Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word aspernarere could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

aspernābĭlis, e, adj. [aspernor], worthy of contempt, despicable (ante- and postclass.), Att. ap. Non. p. 179, 33; Gell. 16, 8, 16; 16, 11, 3; 20, 1, 10; Arn. 6, p. 203.
Comp.: aspernabilius, Aug. Mor. Manich. 8.

aspernāmentum, i, n. [aspernor], a despising; only Tert. adv. Marc. 4, 14; id. Pud. 8.

aspernanter, adv., v. aspernor fin.

aspernātĭo, ōnis, f. [aspernor], a despising, contemning, disdain (very rare): rationis, * Cic. Tusc. 4, 14, 31: naturalis, Sen. Ep. 121 fin.: illius, * Vulg. Eccli. 22, 1.

* aspernātor, ōris, m. [aspernor], a despiser, contemner: divitum, Tert. adv. Marc. 4, 15.

aspernor (wrongly ads-), ātus, 1, v. dep. a. [for ab-spernor, as as-pello for abpello, as-porto for ab-porto; cf. ab init.; Doed. Syn. II. p. 179, and Vanicek, p. 1182], lit., to cast off a person or thing (ab se spernari; cf. sperno and spernor); hence, to disdain, spurn, reject, despise (simply with the accessory idea of aversion = recuso, respuo, reicio, and opp. to appeto, concupisco; on the other hand, contemnere, not to fear, is opp. to metuere, timere; and despicere, not to value a thing, is opp. to revereri; cf. Doed. Syn. cited supra; class.; very freq. in Cic.; more rare in the poets): alicujus familiam, Ter. Phorm. 2, 3, 24 (aspernari = recusare, avertere, non agnoscere, Don.).

  1. I. Lit.: gustatus id, quod valde dulce est, aspernatur, Cic. de Or. 3, 25, 99: nemo bonusqui vos non oculis fugiat, auribus respuat, animo aspernetur, id. Pis. 20; so id. Fat. 20, 47: regem ut externum aspernari, Tac. A. 2, 1: matrem, id. ib. 4, 57: de pace legatos haud aspernatus, id. ib. 15, 27: hanc (proscriptionem) nisi hoc judicio a vobis reicitis et aspernamini, Cic. Rosc. Am. 53: voluptatem appetit, ut bonum: aspernatur dolorem, ut malum, id. Fin. 2, 10, 31; so, ut quodam ab hospite conditum oleum pro viridi adpositum, aspernantibus ceteris, solum etiam largius appetisse scribat, Suet. Caes. 53: si voluptatem aspernari ratione et sapientiā non possemus, Cic. Sen. 12, 42: querimonias alicujus aspernari, contemnere ac neglegere, id. Verr. 2, 4, 51: regis liberalitatem, id. Tusc. 5, 32, 91 al.; Sall. C. 3, 4: diis aspernantibus placamina irae, Liv. 7, 3: deditionem alicujus, id. 8, 2; 9, 41 et saep.: consilia, Tac. G. 8: sententiam, id. ib. 11: honorem, id. ib. 27: militiam, id. H. 2, 36: disciplinam, id. A. 1, 16: virtutem, id. ib. 13, 2: panem, Suet. Ner. 48 fin.: imperium, Curt. 10, 5, 13 et saep.: Interea cave sis nos aspernata sepultos, Prop. 3, 5, 25: aspernabantur ceteros, * Vulg. Luc. 18, 9: haud aspernanda precare, Verg. A. 11, 106; Phaedr. 5, 4, 4.
    With inf. as object: illa refert vultu non aspernata rogari, Stat. S. 1, 2, 105: dare aspernabantur, Tac. A. 4, 46.
    In Cic. once, to turn away, avert (not from one’s self, but from something pertaining to one’s self): furorem alicujus atque crudelitatem a suis aris atque templis, Clu. 68 fin.
  2. II. Trop.: qui colore ipso patriam aspernaris, deny, Cic. Pis. 1.
    Note: Pass.: qui habet, ultro appetitur; qui est pauper, aspernatur, is held in contempt, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 792 P.: regem ab omnibus aspernari, Auct. B. Afr. 93: aspernata potio, Arn. 5, p. 175.
    Hence, aspernanter, adv. (qs. from the part. aspernans, which does not occur), with contempt, contemptuously: aliquid accipere, Amm. 31, 4; so Sid. Ep. 7, 2.
    Comp., Aug. Mus. 4, 9.
    Sup. prob. not used.