos, Plaut. Capt. prol. 26; 1, 1, 32: cives, homines liberos, id. Pers. 4, 9, 12: arma, tela, etc., Sall. J. 66, 1.
Hence, commercātus, a, um, Part. in pass. signif.: edulia, Afran. ap. Non. p. 28, 30.

com-mĕrĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. a., to merit fully, to deserve something; usu. in a bad sense.

  1. I. Prop.: interrogabatur reus, quam quasi aestimationem commeruisse se maxime confiteretur, Cic. de Or. 1, 54, 232: poenam, Ov. Tr. 2, 4: numquam sciens commerui merito ut caperet odium illam mei, Ter. Hec. 4, 2, 4.
  2. II. Meton. (with culpam, etc.; antecedens pro consequenti; prop. to earn, acquire, bring to or upon one’s self), to err in something, to commit an offence or crime, be guilty of, perpetrate (mostly ante-class.): noxiam, Plaut. Most. 5, 2, 56: aliquem Castigare pro conmeritā noxiā, id. Trin. 1, 1, 4: culpam in se, id. Merc. 4, 6, 10: quid ego de te conmerui mali? id. Aul. 4, 10, 5: neque te conmeruisse culpam, id. Capt. 2, 3, 43; so, culpam, Ter. Phorm. 1, 4, 29: commerere in se aliquid mali, Plaut. Ep. 1, 1, 59; cf.: quid commerui aut peccavi? Ter. And. 1, 1, 112; cf.: quid placidae commeruistis oves? Ov. F. 1, 362.

commerĕor (conm-), ĭtus sum, 3, v. dep. (ante- and post-class. collat. form of commereo).

  1. I. To commit, be guilty of: me culpam conmeritum scio, Plaut. Aul. 4, 10, 8: quae numquam quicquam erga me conmerita’st, Ter. Hec. 3, 5, 36.
  2. II. To earn, merit (post-class.): fidem sedulitatis et veritatis, Gell. 1, 6, 6: cultus et sacrificia, Arn. 2, p. 93.